آواز بیات تهران

«از قند و شکر ساخته‌ام جوجه خروس/ بابا جان، یکی ‌یک پول خروس/ ماما (ن) جان، یکی ‌یک پول خروس/آقایان، یکی ‌یک پول خروس» ماندگارترین تصنیف باقی‌مانده از نوستالژی‌های تهران قدیم است. همه قومیت‌ها بر اساس گویش و لهجه‌شان یک موسیقی در ایران دارند، مثل موسیقی‌های گیلکی، کردی، ترکی و... و. در گذشته بیشتر تهرانی‌ها طبق‌کش بودند و روی همین طبق‌ها محصولاتشان را می‌بردند و با شعر و آواز تبلیغ می‌کردند و می‌فروختند.
در واقع گویش تهرانی به نوعی در این سبک آوازهای کوچه‌باغی مستتر بود و بیات‌خوانی یکی از رسم‌های مردم تهران قدیم در بیشتر مراسم، به‌ویژه مراسم عروسی، به شمار می‌رفت. البته این روزها با باب شدن سبک‌های جدید و گاهی عجیب ‌و غریب آوازخوانی، این سبک آوازخوانی در غبار فراموشی جا خوش کرده است. افرادی چون استاد «مهرتاش»، «حسین خواجه‌امیــــری» و «مرتضی احمدی» از پیشگامان خواندن این سبک بودند. استاد «محمدرضا منتشری» از هنرمندان پیشکسوت و شاگردان استاد مهرتاش، یکی از افرادی است که در حال حاضر به این سبک آوازخوانی می‌کند.