رآکتور نسل جدید برق؛ساخت بیل گیتس

انرژی‌های باد، خورشید، گرمایی‌ زمین، آب و موج، منابع تجدیدپذیری هستند که می‌توانند ستون اساسی هر برنامه‌ای برای کربن‌زدایی از صنایع تولید انرژی در جهان و حذف استفاده از سوخت‌های فسیلی محسوب شوند. با این حال و به دلایل بسیار و مختلف، وابستگی به موقعیت‌های مکانی، نیاز به زمین و سایر موارد، آنها نمی‌توانند به تنهایی در برنامه حذف کربن حضور داشته‌باشند. به گزارش وب‌سایت نیواطلس، برای حذف کامل تولید گازهای گلخانه‌ای از بخش‌های تولید انرژی در جهان، باید یک فرم ارزان و مقیاس‌پذیر از انرژی با انتشار صفر وجود داشته باشد که بتواند به‌طور قابل‌اطمینان در طول 365روز سال نیرو تولید کند. در این میان بهترین نامزد برای انجام این نقش هم‌اکنون، انرژی هسته‌ای پیشرفته است. درحالی‌که هیچ‌کس نمی‌خواهد حیاط پشتی‌اش به چرنوبیل یا فوکوشیما تبدیل شود، اما انرژی هسته‌ای به وضوح یکی از ایمن‌ترین اشکال تولید انرژی به‌شمار می‌آید. در مواردی که زغال‌سنگ و انرژی مشتق شده از نفت منجر به کشته شدن 6/24و 4/18نفر به ازای هر تراوات انرژی تامین‌شده می‌شود، انرژی هسته‌ای فقط 07/0نفر کشته برای تولید این میزان انرژی دارد و این تازه، شامل بلایای برجسته‌ای هم می‌شود که در جهان مشهور است . با توجه به پیش‌بینی‌ها، با افزایش 2درجه سانتی‌گرادی دمای هوا، حدود 300میلیون تا 3میلیارد مرگ زودرس طی یک تا دو قرن شکل خواهد‌گرفت و اینجاست که نسل چهارم انرژی هسته‌ای کاملا ایده‌آل و مناسب به‌نظر می‌رسد. 
با گذشت چندین دهه توسعه، مدل‌سازی پیشرفته و فناوری مواد، استفاده از انرژی هسته‌ای با توجه به تجربیات حاصل شده، می‌تواند ایمن‌تر باشد. یک ابتکار امیدوارکننده که با سرمایه‌گذاری خصوصی و با همکاری وزارت انرژی ایالات‌متحده شکل گرفته است، همکاری بین تراپاور (Terrapower) بیل گیتس و انرژی هسته‌ای GE Hitachi است. ناتریوم (به معنای سدیم در زبان لاتین) این شانس را دارد که نشان دهد «رآکتور سریع سدیم با سیستم ذخیره‌سازی انرژی نمک مذاب» در مقیاس تجاری، می‌تواند ایده مناسبی محسوب شود. نیروگاه ناتریوم تا اواخر سال2020 در مکانی نامشخص کاملا عملیاتی شده و به شبکه برق متصل خواهد شد. رآکتور سریع نوترونی به‌جای آب از سدیم مایع با درجه حرارت بالا به‌عنوان خنک‌کننده استفاده می‌کند. یکی از مزایای کلیدی استفاده از سدیم دامنه وسیع دمایی آن بین حالت‌های جامد و گاز است. آب محدوده کمتری دارد و بنابراین برای کنترل مقادیر بیشتری از انرژی گرمایی باید تحت‌فشار قرار‌بگیرد. فشار زیاد می‌تواند عواقب انفجاری داشته باشد و همچنین هزینه کارخانه را بسیار افزایش می‌دهد، زیرا اجزای فشار بالا در هسته ارزان نیستند. سدیم مایع مقدار قابل‌توجهی از گرما را از رآکتور منتقل می‌کند، با این مزیت که دیگر به هیدروژن و اکسیژن تفکیک نخواهد شد، بنابراین انفجارهای هیدروژنی به سبک نیروگاه هسته‌ای فوکوشیما در اینجا دیگر مطرح نیست.