آرسنال مثل رئال و بارسا

درباره خریدهای گران‌قیمت رئال مادرید و بارسلونا در سال‌های اخیر که بیشترشان بدون نتیجه ماندند اطلاعات زیادی دارید. برای نمونه باید به بازیکنانی مثل گریزمان، دمبله، کوتینیو و... از باسلونا و آزار، خامس، بیل، وینیسیوس، میلیتائو و یوویچ از رئال اشاره کرد. آنها جدا از حقوق بالایی که روی دست باشگاه‌ها گذاشتند، رفتن یا ماندن‌شان سودی به دو باشگاه نرساند. آرسنال ثابت کرد که رئال و بارسا در این زمینه تنها نیستند. در سال‌های اخیر بازیکنان زیادی به این تیم آمدند و درنهایت با قیمتی پایین یا رایگان جدا شدند. از خریدهای پرسروصدای تابستان۲۰۱۸ این تیم تنها برند لنو باقی مانده و بیش‌اشتاینر بازنشسته شده، گندوزی به هرتابرلین قرض داده شده، سوکراتیس قراردادش را فسخ کرده و توریرا قرضی به اتلتیکو رفته. ستاره‌هایی مثل گنبری و چیمبرلین با پایین‌ترین قیمت به بایرن و لیورپول واگذار شدند. اوزیل پس از یک‌سال بخور و بخواب و دریافت حقوق نجومی آزاد شد و به فنرباغچه رفت. ستاره‌هایی مثل اوزیل، ویلشر، مخیتاریان، الکسیس سانچس، ولبک، سوکراتیس، موستافی و کاسورلا که ۱۹۰میلیون پوند و حدود ۲۰۰میلیون یورو خرج روی دست باشگاه گذاشته بودند با صفر یورو دور انداخته شدند. آرسنال که با آرسن ونگر شعار معروفی داشت و می‌گفت دیگران ستاره می‌خرند ولی ما ستاره می‌سازیم، حالا به حاضری‌خوری افتاده و پول‌های هنگفتی خرج بازیکنان تیم‌های دیگر می‌کند. همین الان آنها در حال نهایی‌کردن انتقال قرضی اودگارد از رئال‌مادرید هستند. این در حالی است که در همین هفته‌های گذشته آرتتا یک پدیده بااستعداد به نام امیل اسمیت‌رو را در همین پست رو کرده که با ورود اودگارد به نیمکت منتقل خواهد شد. ستاره‌هایی مثل اسمیت‌رو، انکتیا، ساکا و دیگران باید زیر سایه سیاست‌های ضد‌ونگری پشت خط بمانند و جای آنها بازیکنان تیم‌های دیگر یا ستاره‌های بازنشسته‌ای مثل ویلیان بازی کنند. آرسنال بعد از ونگر انگار نفرین‌ شده است؛ مثل چند سال منچستریونایتد پس از فرگوسن.