واکسن: محتوای شاد

سیمین شایسته_روانشناس کودک

محتوای شاد نیاز کودکان است و مسلماً با تولید محتوایی که نیاز کودکان را برطرف کند، می‌توان از مسائلی که اخیرا با انتشار موزیک‌ویدئویی در فضای مجازی رقم خورده جلوگیری کرد. شکی نیست کودکان و نوجوانان باید از مسائل آسیب زا دور بمانند و دوره کودکی خود را در نهایت آرامش و به دور از تلاطم بگذرانند. تلاطم نشانی از پرسشی درباره اموری که کودکان و نوجوانان نیازی به شناخت و سردرآوردن از آنها ندارند، می‌تواند برای والدین و حتی تصمیم‌گیران و مسئولان نیز دردسرساز باشد. پس چنانچه با سرمایه‌گذاری بتوان محصولات شاد و مفرح برای کودکان و نوجوانان تولید کرد، جامعه رو به‌سوی خوشی و ارتقاء و بالندگی می‌رود. در بزنگاه‌هایی مثل موزیک‌ویدئویی که خاطر افراد زیادی را پریشان کرده، مهم‌ترین نکته حمایت از تولیداتی است که نظارت محکم و سفت و سختی بر آنها اعلام شده باشد. هرکس که کمی انصاف داشته باشد نگرانی‌های ایجاد شده توسط این خواننده و موزیک‌ویدئوی کذایی‌اش را نشانی از دغدغه‌مندی برای اعتلای نسلی می‌داند که باید آینده کشور را شکل دهد. کلیپ‌های شاد و جذاب داخلی می‌تواند همچون واکسنی ما را در برابر کلیپ‌های نامناسب مقاوم کند و باعث از بین رفتن نیاز کاذب به چنین محتوایی شود.
موزیک‌ویدئویی که اخیرا در فضای مجازی منتشر شده به درگرفتن بحث‌های مختلفی منجر شده که پیش از انتشار این موزیک‌ویدئو حرفی از آنها در میان نبود. یکی از مواردی که بعد از انتشار این موزیک‌ویدئو از آن بحث شده این است که اگر محتوای مناسب برای کودکان و نوجوانان تولید شود، این گروه سنی دیگر جلب محتواهایی که تناسبی با سن‌وسالش ندارد نمی‌شود. اما آیا واقعا تولید محتوای مطابق با ارزش‌های رسمی جامعه ایرانی برای کودکان و نوجوانان جذاب است و مانع از رفتن آنها به سمت تولیداتی می‌شود که فرهنگ رسمی ما سعی در نادیده گرفتن یا تقبیح این تولیدات دارد؟ برای مثال، موزیک ویدئو «اردک تک‌تک» با صدای عمو پورنگ که گویا کسی با محتوایش مخالفت ندارد و بارها از تلویزیون پخش شده، می‌تواند نیازهای هیجانی و روحی نوجوانان را تامین کند؟ اساسا هنجارها و چارچوب‌های اخلاقی رایج در فرهنگ بصری و شنیداری ما که تحت نظارت نهادهای مختلف است توان تولید محتوای جذاب و پرکشش برای کودکان و نوجوانان را دارد؟  اصلاً بگذارید دغدغه اصلی را اینگونه بیان کنیم، آیا موزیک‌ویدئو مدیوم مناسبی برای آموزش و سرگرم کردن کودکان و نوجوانان است؟ آیا علت اصلی جلب شدن نوجوانان به موزیک‌ویدئوهای پرطرفدار داخلی و خارجی و حتی کنجکاوی کودکان درباره این تولیدات خوش‌آب‌ورنگ سمعی و بصری، پرداختن این محصولات به مسائلی نیست که در فرهنگ رسمی ما به آن توجه نمی‌شود؟ این سؤالات ما را به این نتیجه می‌رساند  که تنها راه مقاومت در برابر محصولات غیراخلاقی، تولید محصولات اخلاقی با اتکا به ارزش‌های ملی و بومی خودمان است. اگر خواهان این هستیم که در آینده کودکان و نوجوانان ما به سمت آثار مبتذل نروند، تلویزیون و سینما و شبکه نمایش خانگی ما باید در جزءجزء آثارشان به تریبت فرزندان این کشور نظر داشته باشند و روح آنها را با غذای سالمی که از صافی نهادهای مسئول گذشته، تغذیه کنند.

