پیشنهادهای ویژه هفته

دورهمی به وقت رم

  ایتالیا
ایتالیا کلاً مردم خونگرمی دارد. حتی در مثال‌‌های کارآفرینی هم گفته می‌شود که یکی از دلایل توسعه آلمانی‌ها نسبت به همسایه جنوبی‌شان که ایتالیا باشد، این است که سفت و سخت‌تر هستند ولی ایتالیایی‌ها معمولاً تا پاسی از شب درگیر دید و بازدید و دورهمی و... هستند. البته الان که کروناست، ولی روی هم رفته خانواده در فرهنگ ایتالیایی جایگاه خاصی دارد. اگر خاطرتان مانده باشد، در فیلم‌های «پدرخوانده» هم این احترام به خانواده به خوبی مشاهده می‌شود. روی‌هم‌رفته در فرهنگ ایتالیایی، هنر، خانواده، معماری، موسیقی و غذا جایگاه خاصی دارند که دست برقضا همه اینها نیز ابزار دورهمی و ارتباط با دیگران هستند. دورهمی‌های خانوادگی در این کشور اهمیت زیادی دارد و از هر فرصتی برای آن استفاده‌می‌کنند. آنها در تعطیلاتی چون کریسمس و عید پاک، دور هم جمع شده و جشنی به نام پاسکوئت در دوشنبه بعد از عید پاک هم دارند که در آن دور هم جمع شده و جشن می‌گیرند. جشن‌های دیگری هم دارند و جالب اینکه روز اول نوامبر، رسمی دارند که به درگذشتگان خودشان سر بزنند. ضمن اینکه بخشی از لذیذترین غذاهای دنیا هم مربوط به این کشور است که نشان می‌دهد چقدر در دورهمی‌های خانوادگی، اهل پخت‌وپز هم هستند.

مهمانی در ینگه‌دنیا

  آمریکا
شاید همه فکر کنند که آمریکایی‌ها و انگلیسی‌ها خیلی شبیه هم هستند، شاید به‌دلیل مشابهت زبانی‌ای که دارند یا اینکه بخشی از مهاجران اولیه آمریکا را همین انگلیسی‌ها تشکیل می‌دادند. اما جدا از اینکه آمریکا کشوری مدرن محسوب شده و در آن روابط اجتماعی کمی زیر سایه این مدرنیت جا خوش‌کرده، ولی روی هم رفته وضع‌شان در رفت‌وآمدهای خانوادگی از انگلیسی‌ها بهتر است. در واقع رفت‌وآمدهای خانوادگی در همین حد و حدودی که بین‌شان تعریف‌شده، برای‌شان اهمیت بیشتری دارد. با توجه به اینکه خود آمریکا کشوری وسیع است و گاهی برای جابه‌جایی در آن باید چند‌هزار کیلومتر مسیر طی کنید، ولی مشاهده می‌شود که اعضای خانواده برای مهمانی‌ها، این سختی را برای ‌خودشان هموار می‌کنند و با ماشین شخصی یا هواپیما و دیگر وسایل نقلیه، خودشان را نزد خانواده می‌رسانند. در واقع ترددهای خانوادگی و مهمانی از سرگرمی‌های جالب‌توجه آنها محسوب می‌شود. مانند بیشتر کشورها هم سختگیری خاصی در مورد مهمانی‌گرفتن و مهمانی‌دادن ندارند و سعی می‌کنند با عطف به فرهنگ آمریکایی‌شان، همه‌‌چیز را ساده‌تر و بی‌ریاتر برگزار کنند. معمولاً مدعوین سعی می‌کنند هدیه‌ای هم به رسم تشکر به میزبان خود بدهند.

