معماری
معماران شاعر وارد می‌شوند
ساختمان اداری میرداماد و یادی از قهرمان‌پور
سعید برآبادی
در میان روزهای سازندگی، اقتصاد داخلی نیازمند گسترش بنگاههای ریز و درشت بود تا تجارت در قلب تهران زنده شود و خسارتهای جنگ قابلیت بازسازی و رفع پیدا کند. خیابانهای اقتصادی کشور هم در همین دوران، یکی‌یکی تغییر پیدا کردند و جای خود را به خیابانهای بالای شهر دادند. دیگر خیابان طالقانی، محور اقتصاد نبود و پایتخت نیازمند آن بود که کانونهای تازهای در بطن شهر بازطراحی کند که بورس اداری، تجاری و... باشند. قرعه به نام خیابان میرداماد افتاد و یکی از نخستین ساختمانهایی که در حاشیه آن ساخته شد، ساختمان اداری آن بود. فرخ قهرمان‌پور که در روزهای انقلاب هنوز جوان بود، دست بهکار ساخت پروژهای شد که نهتنها هنوز بهعنوان یکی از گران‌ترین ساختمانهای این محدوده شناخته میشود بلکه کارایی و استقامت خود را بعد از سه‌دهه حفظ کرده است. نام قهرمان‌پور را با طرحهایی چون مُتل عسلویه و طرح توسعه ترمینالهای فرودگاه مهرآباد میشناسیم، اما او در این بنا، ویژگیهای هویتی خود را که ریشه در نقاشی و موسیقی داشت به صحنه اجرا گذاشته است. سال1371، شرکت فیلیپ فلاپ و شرکت ایران قلب، ساخت این پروژه را در زمینی به مساحت 1030مترمربع به قهرمان‌پور واگذار کردند و از آنجا که خود بهرهبردار آن هم بودند، طراحی با ملاحظات آنها صورت گرفت؛ مجموعهای شش‌طبقه با اسکلت بتونی و در زیربنایی بیش از 2800متر. آنچه در این بنا، چشم را مینوازد خطوط منحنی و شاعرانه قهرمان‌پور است، ترکیب هندسی پلانها با چرخش مداوم به دور راهپلهها، این شاعرانگی را دوچندان کرده و آدم را ناخودآگاه به یاد آثار ریچارد مایر میاندازد که در آن، طراح به جای تأکید بر آنچه فضای اداری به او تحمیل میکند، دست خود را در طراحی خطوط آزاد گذاشته تا بیش از آنکه معمار باشد، نقاش بهنظر بیاید. کیفیت اجرای ساختمانی و ترکیب سنگ تراورتن و شیشه، تا حد قابلقبولی، مینیمال و به‌دور از ارائههای اضافی از آب درآمد و بسیاری از کاربریها را در خود پذیرفت تا نام قهرمان‌پور جایی در خیابان میرداماد به یادگار بماند.
