تئاتر
نوستالژی و بحران ایمنی
سرنوشت ساختمان اداره تئاتر، خود یک نمایش است
مهرداد رهسپار
شرق میدان فردوسی، کوچه پارس که داخل میشدید، پلاک 32، ساختمانی بود به نام اداره تئاتر. این ساختمان از سال1347در اختیار اداره هنرهای دراماتیک بود. عظمت ژانتی، علی نصیریان و جمشید مشایخی پیش از انقلاب ریاست آن را بر عهده داشتند. اداره تئاتر، سالن نمایش کوچک و کاملا غیراستانداردی هم داشت که هر از گاه نمایشی در آن اجرا میشد؛ با تماشاگر بسیار اندک. ساختمانی بهشدت لرزان و در آستانه فروریختن بود. گروههایی که در سالهای آخر به این اداره رفتوآمد داشتند، به‌خوبی بهخاطر دارند که چگونه همواره چهارستون این ساختمان میلرزید و نمیریخت. اداره تئاتر، جز این جای دیگری در اختیار نداشت. مالک ساختمان مدتها بود که از اداره تئاتر خواسته بود تا سالن را تخلیه کنند. سرانجام در پاییز 1383حکم تخلیه بهصورت قانونی صادر شد. هنرمندان تئاتر اعتراض مختصری کردند اما اثر نداشت. ساختمان تخلیه شد. مدتی زمزمه بازسازی و مقاومسازی آن بود و مدتی هم خبر از خرید ساختمان دیگری. سرانجام اداره تئاتر به ساختمانی در خیابان ایرانشهر، خیابان موسوی منتقل شد. آن زمان بسیاری از تخلیه ساختمان دلگیر شدند. این ساختمان نه زیبا بود، نه معماری ویژهای داشت و نه ایمنی کافی داشت اما قدیمیهای تئاتر آن را بسیار دوست داشتند. بسیاری از گروههای تئاتر نسلهای قبل در اتاقهای این ساختمان تمرین کرده بودند و در راهپلههای این ساختمان مینشستند و گپ میزدند و استراحت میکردند. با تخلیه این ساختمان، هرچند اداره تئاتر صاحب ساختمان ایمنتری (نه لزوما بهتری) شد اما برای بسیاری از گروههای تئاتر، ساختمان قدیمی اداره تئاتر با همه آن ناامنی، لرزشهای سقف و کف و راهپلههای عریض خاطرهانگیز بود. در آن سالها ساختمان عاریه و لرزان اداره تئاتر، برای هنرمندان تئاتر، استعارهای از وضعیت تئاتر بود.
