آرزوی من برای تهران

خیلی قشنگ است که برای شهر خود آرزوهای زیبا داشته باشی و قشنگ‌تر آن است که یک روزی آن آرزوها محقق شوند. آرزوهایی که شاید برخی به رؤیا نزدیک باشند و برخی هم آرزوهایی باشند که در اصل آرزو نیستند بلکه کمترین خواسته یک شهروند محسوب می‌شوند. پویش آرزوها برای تهران با 3هدف در حوزه مدیریت شهری قرار است به مرحله اجرا برسد. اینکه شهروندان بتوانند در مدیریت شهری مشارکت داشته باشند و دیگر اینکه مدیریت شهری از محلات آغاز شود و شهروندان شهر را از خود بدانند و تعلق خاطر داشته باشند که این تعلق خاطر به پویایی شهری چون تهران کمک زیادی می‌کند. اعتمادزایی میان شهروندان و مدیریت نیز از دیگر اهداف این پویش است. پویشی که برایش صفحات مجازی شکل گرفته و سایتی به‌نام «با هم» که مردم شهر بتوانند آرزوهایشان را در آن به اشتراک بگذارند، بتوانند به آرزوهای هم امتیاز بدهند و بهترین آرزوها برای شهر تهران به مرحله اجرا برسند. تهران شهری است که همه از آن خاطره داریم و دوستش داریم. پس برای شهری که دوستش داریم می‌توانیم بهترین آرزوها را داشته باشیم.

چشیدن مزه زندگی در تهران/ امین تارخ، بازیگر:

آرزو دارم که تهران هوای پاک داشته باشد. خیلی‌ها هستند که بیماری قلبی دارند و این هوا برای آنها کشنده است. آرزو دارم تهران پیاده‌رو داشته باشد، ترافیک نباشد، مردم بی‌خود و بی‌جهت بوق نزنند و هنگام رانندگی، رعایت حال هم را بکنند که متأسفانه اصلا این کار را نمی‌کنند. آرزو دارم «زندگی کردن» در تهران احساس شود. هم‌اکنون، چیزی که در تهران احساس می‌شود، مزه مرگ است تا زندگی. همه‌چیز شهر افسرده است و شهر رنگ ندارد. آرزو دارم که بشود در تهران مزه زندگی را چشید.

تهرانی مهربان‌تر / بهنام بهزادی، کارگردان:

من برای شهر تهران آرزوی آرامش می‌کنم؛ آرامشی که از درون مردمش شروع شود و در زیست و رفتار ما در کنار هم تبلور یابد؛ آرامشی که در فضای اجتماعی، فرهنگی و سیاسی این شهر به‌وجود بیاید تا بتوانیم در کنار هم نخستین خواست‌ها و نیازهای زیستی‌مان را بی‌دغدغه برطرف کرده و بتوانیم به تعالی و شکوفایی فکر کنیم.
برای تهران، شهری سالم آرزو دارم؛ شهری که سلامت است. آرزو دارم شرایطی ایجاد شود که در آن سلامت جسم برای همه فراهم باشد و از این مهم‌تر، سلامت روح و روان. آرزو می‌کنم تهران شهری باشد که در آن با هم مهربان‌تر باشیم، با هم مهربانی کنیم و مهربانی بیشتری از هم ببینیم.

زباله ثروت ملی محسوب شود/ کیومرث پوراحمد، کارگردان :

یکی از کوچک‌ترین آرزوهای من برای تهران و کل ایران این است که زباله مثل اروپا ثروت ملی محسوب شود؛ نه اینکه 80درصد حجم زباله‌های ما در خارج شهرها سوزانده شود. در شهرهای بزرگ اروپا، سطل‌های تفکیک زباله برای مواد مختلف وجود دارد و خود مردم یا شهرداری تفکیک زباله را انجام می‌دهند. متأسفانه در ایران، حجم زیادی از زباله سوزانده و مقدار ناچیزی بازیافت می‌شود.

