تهران
8:30 شب ۹ مهر
انفجار بمب منافقین، میدان امامخمینی تهران را به خاک و خون کشید
ساعت 8و 30دقیقه شامگاه 9مهر 1361ضلع شرقی میدان توپخانه در تقاطع با خیابان ناصرخسرو یکباره با صدای مهیبی در کسری از ثانیه زیر و رو شد؛ انفجار بمب افرادی که در آن ساعت آنجا بودند را به شهادت رساند یا مجروح کرد و ماشینها و ساختمانهای زیادی را ویران کرد. این یکی از بزرگترین و سنگینترین عملیاتهای بمب‌گذاری در تهران بود که قلب پایتخت را لرزاند.
جنگ به دومین سال خود در جبهه‌های جنوب و غرب می‌رسید اما زندگی در شهرها جریان داشت و میدان امامخمینی یا همان توپخانه سابق تهران نیز مثل همیشه پر از رفتوآمد مردم و ماشینها بود. هیچ‌کس به آن کامیون بزرگ که درست جلوی مسافرخانه زیبا پارک، ایستاده بود توجهی نداشت؛ کامیونی که چاشنی انفجاری بمب جاساز شده در آن روی عقربههای 8و 30دقیقه تنظیم شده بود. کامیون درست در همان ساعت منفجر شد و صدای آن در همه شهر پیچید. مردم که آن زمان سابقه بمباران هوایی رژیم بعث را داشتند و پیش از هر انفجاری صدای آژیر خطر را می‌شنیدند و با قطع برق مواجه می‌شدند، ناباورانه در آسمان دنبال هواپیمای دشمن می‌گشتند؛ بی‌خبر از آنکه این انفجار، کار دشمن داخلی است. با این حال خبر خیلی زود به همه‌جا رسید. بمب‌گذاری منافقین در میدان کهنسال شهر گودالی به طول 6متر و عمق 3متر ایجاد کرده بود.
بررسیهای بعدی کارشناسان نظامی نشان می‌داد که کامیون حامل حدود 150کیلو تیانتی بوده است. آخرین خبر پزشکی قانونی نیز این بود؛«46نفر در این حادثه شهید و 217نفر مجروح شدند». البته بعدها تعداد شهدا 80 و تعداد مجروحین حدود 800نفر نفر اعلام شد. در میان مجروحین و شهدا از کودک چند ماهه بود تا پیرمرد. بیشتر شهدا و مجروحان، مسافران شهرستانی بودند که در مسافرخانه‌های اطراف میدان توپخانه اقامت داشتند. هدف بمب‌گذاری ساختمان 14طبقه مخابرات بود؛ ساختمانی که آسیب زیادی از این اتفاق ندید ولی ساختمانها، ماشینها و مردم آن دوروبر آسیب زیادی دیدند.
امام خمینی(ره) یک روز بعد از این فاجعه در پیامی به مردم ایران ضمن ابراز تسلیت، آن را جنایتی بزرگ خواندند؛«انفجار جنایت‌بار عظیمی که شب گذشته صدای مهیب آن را شنیدیم و حجم عظیم آن را در وسایل ارتباط جمعی خواهید دید و شنید، در جنوب شهر تهران در بین جماعت مظلومی که از طبقه مستضعف و مستمند تشکیل میشود اتفاق افتاد و صدها بیگناه و مظلوم را شهید و مجروح کرد. کودکان نورس را در آغوش مادران به هلاکت رساند و شرافت و انسانیت را به سوگ نشاند و چهره قبیح آمریکاییان منافق و منحرف را بیشتر ظاهر کرد. اینان انتقام شکست مفتضحانه خود را از مظلومان متعهد به اسلام جنوب شهری میگیرند و شکست خود را از چشم آنان میبینند. جنوب شهری‌های محروم و طبقه مظلوم در طول تاریخ با تعهد به ارزشهای انسانی و اسلامی، بیشتر و مصممتر در مقابل قدرت‌ها و وابستگان و دلباختگان به آنها بپاخاسته و میخیزند. و اینان هستند که با مشت گره کرده خود و حضور دائم در صحنه اسلام، قدرت‌ها را در هم میکوبند و طمعکاران را که بهدنبال قدرت‌ها بودند، مأیوس نمودند. سربازان و سپاهیان و بسیجیان و سایر قوای مسلح امروز ما نیز در همین طایفه و طبقه هستند.»
بر اثر این انفجار، مسافرخانه زیبا پارک در میدان امامخمینی کاملا تخریب شد و ابتدای خیابان ناصرخسرو تا مدت‌ها بسته ماند. در این حادثه چند بنای تاریخی نیز ازجمله بخشی از خانه امام جمعه دچار آسیب شد. برای جبران بخشی از آسیب‌ها، هیأت وزیران در جلسه مورخ 1361.7.11 موافقت کرد که صندوق تأمین خسارات بدنی مبلغ 500میلیون ریال بهمنظور تأمینخسارات ناشی از فاجعه بمب‌گذاری مورخ 1361.7.9در خیابان ناصرخسرو اختصاص دهد تا زیرنظر نماینده نخستوزیر به مصرف برسد.
در همینه زمینه :