هراس سرخ

مسعودمیر- روزنامه‌نگار

لبو شد جانمان از ترکه هراس، از لرز سوز زمستانی مرگ که می‌تازد بر جسم نحیف جامعه. حالا که کمی نفس‌مان جا آمده و آمار نیست‌ها در بین‌مان اندک‌اندک کاهش می‌یابد باز عده‌ای چرخ بی‌تفاوتی و بی‌توجهی را هل می‌دهند در خیابان شلوغ بحران. هیچ‌کس تردید ندارد که روزگار سخت می‌گذرد بر برخی و همین لقمه کوچک را هم سر سفره بردن، دشوار است اما یادمان نرود که روی دیگر این سکه کسب درآمد و داغی زمستانی و خوش لعابی لبو، مرگ است و مرگ و مرگ. دستفروش چاره‌ای ندارد اما کرونا هم دست‌بردار نیست. حواسمان به‌خودمان باشد، حواستان به بساط کوچک آن دستفروش باشد و حواستان به روزگار باشد.