ایستاده در میدان مین

  فرزاد سپهر 

در سال1388 لابه‌لای خبرهای سیاسی، مرور گزارش‎‌‎های دور از مرکز با عناوینی مانند «وضع فعلی صنعت فولاد در ‎‌‎شأن کشور نیست» تا «آلودگی خزر بحرانی است» و حذف بررسی موضوع خزر از نشست کشورهای ساحلی همراه شد. در این بین کشته یا مجروح‌شدن هموطنان شهرهای مرزی در اثر رفتن روی مین‎‌‎های خنثی‎‌‎نشده از دوران جنگ بیشتر تلخی خود را نشان داد. این موضوع همچنان با مخاطرات کشته‎‌‎شدن یا قطع پا در استان‎‌‎های مرزی ایران مانند آذربایجان غربی، کردستان، کرمانشاه، ایلام و خوزستان برای چگونه زیستن مواجه است.
فروردین 1388 رئیس وقت مرکز مین‎‌‎زدایی کشور از آمار 200نفری کشته یا مجروح در ایران بر اثر اصابت مین با وجود گذشت 21سال از پایان جنگ در شهرهای مرزی غرب کشور خبر داد. در موقع انتشار گزارش به‎‌‎دلیل انفجار مین در روستای «قلعه رش» در شهرستان سردشت، ۲برادر با مین برخورد کردند. عزیز درویشی جان باخت و کریم درویشی بینایی خود را از دست داد. نماینده وقت مریوان و سروآباد در مجلس هشتم از وسعت 3میلیون هکتار زمین آلوده به مین در کشور و هزینه‎‌‎ای حدود یک میلیارد تومانی برای هر هکتار پاکسازی و مین‎‌‎روبی در سال88 خبر داد. به‎‌‎گفته اقبال محمدی از ساکنان، در 5 استان غربی کشور حدود 5میلیون نفر با مخاطرات ناشی از برخورد با مین روبه‎‌‎رو هستند. رئیس وقت مرکز مین‎‌‎زدایی ایران در آن موقع حمایت از آسیب‎‌‎دیدگان را پوشش بیمه‎‌‎ای سازمان بیمه نیروهای مسلح عنوان کرد. امیرحسین سعیدی از امضای قرارداد با این سازمان و پوشش بیمه‎‌‎ای تمام نیروهای مصدوم گفت. او دلیل تشکیل کمیسیون ماده‌2 در استان‎‌‎های مرزی را برای تشخیص و تعیین نوع صدمات با هدف تامین خدمات لازم به مصدومان حادثه عنوان کرد و گفت که به‌محض وقوع حادثه، کمیسیون ماده‌2 تشکیل پرونده داده و گزارش لازم را به استانداری می‎‌‎فرستد و فرد تا آخر عمر می‎‌‎تواند از خدماتی که به او می‎‌‎دهند، بهره بگیرد. در سال88 کتاب‎‌‎هایی برای آموزش خطرهای مین برای 220هزار دانش‎‌‎آموز ساکن در مناطق آلوده به مین منتشر و در مدارس استان‎‌‎های مرزی غرب ایران توزیع شد. این خبر را سرتیپ پاسدار مصطفی محمدنجار، وزیر وقت دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح اعلام کرد، درحالی‎‌‎که عنوان می‎‌‎شود کودکان نخستین قربانیان مین هستند.