رنجی که اسالم می برد

کامران اسدنیا لمر |  فعال محیط زیست  


 جاده اسالم به خلخال به زیبایی شهره است. وجود این محور گردشگر پذیر برای هر استان می تواند یک برند گردشگری و سرمایه تمام نشدنی به شمار آید. نمونۀ بارز چنین محور را می توان در جادۀ چالوس دید که محور اتصال کرج به مازندران است. 
از ظرفیت این جاده نهایت استفاده می شود و زیرساخت های لازم برای جذب گردشگر در آن مهیاست. از زمان بهره‌برداری از چالوس- کرج، برای مردم ارزش افزوده داشته و موجب ایجاد اشتغال و درآمد برای اهالی و ساکنان پیرامون آن جاده شده است. 

این اتفاق برای جاده اسالم به خلخال (جاده بهشت) روی نداده است. عنوان بهشت نامی برای این محور برازنده است، اما نگاه ها به آن در خور شان این نام صفت نیست. 
در تعطیلات نوروزی امسال تصاویری از رها کردن زباله ها از سوی گردشگران در شبکه های اجتماعی منتشر شد که گویای بی توجهی به این ظرفیت بود. زیرا حفظ هر سرمایه عمومی ابتدا باید از سوی مردم مورد توجه قرار گیرد تا دولتمردان هم برای حفظ و توسعه آن وارد عرصه شوند. این مشکل، رنج بزرگ چند سال اخیر جاده اسالم است. اسالم این روزها به دلایل مختلف حال و روز خوشی ندارد. 

رها کردن زباله از یک سو، تصرف عرصه و ساختن ویلا از سوی دیگر از بی مهرهایی است که به عرصه های طبیعی این منطقه می شود. باین حال هنوز اهالی منطقه و مردم تالش چشم به راه توسعه جاده اسالم و ایجاد زیرساخت های گردشگری برای بهبود اقتصاد مردم این منطقه و در نهایت استان هستند. برخی از کارشناسان گردشگری معتقدند که برای توسعه گردشگری باید جاده اسالم به خلخال از نوساخته شود، اما به نظر می رسد این جاده و محیط پیرامون آن پیش از توسعه، نیازمند نگهداری است. 

اگر جاده بهشت متولی مشخصی داشت، این روزها این همه مشکل را تحمل نمی کرد و تالش از بست اقتصادی خارج می شد.
 مهم این که سرمایه گذاری در این شرایط به جای نتیجه مطلوب، نتیجۀ معکوس خواهد داشت. جاده اسالم هنوز متولی مشخصی برای توسعه و تعریف گردشگری ندارد. ادارات راه و بخشداری شهرستان به دلیل نوع ماموریتشان، نگاهی غیر از گردشگری در برابر این جاده دارند.

به همین دلیل مردم منطقه انتظار دارند متولی این جاده مشخص شود. زیرا بسیاری از مردم تالش معتقدند رویش بی حد و حصر ویلاها نتیجه مشخص نبودن متولی برای این محور است. کم کم هوا گرم تر می شود  و برتعداد گردشگران این منطقه افزوده خواهد شد. 

آنان برای یک روز ماندن به جاده اسالم خواهند آمد و متوجه خواهند شد که وجود چند آلاچیق، کافه و رستوران همۀ امکانات گردشگری این جاده زیبا هستند. آنان حتی مکان مناسبی برای جمع آوری زباله در آن نخواهند دید. در این شرایط معرفی و تبلیغ جاذبه های گردشگری جاده اسالم نمی تواند مفید و نتیجه بخش باشد.

تردد صاحبان ویلاها و ویلاسازان در منطقه، مشکل دیگری است. زیرا برخی از آنان  توجه چندانی برای رعایت اصول در حفظ محیط زیست ندارند. در این منطقه ویلا می سازند و نخاله ها را جای دیگری می ریزند. برخی حتی نمی دانند ویلانشینی و طبیعت گردی آدابی دارد.

 سوای این مشکل در مجموعۀ گردشگری استان، موضوع آموزش گردشگری هنوز آن طور که باید مورد توجه قرار نگرفته است. هنوز راهنمایی برای آموزش هنجار احترام به محیط زیست در این محور به وجود ندارد. همه این کمبود ها و بی‌مهری‌ها موجب می‌شود ساکنان حاشیۀ جاده بهشت همیشه در رنج و عذاب باشند.