در موبایل دیدیم ، در مانیتور باختیم

این اتفاق عجیبی است که گزارش یک مسابقه از خود مسابقه اهمیت بیشتری پیدا کند؛ آن هم مسابقه‌ای با این سطح از اهمیت! فینال لیگ قهرمانان آسیا بین 2 تیم پرسپولیس و اولسان هیوندای به روایتی مهم‌ترین بازی تاریخ باشگاه پرسپولیس و یکی از بااهمیت‌ترین مسابقات فوتبال در این سال‌ها بود. اما همین مسابقه تاریخی از ساعت‌ها پیش از آغاز کاملا تحت‌تاثیر یک اتفاق و یک نام قرار گرفت. عادل فردوسی‌پور بعد از مدت‌ها دوری از صحنه گزارشگری، این بازی را از صفحه فارسی AFC به‌شکل مستقیم گزارش می‌کرد. از زمانی که این خبر اعلام شد، فضای مجازی که پیش‌تر عرصه‌ای برای تحلیل‌ها و کری‌خوانی‌های معمول پیش از بازی بود به صحنه‌ای برای حمایت از این چهره محبوب تبدیل شد. حالا همه به یک سوال فکر می‌کردند که «بازی را از تلویزیون می‌بینید یا اینستاگرام؟» و البته درصد پاسخ‌ها به این سوال‌ها را حتما در این روزها دیده‌اید و هجوم 3میلیون نفری ایرانی‌ها به اینستاگرام فارسی AFC هم گواهی است بر آنچه در این خصوص رخ داد. تمامی این ماجراها، حاصل مدیریت غلط و تصمیم‌های نادرست و عجیبی است که در صداوسیما اتخاذ شده و فرصت مناسب برای استفاده از یک محبوبیت تاریخی را با کج‌سلیقگی محض به تهدید بزرگی برای مشروعیت این سازمان بدل کرده است. در نتیجه، فینال لیگ قهرمانان آسیا به قهرمانی تیم ایرانی منجر نشد اما به قهرمان‌تر شدن یک قهرمان مردمی انجامید. جمع زیادی از ایرانی‌ها دیروز چشم از صفحه بزرگ تلویزیون برداشتند و بازی را از صفحه کوچک گوشی‌های همراه‌شان تماشا کردند، چون کیفیت برایشان مهم‌تر از کمیت بود.

809هزار نفر؛ بهترین در ایران، پنجمین در دنیا
گزارش عادل فردوسی‌پور در لایو اینستاگرام با حدود 780هزار بیننده آغاز شد. تعداد بینندگان این گزارش در شلوغ‌ترین لحظات از مرز 800هزار نفر هم گذشت و در بالاترین مقدار خود به 809هزار نفر رسید. عادل فردوسی‌پور گزارش خودش را با این جملات آغاز کرد: «سلام خدمت همه شما مردم عزیز، دوست‌داشتنی، باوفا و بامعرفت کشورمان. سلام به ایران عزیز. نمی‌دانید چقدر دلم برای شما تنگ شده بود. نمی‌توانم بیان کنم...» او در این لحظه کمی احساساتی شد، مکث کرد و دوباره به گزارش برگشت: «به خودم گفته بودم اول بازی خودت را کنترل کن اما...» همین تکه از گزارش عادل بلافاصله بعد از بازی بارها و بارها در فضای مجازی بازنشر شد. فریادهای او در لحظه گل پرسپولیس، افسوسش در صحنه پنالتی اول با این جمله که «کاش می‌گذاشتند اقلا یک دقیقه شادی کنیم!» و حسرت و افسوسش در پایان بازی با تکرار این جمله خودش که «دیگه حالی به آدم می‌مونه...» از دیگر لحظات این گزارش بودند که مورد توجه مردم قرار گرفته و در فضای مجازی بازنشر می‌شدند. ضمن اینکه بسیاری از مردم عکس‌های خود را در حالی که با تلفن همراه شان بازی را تماشا می‌کردند، در شبکه‌های اجتماعی قرار می‌دادند. حتی برخی از سایت‌های پربیننده که علاقه چندانی به نام فردوسی‌پور ندارند و تا قبل از بازی حتی خبر مربوط به گزارش او را منتشر نمی‌کردند در مقابل این موج تسلیم شده و در حین بازی کانال خودشان را با هایلایت‌هایی از گزارش عادل پر می‌کردند! گزارش فردوسی‌پور در اینستاگرام در نهایت با رکورد809هزار نفری‌اش تبدیل به پنجمین لایو پربیننده در تاریخ اینستاگرام شد. در حالی که 4لایو برتر مربوط به صفحات غیرفارسی بوده و در واقع این پربیننده‌ترین لایو در تاریخ اینستاگرام فارسی بوده است. برای خلق این رکورد خیلی‌ها که پرسپولیسی نبودند و حتی برخی افراد غیرفوتبالی هم به اینستاگرام آمده بودند. این گزارش برای مردم چیزی فراتر از یک گزارش فوتبال بود. آنها این صحنه را فرصت مناسبی برای یک اعتراض مدنی یافته بودند و این اعتراض میلیونی، تعداد دنبال‌کننده‌های صفحه فارسی AFC را طی 2روز از 260هزار نفر به نزدیک به 3میلیون نفر رساند. این صدای مردمی بود که اگرچه مسابقه فوتبال را با دخالت VAR روی مانیتورهای داوران باختند، اما بازی خودشان را روی صفحه کوچک گوشی‌های همراه با پیروزی به پایان رساندند.