مراسم نخستین قدم

  اسکاتلند
اما برسیم به کشور اسکاتلند که در جزیره انگلستان واقع شده و تنها یک همسایه دارد؛ انگلستان. البته اسکاتلندی‌ها برخلاف انگلیسی‌ها، خونگرم‌تر و مهمان‌نوازتر هستند؛ هرچند این مردم به خساست هم همان‌قدر معروف هستند که به خونگرمی و دورهمی‌ها با دوستان و خویشان. جالب اینکه افسانه‌هایی در فرهنگ خودشان دارند که هنوز به آن پایبند هستند. مثل اینکه نخستین مهمان سال‌نو یا هاگمنی در این کشور می‌تواند بدبختی یا خوشبختی در طول سال را برایشان به ارمغان بیاورد؛ رسمی که به نام نخستین قدم شناخته می‌شود. یکی از بهانه‌های دورهمی آنها هم همین آخرهای پاییز و اوایل زمستان است، که تقریبا اوایل سال نوی آنها و تولد حضرت مسیح(ع) و... هم محسوب می‌شود. درکل مردم اسکاتلند در شب‌های بلند زمستان دور هم جمع می‌شوند و سرودخوانی و ادبیات‌خوانی برگزار می‌کنند. در برخی از مراسم‌ هم که دیگر همه می‌دانند مردان اسکاتلندی، دامن‌های مخصوصی می‌پوشند که از پارچه‌ای پشمی به نام تارتان ساخته می‌شود. اما برسیم به همان دورهمی هاگمنی در میان مردم این کشور که با همین شب یلدای خودمان تقریبا همزمان است. در این مراسم که شباهت به کاسه‌زنی نوروزی ما دارد، یک نفر با موهای بلند و سیاه، به خانه همسایه‌ها می‌رود و چیزهایی می‌گیرد.

یلدای کره‌ای‌ها

  کره‌جنوبی
کره حالا تبدیل به کشوری توسعه‌یافته شده؛ کشوری که در سال1953 استقلال یافت و البته جنگ‌هایی را هم تجربه کرد. سنت‌های خانوادگی در این کشور هم رایج است و معمولا مثل ژاپنی‌ها، با تعظیم به هم احترام می‌گذارند. مثل بیشتر فرهنگ‌های دیگر بزرگ‌ترها در خانواده‌های کره‌ای ارج و قرب بالایی دارند. خانواده‌ها در کره‌جنوبی، با اینکه کشوری توسعه‌یافته است، ولی هنوز انسجام خوبی دارد و فرزندان بعد از پایان تحصیل و بلوغ، حق ندارند مستقل زندگی کنند. کره‌ای‌ها عادت دارند شام را در ساعت‌های اولیه غروب میل کنند، حتی اگر مهمان داشته باشند. موقع مهمانی‌رفتن هم خیلی به سر و وضع‌شان می‌رسند؛ سنتی که البته در زندگی‌شان تبدیل به یک رویه شده است. در روزها و شب‌های آغاز زمستان، در شرق آسیا مراسمی به نام «دونگ‌ژی» برگزار می‌شود که اهمیت زیادی برایشان دارد. درست مثل شب یلدای خودمان، خانواده‌ها به این بهانه دور هم جمع می شوند و غذایی به اسم تانگ‌یوآن و کوفته برنجی می‌خورند. همچنین در کره، غذایی انحصاری به نام سائیلسیم که با برنج و لوبیا قرمز درست می‌شود، به مهمان‌ها می‌دهند. مایع مخصوصی هم اطراف خانه‌شان می‌پاشند تا نیروهای منفی را از اطراف خانه و خانواده‌شان دور کنند.

اهمیت مهمان

  ترکیه
با آداب و سنن مردم ترکیه که به‌واسطه سریال‌های همه‌گیری که دارند، بیشتر مردم ما آشنا هستند. ترک‌ها کماکان به سنت‌های خودشان پایبند مانده و توانسته‌اند هویت منحصر‌به‌فردی ایجاد کنند. ترک‌ها در کل آدم‌های بسیار مهمان‌نوازی هستند و برای شب‌نشینی و دورهمی‌های شبانه اهمیت زیادی قائلند. این اهمیت تا جایی است که اگر این محافل را زود ترک کنید، ناراحت می‌شوند، چراکه احساس می‌کنند لابد به‌عنوان یک مهمان از این محفل و دورهمی لذت نبرده‌اید و دارید زودتر از موعد از آنجا می‌روید. در ترکیه مثل کشورمان، عروسی‌ها، ترحیم‌ها، تعطیلات و اوقات فراغت، زمان و بهانه دورهمی‌ها هستند؛ ضمن اینکه درست مثل مصری‌ها، در ترکیه‌ هم چایخانه‌هایی وجود دارد که عصرگاهان، میزبان مردان است تا دورهمی مردانه داشته باشند. زنان هم البته دورهمی‌های خودشان را دارند تا از این قافله عقب نمانند. احترام به بزرگ‌ترها و بوسیدن دست آنها هم بسیار رایج است؛ غالب دورهمی‌ها با موضوع بزرگ‌ترها اتفاق می‌افتد. مهمان‌نوازی و احترام به مهمانان هم نزد مردم این کشور اهمیت زیادی دارد، طوری که در آناتولی قصه‌ای دارند که حضرت ابراهیم(ص) همیشه موقع صرف غذا منتظر مهمان می‌مانده و معمولا بدون حضور مهمان، غذا نمی‌خورده.

