فضای مجازی/ آخرین فرصت برای خودسازی

نادر ابراهیمی، داستان‌نویس ایرانی سال ۱۳۸۷ درگذشت. او علاوه بر نوشتن رمان و داستان کوتاه در زمینه‌های فیلم‌سازی، ترانه‌سرایی، ترجمه، و روزنامه‌نگاری هم فعالیت می‌کرد. از او بیش از90کتاب منتشر شده‌ است. حسین جاوید، کاربر توییتری عکسی از دست‌نوشته نادر ابراهیمی منتشر کرده و نوشته است: «نادر ابراهیمی عادت داشته است کارهایی را که برای یک سال برنامه‌ریزی می‌کرده با خط خوش و درشت می‌نوشته و روی دیوار اتاقش می‌زده. این یادداشتی است که اواخر عمرش نوشته تا به مفاد آن پایبند باشد، و چقدر جالب است.» (این یادداشت اکنون در موزه‌ نادر ابراهیمی قرار دارد.)

نوستالژی‌های دهه ۶۰ و ۷۰

متولدین سال‌های۱۳۵۰ تا ۱۳۷۰ با کتاب‌های ژول‌ورن با جلد‌های گالینگور خاطره‌های بسیاری دارند و به نوعی آرزوهایشان با خواندن این کتاب‌ها  با نسل‌های قبل خودشان متفاوت شد. کاربری به نام عماد، در توییتر عکسی از کتاب ژول‌ورن منتشر کرده که بازتاب زیادی در این شبکه اجتماعی داشته است و بسیاری آن را هم‌رسانی کرده و خاطرات خودشان را با این نوع کتاب‌ها به نگارش درآورده‌اند. عماد درباره این کتاب نوشته است: «کتاب «بیست هزار فرسنگ زیر دریا» ژول‌ورن را در یک دست‌دوم فروشی پیدا کردم. به قدری ذوق کردم که پنج دقیقه پا می‌کوبیدم و فریاد می‌کشیدم. رفیقم با تعجب همینطور نگاهم می‌کرد. خب او نمی‌دانست که نسل من با کتاب‌های ژول‌ورن تا کجاهای دنیا با بالون سفر کرده و چه چیزهایی در جزیره اسرارآمیز دیده‌اند.» اشکان خسروپور هم با هم‌رسانی این توییت نوشته است: «دقیقاً با همین جلد، بیست هزار فرسنگ زیر دریا (و بقیه آثار ژول ورن) را عاشقانه می‌خواندم. مزیت مهمش این بود که عکس نداشت؛ تخیلم خودش فضا را می‌ساخت و پیش می‌رفت. بعدها که فیلم و کارتون‌اش را دیدم، به‌نظرم چیزی که در ذهن خودم ساخته بودم، خیلی محشرتر بود!» کاربر دیگری هم نوشت: «ژول ورن، ایزاک اسیموف، جان کریستوفر؛ همه اینها و کتابخانه محله‌مان و تابستان‌های دهه هفتاد. چطوری آنقدر زود گذشت؟»