اولین 20 دوچرخه مبارک!

 مناف یحیی‌پور، معاون مدیر مسئول در امور پایش کیفیت

شما هم خواب امتحان و گرفتن کارنامه و این‌جور چیزها می‌بینید؟ چند شب پیش خواب دیدم رفته‌ام کارنامه‌ام را بگیرم. در کارنامه‌ام فقط یک درس نوشته شده بود: «نوجوانی با دوچرخه» و من توی خواب تعجب نکرده بودم که چرا فقط یک درس هست. یادم نیست نمره‌ی کارنامه‌ام چند بود، اما دلم ‌می‌خواست نمره‌ی خوبی باشد. نمی‌دانم چرا دلم می‌خواست 20 باشد. توی خواب اصلاً به این فکر نمی‌کردم که این چه کارنامه‌ و چه درسی است، دلم فقط 20 می‌خواست.
بیدار که شدم، یادم آمد امسال دوچرخه 20 ساله شده؛ انگار همان بیستی بود که می‌خواستم. 20 عدد رؤیایی ما بوده و هست. نه برای کارنامه و امتحان؛ برای همه‌چیز. اگر برای آدم‌بزرگ‌ها 40 نشانه‌ی کمال است، میان ما 20 این نقش را دارد و البته به یک 20 هم راضی نمی‌شویم.
دوچرخه، امسال به20 اول خود رسید و حالا باید به 20 بعدی و بیست‌های بعدتر فکر کند. حالا که دوچرخه به اولین 20 خودش رسیده، حق داریم خوشحال باشیم و در این واویلای کرونا و خانه‌نشینی و فاصله‌گذاری، هم‌زمان جشن‌های تک‌نفره بگیریم. اما این تازه اول کار است؛ شروعی تازه است.
دوچرخه دوست کم ندارد، اما مدت‌هاست دارد سختی می‌کشد؛نه فقط به‌خاطر این‌که ناچار است فاصله‌گذاری اجتماعی را رعایت کند؛ نه فقط به‌خاطر این‌که دلش برای دیدن روی خندان و شاد نوجوان‌ها تنگ شده است؛ این‌ها هست اما علاوه بر این‌ها، دوچرخه لاغر شده است...دوچرخه 20 سال همراه نوجوان‌ها حرکت کرد. خیلی از نوجوان‌ها داستان نوشتن، شعر گفتن، خبرنگاری، نقاشی، عکاسی و... و حتی کتاب خواندن را با دوچرخه تجربه کردند. این روزها تولد دوچرخه است،این روزها دل نوجوان‌های دوچرخه‌ای متولد دهه‌ی 60، دهه‌ی 70 و دهه‌ی 80 هم‌زمان برای دوچرخه تنگ می‌شود. کاش می‌شد فکرها و توانایی‌هایمان را روی هم بگذاریم و برای تولد دوباره‌ی دوچرخه کاری بکنیم، کاش می‌شد کاری بکنیم نوجوان‌های متولد دهه‌ی 90 و دهه‌های بعدتر هم دوچرخه بخوانند ونوجوانی و زندگی را با دوچرخه تجربه کنند.