مورد عجیب کلمبیا

  کلمبیا
سری هم بزنیم به سرزمین کلمبیا، همانجایی که کی‌روش، مربی تیم‌ملی ایران، بعد از ترک کشورمان، به آنجا رفت و مربی‌اش شد و الان هم اخراج شده. کلا کشور عجیبی است، با تنوع بالای رسم و رسوم. مهمان‌نوازی و دورهمی در این کشور قواعد خودش را دارد و تبدیل به یک سنت فراگیر شده است. خانواده در کلمبیا اهمیت زیادی دارد و بیشترین وقت آزاد و فراغت شهروندان این کشور با بستگان و فامیل‌شان سپری می‌شود. مرسوم‌ترین دورهمی‌های آنها هم آخر هفته‌ها اتفاق می‌افتد. امکان ندارد که کلمبیایی‌ها برای شام به منزل بستگان نروند یا آنها را به منزل‌شان دعوت نکنند. خانواده‌ها نیز به‌خودی خود پرجمعیت هستند و بین 3 تا 5فرزند دارند. گابریل گارسیا مارکز در کتاب «زنده‌ام که روایت کنم» خود، به روایت‌های جالبی از این دورهمی‌ها، مخصوصا در شب‌ها و روزهای سال نوی میلادی اشاره می‌کند. داستان خودش را هم تعریف می‌کند که مادرش، میزبان فرزندان خودش بود که از جاهای مختلف خودشان را به آنجا می‌رساندند تا پیش او باشند. نکته جالب اینکه پدر او در شهرهای دیگر هم ازدواج‌های مختلفی داشت و در این دورهمی‌ها، برادرها و خواهرهای ناتنی زیادی را هم ملاقات می‌کرد که جمعیت زیادی را تشکیل می‌دادند.

تاجیک‌ها یلدا ندارند

  تاجیکستان
تاجیک‌ها به زبان فارسی صحبت می‌کنند و سنت‌های مشابه زیادی با ایرانیان دارند. هنوز مردمی سنتی هستند و طبیعی است که احترام به خانواده نزد آنها، شدت بالایی داشته باشد، طوری که غالبا حتی فرزندان بعد از ازدواج، نزد خانواده‌های خود، ولی در فضاهای مستقل، زندگی می‌کنند. با اینکه کشوری لائیک هم دارند، ولی از حیث تقیدات اجتماعی و فردی هم شهروندان قابل توجهی دارد. البته نکته جالب‌تر اینکه برخلاف تصور ما، تاجیک‌ها چیزی به اسم شب یلدا ندارند، اما نوروز را کماکان بسیار پاس می‌دارند و بزرگ‌ترین دورهمی‌های آنها در ایام نوروز اتفاق می‌افتد. آنها حتی مراسم‌ خاصی قبل از نوروز هم دارند که یکی از آنها به گل‌گردانی شهره است. گفته می‌شود هنوز در شمال کشور هم چنین مراسمی پابرجاست. طی آن، بزرگ‌ترها و سالخورده‌ها در پایان زمستان به دشت و صحرا می‌روند و گل‌هایی که روییده را می‌چینند و به محله خودشان می‌آورند و بدین وسیله، مژده فرارسیدن فصل رویش را داده و انعام می‌گیرند. در مراسمی دیگر به اسم «جفت براران»، کشاورزان با فطیر یا غذاهای دیگر از سالمندان خود پذیرایی می‌کنند و دورهمی‌هایی شکل می‌گیرد. این کار با فلسفه برکت‌یافتن محصولات کشاورزی آنها صورت می‌گیرد.

