آغاز مبارزه با ایدز در سال1365

ستایش یگانه
  

 دکتر مینو محرز که این روزها نام او را به‎‌‎عنوان یکی از اعضای کمیته علمی ستاد ملی مقابله با کرونا زیاد می‎‌‎شنویم، در سال1324 در تهران و از مادری خانه‎‌‎دار و پدری پزشک متولد شد. دوره دبستان را در پنج‌سالگی شروع کرد و در سال1342 با دیپلم طبیعی از دبیرستان فارغ‎‌‎التحصیل شد و در همان سال رشته پزشکی را در دانشکده پزشکی دانشگاه تهران آغاز کرد. بعد از اتمام دوره عمومی در سال1349 در رشته تخصصی عفونی ادامه تحصیل داد و در سال1352 موفق به اخذ مدرک در رشته تخصصی عفونی از دانشگاه تهران (دانشگاه علوم پزشکی تهران کنونی) شد. او نخستین پزشکی بود که در سال1365 شروع به‎‌‎کار روی بیماری ایدز کرد. خودش در کتاب «اولین زنان» عذرا دژم در این‎‌‎باره گفته:«در واقع نخستین پزشکی بودم که درباره ایدز از سال1365 در ایران فعالیت کردم. این موضوع همان زمان در دنیا مطرح شده بود و من متوجه شدم که تعداد اندکی از مریض‎‌‎های هموفیلی که مراجعه می‎‌‎کنند علائمی شبیه سندروم جدید که ارائه شده دارند ولی امکان آزمایش نبود. در سال 67- 1366نخستین مورد ثابت شد... آن زمان کسی جرأت نمی‎‌‎کرد راجع به این موضوع سخن بگوید. اما در یک کنگره عفونی به ایدز پرداختم درحالی‎‌‎که بودند کسانی که این کلمه برایشان ناآشنا بود. آخرین سخنران بودم ولی سالن پر بود و همه کنجکاو که دریابند ایدز چیست. پس از آن هر بیمار مشکوک عفونی[را که]بود، سوار آمبولانس می‎‌‎کردند و نزد من می‎‌‎فرستادند. کارگاه‎های آموزشی ترتیب دادم و درباره درمان بیماران در سراسر ایران به متخصصان عفونی آموزش داده شد. در این مدت هم کار تخصصی و فوق‎‌‎تخصصی من ایدز بود و در خاورمیانه هم به همین تخصص مرا می‎‌‎شناسند». محرز به‎‌‎عنوان کارشناس سازمان جهانی بهداشت درباره بیماری ایدز در ایران و منطقه مدیترانه شرقی پژوهش می‎‌‎کند و از سال1394 که مرکز تحقیقات ایدز ایران (IRCHA) راه‎‌‎اندازی شد، ریاست آن را برعهده دارد. از زمان اعلام شیوع کرونا در ایران، دکتر محرز نقش مهمی در تعیین خط‎‌‎مشی بهداشتی برای مقابله با این بیماری داشته است.