گزارش ویژه
خط و صدا
عادت به نوشتن همیشه با فرهاد مهراد بود
عادت به نوشتن در همه ادوار زندگی فرهاد مهراد جاری بود. بیشتر ترجیح میداد نامهها و نوشتههایش را با خودنویس بنویسد. دوستان و نزدیکانش بسیار او را در حال جوهرکردن خودنویس دیدهاند. آنطور که از بررسی زندگی و مطالعه کتابهای نوشته‌شده درباره او بهدست میآید، پاسخ همه را به حوصله میداد؛ از پاسخ به سؤالهای خبرنگاران گرفته تا پاسخ به مهرِ دوستداران، جوابیههای تند به روزنامهنگاران و چالشهای دریافت مجوز از مسئولان. دو چیز در همه یادداشتهای فرهاد مشترک است. نظم در نگارش و دوری از زیادهگویی. شعرها، بخش دیگری از دستنوشتههای فرهاد را شامل میشود. تصنیفها یا اشعار مختلفی را انتخاب میکرد و با کمی دخل و تصرف به نتیجه میرساند. آنطور که پیداست حاشیهنویسی را هم بسیار دوست میداشت. «رباعیات خیام»، «امیرکبیر و ایران»، «غربزدگی آلاحمد» و «دو قرن سکوت» عبدالحسین زرینکوب، برخی از کتابهایی است که فرهاد برآنها حاشیه نوشته بود. در این بین اما قرآن کریم، بیشترین نقش و حضور را داشت. وحید کهندل که کتاب «چون بوی تلخ خوش کندر» زندگینامه فرهاد مهراد را نوشته است، در بخشی از این کتاب چنین روایت میکند: «... بلافاصله پس از ورود به اتاق فرهاد، میزی بسیار کوچک با دو کشو را میبینی که فرهاد روی آن ظرف عود، ادوکلن، چراغ مطالعهای قدیمی، دفترچه یادداشت، تقویم و کتابهای دمدستی مثل دیوان حافظ و کلیدهای خوشبختی را گذاشته است. داخل کشوها، دارو، تسبیحها، صداخفهکنهای گوشی، قلمنی، دوات، خودنویس، جوهر، قبلهنما و انواع ماژیکهای رنگارنگ وجود دارد...». در ادامه چند نمونه از نامهها و دستنوشتههای فرهاد به انتخاب نگارنده آورده شده است. این تصاویر توسط وحید کهندل، نویسنده کتاب مذکور، در اختیار سنگ و الماس قرار گرفته است.
در همینه زمینه :