آلمانی‌های منظم

  آلمان
وقتی از گسست اجتماعی و خانوادگی در غرب و اروپا صحبت می‌کنیم، به این معنا نیست که کلا همه‌‌چیز در منطقه صفر است. منظور آن است که شدت این ارتباطات نسبت به گذشته کمتر شده است، هرچند که هنوز هم به قوت خودش باقی است. آلمانی‌ها شهروندان سفت و سختی هستند؛ هم از حیث برخورد اجتماعی، هم از حیث زمان‌سنجی و مدیریت زمان و هم از حیث صراحت لهجه. اما از نکته‌های جالب آنها، تمایز شدید کار و خانواده است. آلمانی‌ها برخلاف ایتالیایی‌ها، ساعت 6 یا 6:30 سر کارشان هستند و البته بیشتر از ساعت اداری هم خبری از کار نیست. این ساعت‌ها صرفاً برای خانواده و اوقات فراغت است. مغازه‌های شهرهای آلمانی به طرز عجیبی از ساعت‌8 بسته‌اند و شما فقط مردمی را می‌بینید که درگیر ارتباطات اجتماعی و خانواده و دورهمی و گشت‌و‌گذار هستند؛ البته در شرایط عادی و نه شرایط کرونایی. شاید باید انتظار داشته باشیم که آلمانی‌ها این نظم آهنین را در خانه جبران کنند. اما آنها خانه‌هایی منظم و تمیز و البته ارتباطات خانوادگی قوی دارند؛ فقط با ذکر این نکته که غالباً به اعضای خانواده و دوستان نزدیک خودشان روی خوش نشان می‌دهند.

یاد دوردست

  افغانستان
البته امروزه مثل گذشته، شب یلدا با شکوه و مفصل در افغانستان برگزار نمی‌شود، اما هنوز هم می‌توان آن را جزو جشن‌ها و بهانه‌های دورهمی مردم این دیار دانست، چراکه این مردم در کنار ایران و تاجیکستان و...، تاریخ و سنت‌های مشابه زیادی دارند. خانواده‌های افغانستانی نیز مانند کشورمان، اگر عروسی داشته باشند که هنوز به خانه بخت نرفته باشد، در طَبَق‌های تزئین‌‌شده برایش ماهی، شیرینی و آجیل و... می‌برند؛ ضمن اینکه لباس‌های زمستانی هم برایش هدیه می‌برند. درست مثل ایران، هندوانه نیز از نمادهای یلدایی در این دیار است. گاهی نیز دیده می‌شود که خانواده‌ها در کنار نوعروسان خود، چند مدل غذا می‌پزند و این شب را به شادی و خوشی می‌گذرانند. سفره‌های خاص یلدا در کنار هندوانه و انار، از دیگر نمادهای شب چله در این سرزمین است. البته سال‌هاست که جنگ‌های داخلی، باعث شده تا مردم دل و دماغ کمتری برای این‌دست بهانه‌های دورهمی داشته باشند. محمدکاظم کاظمی، شاعر افغانستانی، شعری هم در این‌باره دارد که غمی پنهان در آن را می‌شود مشاهده کرد؛ «یلدا حریف این‌همه سختی شود مگر/ سیبی که می‌خورید درختی شود مگر/ مستوجب عطای بخیلان شوی شبی/ منظور وعده‌های وکیلان شوی شبی/ من آمدم ترانه بیارم برایتان/ آجیل و هندوانه بیارم برایتان/ روزانتان همیشه به جوزا بدل شود/ شبهای‌تان همیشه به یلدا بدل شود... »

سرزمین فوتبال

  برزیل
برزیل به کشور فوتبال و جنگل‌های آمازون معروف است. البته پنجمین کشور بزرگ دنیا فقط این چیزها را ندارد، مردمی خونگرم و اهل شادی و رفت‌وآمد هم دارد. به همین دلیل است که رد‌پای پررنگی از مهمانی رفتن‌ها در این کشور می‌توانید ببینید. البته این کشور به شدت در حال توسعه بوده و عن‌قریب است که تبدیل به کشوری توسعه‌یافته شود، ولی هنوز به گذشته خودش پایبند مانده‌است. نکته مهم درباره مهمانی‌های برزیلی، عدم‌وقت‌شناسی و زمان‌سنجی مناسب است. یعنی ممکن است شما را دعوت به مهمانی کنند و حتی با تأخیر یکی، دو‌ساعته هم که برسید، ببینید که هنوز میزبانان شما حاضر نیستند. کلاً بی‌خیالی از مشخصه‌های این مهمانی‌گرفتن‌هاست که برزیلی‌ها به آن مشهورند. برنج سفید و لوبیای سیاه پخته‌شده و گوشت، بنیه اصلی غذاهای مهمانی را هم تشکیل می‌دهد. از نکات جالب برزیل، مهمانی‌های خیابانی آن است؛ چیزی که شاید به نام کارناوال آن را بشناسیم؛ یعنی ممکن است که شهروندان همدیگر را در این مهمانی‌های خیابانی ملاقات‌کنند؛ جایی که گروه‌های موسیقی، رستوران‌ها و... حضور‌دارند و از نکات منحصر‌به‌فرد شهرهای برزیل است.

