رنگارنگ

مدتی بود که کمپانی‌های تولید و انتشار ترانه‌های تازه از بازار نوارفروش‌های بزرگ و کوچک عقب افتاده بودند؛ اینان همچنان به‌کار تولید ترانه و انتشار آن روی صفحه گرام مشغول بودند و آنان به‌کار چیدن تک‌ترانه‌ها پشت سر هم وساخت نوارهای «گلچین» و «متنوع»، حال چه بر حسب شناخت از فضای ترانه‌ها و چه به سفارش مشتریان خود. هر چه بودرضایت مشتری را به قیمتی مناسب می‌خریدند. 10 الی 12صفحه گرام روی یک کاست! صفحه گرام از قرار فروش هر یکی۳ تومان و در مقابل، نوار خام از ۵‌تومان تا ۱۰ تومان که می‌شد ۱۰‌تومان هم برای هزینه ضبط ترانه‌ها از مشتری گرفت. آن هم به رضایت و دل خوش و آرزوی برکت. مدتی هم بود که خش و خط روی صفحه‌ها به اعصاب مشتری‌ها منتقل شده بود. از این روکمی هم دیر هم شده بود. کمپانی‌ها همین روش امتحان پس داده نوارفروش‌ها را پی گرفتند؛ کارهایشان را پشت هم چیدند و پیش رفتند. هر کدام به سلیقه‌ خود و به کیفیت‌های متفاوت. ایده بعدی هم جمع‌آوری ترانه‌های کارنامه خواننده‌ها و تدوین آلبوم‌هایی مستقل به نام آنها بود که دیگر نام «متنوع» و «گلچین» نداشت و نام خواننده‌اش ابزار جلوه‌اش در بازار می‌شد. کار کرایه یا خرید حق تکثیر و نشر ترانه‌هابر حسب مناسبات درونی کمپانی‌ها آغاز شد. هر ترانه تازه هم بهانه‌ای برای ساخت و پرداخت یک آلبوم تازه و فروش دوباره قدیمی‌ترهابود. در این فرهنگ بی‌ملاحظه و بی‌حافظه چه خوب که این‌چنین کارهای پراکنده سرجمع شدند؛ همچنان که مؤسسه «کاسپین» در سطحی گسترده به جمع‌آوری و خرید حق انتشارآثارخوانندگان دهه‌های گذشته و انتشار به نسبت منضبط آنها پرداخت و این ‌چنین حیات دوباره‌ای به آنها داد.