چند آرزوی کوچک و بزرگ برای شهری که در آن زندگی می‌کنم/ بیژن اشتری، مترجم :

تهران زمانی به شهری قابل زیستن تبدیل خواهد شد که ساکنانش احساس کنند این شهر واقعا مال خود آنهاست. اداره شهر چیزی جدا از وضعیت کشور نیست. نمی‌توان توقع شهری خوب را داشت درحالی‌که کشور در کلیت خودش بد اداره می‌شود. برای شهری که در آن زندگی می‌کنم چند آرزوی کوچک و بزرگ دارم: وزارتخانه‌ها باید از تهران بروند. مدیریت عمودی باید جای خود را به مدیریت افقی و مردمی بدهد. اداره شهر باید به مردم واگذار شود. تشکل‌های مردم‌نهاد باید زمام اداره امور شهر را به‌دست گیرند. وظایف شهرداری باید به بخش خصوصی برون‌سپاری شود. سرمایه‌گذاران خصوصی باید در احداث زیرساخت‌ها شرکت کنند. فضای سبز و فضای فرهنگی شهر باید گسترش یابد. شهر باید به محلی مناسب برای تعامل و معاشرت شهروندان بدل شود. شهر باید در وهله نخست به رفاه پیاده‌ها توجه کند و سپس سواره‌ها. شهر باید الکترونیکی و هوشمند شود. اهالی شهر باید از حداقل‌های رفاه مادی برخوردار باشند و...

آرزوهای دست‌نیافتنی/ هوشنگ گلمکانی، منتقد سینما:

چه آرزویی بکنم برای تهرانی که شباهتی به تهران ندارد. تحقق هر آرزویی درباره تهران و بهتر شدن حالش آنقدر بعید به‌نظر می‌رسد که بهتر است هیچ آرزویی نکنم، چون می‌دانم بی‌فایده است. به هر حال آرزو باید نسبتی با واقعیت داشته باشد، اما همه آرزوهایی که درباره بهتر شدن حال تهران دست‌کم از ذهن من می‌گذرد دست‌نیافتنی است. مثلا می‌خواستم بگویم آرزو می‌کنم پایتخت از تهران به شهری دیگر منتقل شود اما می‌دانم که این آرزو شدنی نیست. بقیه آرزوهای دیگر درباره تهران نیز همینطور.

شهر بدون دود/ هادی مرزبان، کارگردان: 

آرزوی شهری پاک را دارم، شهری بدون دود ؛ شهری که فعالیت های کارخانه ها نظارت شده باشد، شهری که تنها در آن دود ماشین های فرسوده و موتور سیکلت ها نباشد، شهری که مردم هر روز آسمانش را ببینند و با خیال راحت در بوستان ها قدم بزنند، شهری که بتوان آن را برای آیندگان زنده و پویا نگاه داشت.

آسمان آبی/ الهام، پاوه نژاد، بازیگر :

از میان هزاران آرزویی که برای شهرم دارم، آرزو دارم که تهران همیشه آسمان آبی داشته باشد؛ آسمان زیبایی که همیشه تمیز باشد تا شهروندان به‌راحتی در آن نفس بکشند.

بدون ترافیک/ ایرج راد،  بازیگر :

شاید تحقق این آرزو محال باشد اما دوست دارم که شهرم ترافیک نداشته باشد و تراکم ماشین را هرروز در آن نبینم. آرزو دارم به‌راحتی در شهر سفر کنم؛ هر ساعتی از شبانه‌‌روز.

شهر علم/ قادر آشنا، مدیر مرکز ‌هنر‌‌های نمایشی :

تهران شهر علم، فرهنگ و هنر است. از نگاهم تهران ‌ام‌القرای جهان اسلام است. تهران شهر مقاومت و انسان‌های بزرگ و فرهیخته است. آرزو دارم تهران همین گونه یک مرکز بزرگ دانشگاهی باشد. شهری برای آدم‌های بزرگ و شهری پر از مراکز علمی، آکادمیک و دانشگاهی که همه بتوانند در آن مجالی برای یادگرفتن داشته باشند.