 دورهمی در جنوب‌شرقی

پاکستان
پاکستانی‌ها هم به‌عنوان شهروندانی مسلمان و البته سنتی، هنوز پایبند به رسومات گذشته خود هستند. در این کشور بهانه‌های زیادی برای دورهمی‌ها وجود دارد. این بهانه‌ها از به دنیا آمدن نوزادان شروع شده و تا ازدواج، نوروز و... ادامه دارد. رسم‌های این کشور در هر کدام از این موارد خاص و جالب است؛ مثلاً خبر به دنیا آمدن نوزاد را مخفی نگه‌می‌دارند تا مهمانان را دعوت کرده و یکباره همه را شگفت‌زده کنند. همچنین در هنگامه عروسی‌گرفتن‌ها نیز شاهد بزرگ‌ترین رفت‌وآمدهای فامیلی در این کشور هستیم. دورهمی‌های شهروندان پاکستانی به بهانه نوروز هم در نوع خودش خیلی جالب است. از جمله اینکه روزی به‌عنوان «روز بسنت» را برای برگزاری جشن در نظر می‌گیرند که در آن بادبادک‌های رنگی هوا می‌کنند. همچنین درست مثل ایرانی‌ها خانه‌تکانی کرده و برای دید‌و‌بازدید حاضر می‌شوند تا به خانه همدیگر سری بزنند. جشن روز بسنت لاهور با جمعیت میلیونی، هم‌اکنون بزرگ‌ترین جشن انسانی در این زمینه محسوب‌می‌شود. در نواحی کشمیر هم آداب و دورهمی‌های نزدیک به ایران مشاهده می‌کنیم که البته طبیعی است؛ چرا که این مناطق فرهنگ‌ها و تاریخ‌های نزدیک به هم داشته‌اند.

روز دیدار

  روسیه
ماجرای مردم روسیه کمی عجیب است. آنها به‌واسطه چند دهه حکومت کمونیستی، بیشتر داشته‌های فرهنگی، دینی و سنتی خودشان را از دست داده‌اند، چراکه کمونیست‌ها اعتقادی به این چیزها نداشتند. اما با این احوال، بازهم اگر بگردید، می‌توانید چیزهای به‌جا مانده از گذشته را ببینید؛ مثلا روس‌ها هنوز جشن خداحافظی با زمستان را دارند که به آن «ماسلنیتسا» می‌گویند. این جشن یک هفته قبل از بهار آغاز می‌شود و در آن غذاهایی چون بلینی اهمیت زیادی دارد. این جشن از دوشنبه شروع می‌شود و یکشنبه هفته بعدش پایان می‌پذیرد و بر هر روز آن هم اسمی  گذاشته‌اند. اتفاقا یکی از روزهایش خیلی شبیه همین جشن یلدای خودمان است که نام روز دیدار را بر آن گذاشته‌اند. مردم در روز دیدار که نخستین روز این هفته است، به دیدار هم می‌روند تا عملا این هفته آغاز شود. در نخستین روز اتفاقاتی همچون سورتمه‌سواری و تاب‌بازی دسته‌جمعی اتفاق می‌افتد که دورهمی جالبی است. بچه‌ها در این روز خیلی بازی می‌کنند و بعد از اینکه از پا افتادند، دم در شهروندان می‌روند و از آنها چیزی شبیه عیدی یا انعام می‌خواهند. آن‌قدر هم سر‌وصدا راه می‌اندازند که همسایه‌ها ناچار می‌شوند سر کیسه را شل کنند.