سلاح درجه بندی 
برچسب «توصیه به والدین» روش‌ مقابله با موسیقی غیراخلاقی درآمریکا

با آنکه موسیقی تحت متمم اول قانون اساسی آمریکا در زمره انواع «بیان حفاظت‌شده» درنظر گرفته شده است، همچنان در برهه‌هایی از تاریخ معاصر این کشور، صنعت موسیقی آمریکا برخی از آثار موسیقی را به‌طور داوطلبانه بیشتر به‌منظورحفاظت از کودکان در برابر عرضه محتوای نامناسب، به‌طور داوطلبانه سانسور کرده یا از پخش آن ممانعت به عمل آورده است. به نوشته رولینگ استون، در سال 1978 دادگاه عالی آمریکا تصویب کرد که کمیسیون فدرال ارتباطات آمریکا می‌تواند درخواست اصلاح یا عدم‌پخش محتوای ناشایست، زننده و غیراخلاقی را که از طریق رادیو و تلویزیون این کشور پخش می‌شود ارائه دهد. در سال1985، «مرکز منابع موسیقی والدین» که توسط «الیزابت تیپر گ.ر» همسر «ال گور» معاون اسبق رئیس‌جمهور آمریکا تشکیل شده، فهرستی از موسیقی‌ها و موزیک‌ویدئوها را با عنوان «50کثیف» انتشار داد. این فهرست شامل 50 آهنگی می‌شود که در آنها از مضامین و تصاویر ناشایست و آزار‌دهنده نظیر مواد‌مخدر، الکل، اقدامات جنسی یا اقدامات پنهان استفاده شده است. «مرکز منابع موسیقی والدین» پس از انتشار این فهرست برای تصویب یک سیستم طبقه‌بندی آثار موسیقی و به‌ویژه موزیک‌ویدئوها، براساس گروه سنی در کنگره تلاش کرد. پس از بررسی این طرح در سنای آمریکا و مخالفت 2سناتور، این طرح در سنا به تصویب نرسید. در پی شکست این طرح، «انجمن صنعت ضبط موسیقی آمریکا» استانداردی را به‌صورت داوطلبانه ارائه داد که بر مبنای آن محتوای موسیقی با برچسب هشدار‌دهنده «به توصیه والدین» طبقه‌بندی می‌شود. وجود برچسب «به توصیه والدین» در پشت پک سی‌دی‌ها و دی‌وی‌دی‌های حاوی موسیقی ضبط‌شده به این معناست که این سی‌دی‌ها و دی‌وی‌دی‌ها برای کودکان حاوی مضامین ناشایست و آزار‌دهنده هستند. نخستین مورد از انتشار موزیک‌ویدئوهای غیراخلاقی در آمریکا به سال‌های نه‌چندان دور در قرن بیستم باز می‌گردد. 

آنها هیولا نیستند 
گروه‌های موسیقی که برای کودکان کار می‌کنند 

گروه‌هایی هستند که صرفا برای کودکان آهنگ می‌سازند و می‌خوانند؛ حتی برای مواقع و مناسبت‌های خاص ازجمله تولدها، اعیاد و مراسم سال نو. موسیقی ازجمله عناصر هنری است که بسیاری از متخصصان امروزه برای تلطیف روح کودکان به‌طور ویژه آن را توصیه می‌کنند. در این مطلب نگاهی داریم به تعدادی از مشهور‌ترین گروه‌های موسیقی کودکان در دنیا. 
«آنها ممکن است هیولا باشند»، یکی از گروه‌های موسیقی راک آمریکایی است که به‌طور ویژه در زمینه موسیقی کودک فعالیت دارد و نامش نیز در فهرست‌های مختلف گروه‌های موسیقی مخصوص کودکان به چشم می‌خورد.
 این گروه تعداد زیادی طرفدار در میان کودکان دارد. «برادران اوکی دوکی» ازجمله گروه‌های موسیقی آمریکایی است که 2دوست صمیمی به نام «جاستین لنسینگ» و «جو مایلاندر» آن را شکل داده‌اند. این دو در زمینه موسیقی کودکان فعالیت می‌کنند و آهنگ‌هایی می‌سازند که همه افراد خانواده می‌توانند به آن گوش دهند. 
«ویگلز» یکی دیگر از گروه‌های مشهور موسیقی کودکان است.
 این گروه یگ گروه موسیقی استرالیایی است که در سیدنی تشکیل شده.«لاکی دیاز و گروه خانوادگی جام» یک گروه موسیقی آمریکایی متشکل از یک زن‌وشوهر است که شما را متقاعد خواهند کرد که موسیقی کودکان یا موسیقی جوان‌ترها آنطور هم که به‌نظر می‌رسد، خسته‌کننده نیست.