فرار از محدودیت به‌سوی پیک چهارم

لیلی خرسند ـ روزنامه‌نگار

باز هم نگرانی به سراغمان آمده، هر روز که وزارت بهداشت آمار کشته‌ها و مبتلایان به کرونا را اعلام می‌کند، وحشت می‌کنیم؛ پیک چهارمی در راه است؟ شاید گفته شود تعداد قربانیان حدود یک‌ماه است زیر 100مانده و جای شکرش باقی است اما تعداد مبتلایان روزبه‌روز افزایش پیدا می‌کند و همانطور که کرونا هر روز مدل عوض و راه شیوعش را راحت می‌کند، مردم هم راهی برای فرار از محدودیت‌ها پیدا می‌کنند تا دور هم جمع شوند. عید نوروز هم که در راه است و خرید شب عید اغلب‌ را وسوسه کرده. همه اینها در کنار هم نگرانی‌ها را شدت می‌بخشد.
از روز 27 آبان‌ماه از همان روزهایی که تعداد قربانیان در یک روز به 482نفر می‌رسید و روزانه نزدیک به 14 هزار نفر به تعداد مبتلایان اضافه می‌شد، محدودیت‌های کرونایی آغاز شد. ورود به شهرهای قرمز و نارنجی ممنوع شد و تردد از 9شب به بعد را ممنوع کردند. این محدودیت‌ها به این معنی بود که نه می‌شود به مهمانی رفت و نه می‌توانیم راهی سفر شویم. همه‌‌چیز خوب پیش رفت؛ تعداد قربانیان هر روز کم شد، تعداد مبتلایان هم همینطور. حتی همین چند هفته پیش تعداد کشته‌ها 57نفر بود و تعداد مبتلایان جدید در یک روز به 5هزار نفر رسیده بود اما چند وقتی است که تعداد کشته‌ها بیشتر می‌شود و آمار مبتلایان هم صعودی است و به مرز 8هزار نفر رسیده. چرا؟ دلایل زیادند. طبیعی است که هر محدودیتی آزاردهنده باشد، به‌خصوص اگر این محدودیت فقط برای مردم عادی باشد. در دوره‌ای که ورود به شهرهای قرمز و نارنجی ممنوع بود، آنهایی که دستشان به دهانشان می‌رسید، به هر جایی که دلشان می‌خواست سفر کردند. مهمانی‌های شبانه هم برای کسانی که پول رفت‌وآمد با تاکسی‌های اینترنتی را داشتند به راه بود. بعضی‌ها هم که مهمانی‌ها را ظهر برپا کردند. البته بعد از یک مدت دیگر خیلی‌ها یاد گرفتند که چطور از جلوی دوربین‌هایی که تردد شبانه را ثبت می‌کردند، رد نشوند و راحت خودشان را به مقصد برسانند.
از اوایل بهمن تقریبا سفر به جنوب هم شروع شد. آنهایی که هر سال عادت داشتند، از گرمای دلپذیر جزیره‌های قشم و کیش لذت ببرند، از اواخر دی بلیت‌های هواپیما را خریدند. آنهایی هم که در شرایط عادی در زمستان برنامه سفر نداشتند، امسال به‌خاطر اینکه کرونا اجازه نداده بود سفری تدارک ببینند، به مسافران جنوب اضافه شدند. پروازها کیپ تا کیپ پر بود از مسافر. اعتراض مسافر یکی از این پروازها هر چند در فضای مجازی زیاد دیده شد اما دردی را دوا نکرد. با زرد‌شدن بیشتر شهرها، محدودیت تردد بین‌شهری هم لغو شد. فقط استان‌های قرمز، گلستان، مازندران و گیلان بودند که شرایط پذیرایی از مهمان را نداشتند اما تعطیلات 22بهمن نشان داد که سفر به هر چیزی ارجح است؛ حتی سلامتی. اتوبوس‌هایی که به سمت شهرهای شمالی حرکت می‌کردند، ظرفیتشان پر شد. عده‌ای هم ترجیح دادند جریمه را بپردازند و با ماشین خودشان به سفر بروند. شلوغی جاده‌ها این را تأیید می‌کرد.
نگرانی‌ها وقتی بیشتر می‌شود که گشتی در شهر بزنیم. این روزها مراکز خرید جای سوزن‌انداختن ندارند. بازار بزرگ تهران، پاساژها و حتی خیابان‌هایی که پاتوق خرید هستند، پر از جمعیت شده‌اند؛ جمعیتی که از حالا خودش را آماده شب عید می‌کند ولی از خودش نمی‌پرسد زنده به شب عید می‌رسد؟ تقریبا روزهای شلوغ آرایشگاه‌های زنانه هم شروع شده. خیلی‌ها برای اینکه در خلوتی کارهایی مثل مش و رنگ مو، تتو، تزریق ژل، جوان‌سازی پوست و... را انجام بدهند از حالا در آرایشگاه و مراکز زیبایی پوست به صف شده‌اند. برگزاری جشنواره‌ فیلم فجر، بازگشایی سینماها و... همه افراد را بیشتر در کنار هم قرار داده و این یعنی روزهای بد کرونایی در انتظارمان است.
به‌نظر می‌رسد که ورود واکسن به ایران هم خیال مردم را راحت کرده است. نخستین محموله واکسن 16بهمن وارد ایران و نخستین واکسن هم 21بهمن تزریق شد. بودن واکسن این اطمینان را داده که کرونا به‌زودی کنترل می‌شود و دیگر خطر خیلی جدی نیست. اما آنهایی که دیگر همه‌‌چیز را راحت می‌گیرند، توجه نمی‌کنند که فعلا واکسن به تعداد محدودی تزریق شده و تزریق همگانی شاید تا یک سال و یا حتی بیشتر طول بکشد. علیرضا زالی، فرمانده عملیات مدیریت بیماری کرونا در تهران چند روز پیش هشدار داد که افزایش تعداد مبتلایان نگران‌کننده است. افراد دیگر هم مثل او هشدار داده‌اند و بعید نیست روزهای آینده دوباره محدودیت‌ها اعمال شود اما آنهایی که نگران پیک چهارم هستند، خیلی به این محدودیت‌ها امیدوار نیستند چون می‌دانند همه، راه‌های فرار را بلد شده‌اند.