دورهمی گاوبازها

  اسپانیا
وقتی که نام اسپانیا را می‌شنوید، به یاد چه چیزی می‌افتید؟ بارسلونا، رئال مادرید، فوتبال، گاوبازی و البته گیتار و موسیقی. اما اسپانیا فقط با این چیزها عجین نشده است، این کشور، تاریخی کهن دارد و جالب اینکه حتی روزگاری پای مسلمانان هم از طریق جبل‌الطارق به آن رسید و نشانه‌هایش برجاست. دورهمی و حرکت‌های دسته‌جمعی در این کشور، با اینکه تقریبا مدرن محسوب می‌شود، جایگاه خاصی دارد. کافی است نیم‌نگاهی به مراسم‌ گاوبازی‌شان بیندازید تا درک کنید چه می‌گوییم. همچنین فستیوال‌های رنگارنگ این کشور، که جایگاه خودش را دارد؛ دورهمی‌های دسته‌جمعی. اسپانیایی‌ها هم اهل هدیه دادن هنگام مهمانی رفتن هستند و روبوسی بین آنها باب است. گفته می‌شود که خانواده در اسپانیا بهترین وضعیت را نسبت به دیگر کشورهای اروپایی دارد و با خانواده‌هایی بزرگ‌تر از جاهای دیگر قاره سبز روبه‌رو هستیم که امکان دورهمی‌های فامیلی را بیشتر فراهم می‌سازد. مراسم فلامنکو در این کشور هم جایگاه خاصی دارد که البته در ایران به حرکات موزون تعبیر می‌شود، درحالی‌که چنین نیست. این مراسم، در واقع فرصتی را برای دورهمی بیشتر مردم این کشور فراهم می‌کند. مهمان‌ها معمولا سعی می‌کنند برای میزبان نوشیدنی یا گل و یا... هدیه ببرند؛ حتی سعی می‌کنند برای بچه‌های میزبان هم چیزی ببرند.

سرزمین اژدها

  چین
اما برسیم به چین، این سرزمین بزرگ و پرجمعیت که حالا در حال تبدیل شدن به قدرت اول اقتصادی جهان است، به‌شدت وابسته به سنت‌های خودش مانده. احوالپرسی در جمع‌های فامیلی و خانوادگی معمولاً به‌صورت رسمی بوده و از مسن‌ترین فرد شروع می‌شود. خیلی هم آدم‌های خونگرمی هستند. آنها در مناسبت‌هایی چون سال جدید چینی، عروسی، تولد نوزاد جدید، سالروز تولد و... دور هم جمع شده و هدیه می‌دهند. گفته می‌شود که چینی‌ها غالباً مهمانی‌های خود را در فضای بیرون خانه و در اماکن عمومی برگزار می‌کنند. معمولاً مدعوین هم هدیه‌ای کوچک برای میزبان تدارک می‌بینند تا به هر حال از خجالتش دربیایند. مهمانان کفش‌ها را بیرون خانه درمی‌آورند و وارد خانه می‌شوند و موقع صرف غذا در جایی که میزبان مشخص کرده، می‌نشینند. بهانه‌های دورهمی هم که همین مراسم‌های رایج همه فرهنگ‌های دیگر به اضافه سال نو است که تقریباً معادل همان نوروز و آغاز بهار ما محسوب می‌شود. کیک‌های جورواجور، آب‌نبات، گوشت و سبزیجات هم از وسایل پذیرایی رایج آنهاست که برای مهمانان‌شان آماده می‌کنند. آتش‌بازی و لباس نو و... هم که از کارهای برخی مردم چینی برای این دورهمی‌های 
بهاری است.

جایگاه بزرگ مهمان

  هند
دیگر اینقدر فیلم هندی دیده‌ایم که می‌توانیم حدس بزنیم شهروندان هندی، عاشق دید و بازدید و مدام مهمانی رفتن و احترام به بزرگ‌ترها هستند و همین امر، گاهی باعث و بانی اختلافاتی هم می‌شود. هندی‌ها به‌شدت سنت‌محور بوده و دورهمی‌ها در فضای خانوادگی انجام می‌شود. ممکن است بدون اطلاع هم به مهمانی بروند، اما در شهرهای بزرگ معمولاً قبل از رفتن به اطلاع میزبان می‌رسانند که قرار است چه اتفاقی بیفتد. دسته‌گلی برای میزبان و در کنار آن یک هدیه کوچک از دیگر سنت‌های همیشگی این مردم است که با مردم دیگر کشورها مشترک است. نکته مهم این است که در هند، شباهت‌های فرهنگی با ایران را هم می‌توانید سراغ‌بگیرید که به حضور چند‌صد‌ساله ایرانیان و نیز ترکان فارسی‌زبان در این کشور مربوط است. حتی دوره‌ گورکانیان، فارسی را هم زبان این شبه‌جزیره بزرگ اعلام کردند. نکته بعدی هم اینکه جامعه مسلمانان هند نیز جمعیت زیادی دارند و بزرگ‌ترین جامعه مسلمان دنیا مربوط به این کشور است که همه اینها در فرهنگ‌های دورهمی شهروندان هندی اثرگذار است. هندی‌ها‌ احترام عجیبی برای مهمان‌ها قائل‌اند و حتی در یکی از ضرب‌المثل‌های خودشان می‌گویند که جایگاه مهمان مثل جایگاه خداست.

