آغازگر بازسازی

حمیدرضا محمدی 

چندروز قبلش، سه‌دانشجو به نمایندگی از دانشجویان پیرو خط امام، نزد سیدمحمد موسوی خوئینی‌ها رفتند تا استمزاج کنند. آنها، حبیب‌الله بیطرف، ابراهیم اصغرزاده و «محسن میردامادی نجف‌آبادی» بودند. او چراغ سبز را به آنان نشان داد زیرا معتقد بود، «فکر می‌کنم امام قلباً به این کار راضی باشند... اگر امام درواقع مایل هم باشند اما ملاحظاتی داشته باشند که نتوانند این تمایل را خیلی اعلام کنند و ناگزیر باشند یا به سکوت برگزار کنند یا بگویند صحیح نیست. » در نتیجه سیزدهم آبان 1358، سفارت آمریکا، به تصرف آنان درآمد و تبدیل به حادثه‌ای جهانی شد و حتی جیمی کارتر، نتوانست برای بار دوم، رئیس‌جمهور آمریکا شود.
میردامادی اما حالا که 40‌سال از آن واقعه گذشته است، هنوز هم آن را عملی قابل دفاع می‌داند. زیرا «درصورتی‌که به موضوع اشغال سفارت آمریکا در ظرف زمانی خود هم در داخل کشور و هم در مناسبات بین‌المللی نگریسته شود، می‌توان به این نتیجه رسید که نگرانی دانشجویان که پس از پیروزی انقلاب و سقوط نظام استبدادی شاه دغدغه اصلی آنها حفظ نظام نوپای جمهوری اسلامی بود نگرانی بی‌جایی نبود و با توجه به تجربه گذشته و شرایط محیطی نیز تهدیدِ آمریکا واقعی بود.» 
اما او که تجربه‌هایی چنین داشت، در 6آبان 1366، یعنی یک‌سال پایانی جنگ و سال نخست پس از قطعنامه، «بنا به پیشنهاد وزارت کشور و ضمن تقدیر از مساعی برادر علی جنتی»، به استانداری خوزستان منصوب شد و پس از پایان جنگ، تا 8بهمن دوسال بعد، که صاحب‌منصب بود، کوشید بازسازی را آغاز کند. اکبر هاشمی رفسنجانی در روزنوشتِ 10فروردین 1368، طی سفر به دزفول، «با استاندار و امام جمعه و مسئولان دزفول درباره بازسازی مذاکره شد.» و همچنین، 13 آبان 1368، به دیدار استاندار و معاونانش و مسئولان بازسازی آبادان و خرمشهر با او اشاره کرده و اینکه «گزارش از وضع بازسازی دادند و نیازها و کمبودها را گفتند. مخارج سنگینی دارد و امکانات کم است. »