دوچرخه شوخی ندارد

میثم قاسمی ـ شهروند دوچرخه‌سوار


متوسط سرعت یک انسان در پیاده‌روی، حدود ۵ تا ۶کیلومتر در ساعت است. یک دوچرخه‌سوار حداقل ۱۸کیلومتر در ساعت سرعت دارد و این یعنی ۳برابر یک انسان پیاده. در همین حال تعادل یک دوچرخه بسیار کمتر از وقتی است که راه می‌رویم. تعادل هرچند نخستین موضوعی است که یک دوچرخه‌سوار - در هر سنی - یاد می‌گیرد؛ اما همچنان مهم‌ترین موضوعی است که با آن سر و کار دارد. نازک بودن لاستیک دوچرخه به نسبت موتورسیکلت و سبک بودن این وسیله، حفظ تعادل را سخت‌تر می‌کند و همزمان، ارتفاع زین به‌گونه‌ای تنظیم می‌شود که حداقل نوک پای دوچرخه‌سوار به زمین می‌رسد. همه اینها که گفته شد یعنی حفظ تعادل یک دوچرخه، بسیار سخت است و احتمال زمین خوردن، خیلی زیاد. کوچک‌ترین اشاره به دوچرخه‌سوار در حال حرکت یا حتی تغییر مسیر ناگهانی می‌تواند او را به زمین بزند؛ آن هم درحالی‌که سرعتش ۳برابر یک انسان پیاده است و طبیعتا می‌تواند جراحات بیشتری را منجر شود.
ایسنا چند روز پیش یک گزارش درباره شوخی رانندگان خودرو و موتورسیکلت با دوچرخه‌سواران منتشر کرده بود. احتمالا خیلی از دوستان دوچرخه‌سوار من با این موضوع روبه‌رو شده‌اند که برخی از شهروندان وقتی یک نفر را روی دوچرخه می‌بینند، احساس می‌کنند حتما باید چیزی بگویند و حتی بدتر، وارد فاز «شوخی» شوند. این شوخی می‌تواند هل دادن، گرفتن، تولید صدای ناگهانی یا پیچیدن جلوی دوچرخه‌سوار باشد. هرکدام از این کارها یعنی سرنگونی دوچرخه‌سوار در کف خیابان و این افتادن به‌احتمال زیاد بدون آسیب جسمی نخواهد بود که در مواردی حتی منجر به نقص عضو یا مرگ دوچرخه‌سوار شده است.
درست که ما به‌عنوان یک دوچرخه‌سوار باید از وسایل ایمنی مانند کلاه و دستکش استفاده کنیم؛ اما باز هم نمی‌توان انتظار ایمنی صددرصد داشت. شوخی با یک دوچرخه‌سوار، شاید برای آن فرد، لذتی چند ثانیه‌ای داشته باشد؛ اما می‌تواند مرگ یک انسان را به همراه بیاورد. لطفا با دوچرخه‌سوارها شوخی نکنید. این کار، خطر جانی دارد.