مهمانی های حاشیه نیل

  مصر
اما برسیم به مصری‌ها، که هم مردمی مسلمان هستند، هم تاریخی کهن همپای ایرانیان دارند، هم کاملاً وفادار به سنت‌های قدیمی خودشان هستند. البته با توجه به اینکه در مسیر رفت‌وآمدهای مختلف ناشی از حضور رود بزرگ نیل در کشورشان هم بوده‌اند، گاهی تحت‌تأثیر دیگر فرهنگ‌ها هم قرار‌گرفته‌اند. در کل کشورهای عربی برای مهمانی‌رفتن و دید و بازدید اهمیت فوق‌العاده‌ای قائل‌هستند. در مصر مهمانی‌ها از تجملات و تشریفات زیادی برخوردارند. دید و بازدیدها اهمیت زیادی برای مصری‌ها دارد؛ چرا که برای حفظ روابط فامیلی‌شان خیلی وقت می‌گذارند و این دورهمی‌ها، بهانه‌ای است برای تقویت این رابطه‌ها. درست مثل کشورمان، بازدید از والدین در روزهای تعطیل توسط فرزندان ازدواج‌کرده، نوعی رسم نانوشته است. از نکته‌های جالب دیگر مصری‌ها این است که رفقا برای دید‌و‌بازدید از هم، دست به رفت‌وآمدهای خانوادگی نمی‌زنند؛ از آن دست ارتباطات خانوادگی دوستان که در ایران باب‌است. آنها ترجیح می‌دهند که این ملاقات‌ها در خارج از خانه و غالباً کافه‌ها انجام بشود. به همین دلیل است که کافه‌ها تا دورترین روستاهای این کشور هم گسترش دارد؛ درست مثل چایخانه‌ها و قهوه‌خانه‌های ما. مصری‌ها از هر فرصتی برای دورهمی استفاده می‌کنند؛ تولد، ‌ازدواج، تعطیلی‌ها، موفقیت‌ها و... .

سرزمین سالمندان

  ژاپن
ژاپن با اینکه کشوری پیشرفته است، ولی هنوز توانسته سنت‌های قدیمی‌اش را حفظ کند. ژاپنی‌ها مسن‌ترین کشور دنیا هستند و به همین دلیل، احترام به سالمندان در آن‌جا اهمیت بیشتری دارد. ژاپنی‌ها معمولاً خیلی مؤدب و مبادی‌آداب‌ هستند. دین‌های رایج در این کشور شینتو، بودیسم و مسیحی است که در هر سه، توجه و احترام به دیگران از نکات اساسی و مهم تلقی می‌شود. مردم این کشور موقع دیدن یکدیگر به جای دست دادن، سرشان را خم‌می‌کنند؛ هرقدر هم ملاقات رسمی‌تر و طرف مقابل مهم‌تر باشد، باید سر طرف مقابل بیشتر خم شود. جالب اینکه در ژاپن، شجره‌های خانوادگی تا پیش از دوران نوسازی، اهمیت زیادی داشت و همه سعی می‌کردند که خودشان را به خاندان‌های مهم و مطرح برسانند. این شجره‌نامه‌های خانوادگی به قدری اهمیت داشته که حتی نمونه‌هایی از ایثار سربازان سامورایی برای نجات شجره‌نامه امیران خود که در حال سوختن در آتش بود، به چشم می‌خورد. جالب اینکه نزد خانواده‌های ژاپنی، حفظ اسرار خانوادگی از اهمیت زیادی برخوردار است و کسی حق ندارد این اسرار را به دیگران منتقل کند. موقع بدرقه مهمان‌، ژاپنی‌ها تا در خروجی یا آسانسور، او را مشایعت کرده و تا وقتی که مهمان از در خارج نشود، سعی می‌کنند در حالت تعظیم باقی‌بمانند.