ستون اقتصاد

حمیدرضا محمدی 

مرد اقتصادی بود. در دهه50 در دانشگاه کالیفرنیا، دیویس اقتصاد خوانده و دکتری‌اش را داشت و تخصص او، اقتصادسنجی، ریاضیات اقتصاد، اقتصاد بین‎‌‎الملل و تئوری اقتصاد بود.
«قبل از انقلاب با مرحوم شهیدبهشتی آشنا بودم. در سفرهایی که از آمریکا به ایران می‎‌‎آمدم، جلساتی با ایشان داشتم. بنابراین پس از انقلاب و بعد از بازگشت از آمریکا، در جلسات شهیدبهشتی که با هدف بررسی مسائل اقتصادی انجام می‎‌‎شد، شرکت کردم.»، درنتیجه «وقتی که دولت شهیدرجایی در مهر1359 تشکیل شد، ایشان در حال بررسی فهرست کابینه پیشنهادی خود بودند. من در فهرست به‎‌‎عنوان وزیر اموراقتصادی و دارایی معرفی شده بودم. معرفی هم توسط شهیدبهشتی صورت گرفته بود.» و به این ترتیب، او وارد ساختار حکومت انقلابی شد.
سیدمحسن نوربخش، وقتی سی‎‌‎وسه‌ساله بود، پس از خلع ید دولت ابوالحسن بنی‎‌‎صدر، پس از علیرضا نوبری، ازسوی محمدعلی رجایی، رئیس بانک مرکزی شد. «شهید رجایی حکم سرپرست وزارت اقتصاد و دارایی را برای من نوشتند و من از مهر1359 تا پس از چندماه که آقای دکتر [حسین] نمازی به‎‌‎عنوان وزیر معرفی شدند، در این سمت بودم. پس از آمدن ایشان من قائم‎‌‎مقام شدم و در پایان خرداد سال1360 به‎‌‎عنوان رئیس‎‌‎کل بانک مرکزی معرفی شدم.» 
 اگرچه خود اذعان دارد که «تا آن زمان من تجربه هیچ کار اجرایی نداشتم.»، اما چون «احساس مسئولیتی که در ابتدای انقلاب برای همه وجود داشت، در من نیز بود»، وارد عرصه شد.
این در شرایطی بود که بنی‎‌‎صدر، چون او را از قدیم و از آمریکا می‎‌‎شناخت، چندان مورد قبولش نبود و حتی بنی‎‌‎صدر در جایی نوشته بود: «فلانی جوان زرنگی است، ولی باتوجه به سابقه آشنایی با [شهید] بهشتی، مناسب نیست». هرچند نوربخش معتقد بود «آقای بنی‎‌‎صدر رشته‎‌‎شان اقتصاد نبود و اقداماتی که در زمان مسئولیت خودشان در مسئولیت‎‌‎های مختلف انجام دادند، مشکلات اجرایی فراوانی را برای اقتصاد کشور ایجاد کرد».