دارالفنون از موزه تا مدرسه

فهیمه طباطبایی- خبر‌نگار

 از تابستان سال 1388که احیا و مرمت مدرسه دارالفنون به‌طور جدی و رسمی آغاز شد تا به امسال که 11سال از آن روز می‌گذرد، وزیران آموزش و پرورش تصمیمات متفاوتی برای آینده این بنای 170ساله گرفته‌اند؛ وزیری اعلام کرد مدرسه تبدیل به موزه تعلیم و تربیت می‌شود و بازدید عموم مردم از آن میسر خواهد شد، وزیر دیگری گفت می‌خواهیم دارالفنون را تبدیل به مرکز تربیت معلم تهران کنیم، وزیر بعدی معتقد بود که دارالفنون باید محل برگزاری همایش‌ها و سمینارهای علمی شود تا بتوان درآمدزایی کرد و حالا حاجی‌میرزایی، آخرین وزیر آموزش و پرورش اعلام کرده که دارالفنون به شکل سابق دانش‌آموز می‌گیرد و تبدیل به مدرسه می‌شود.
این مدیریت سلیقه‌ای درباره مرمت و بازسازی دارالفنون هم وجود دارد. در ابتدا معاونت حقوقی وزارت آموزش و پرورش گفت مالکیت مدرسه به‌طور کامل با این وزارتخانه است و نیازی به دخالت سایر دستگاه‌ها ازجمله سازمان میراث فرهنگی نیست. چند سال بعد وقتی دیدند که نمی‌توانند از پس هزینه‌های سرسام‌آور بازسازی بربیایند از شهرداری خواستند کمک مالی کند و حالا بعد از 11سال با سازمان میراث‌فرهنگی و شهرداری تفاهمنامه امضا کرده‌اند که در مرمت این بنا آموزش و پرورش را تنها نگذارند؛ 11سالی که فرصت بازسازی کامل از دست رفت و بسیاری از قسمت‌های این بنای 11هزار و 185متری که نخستین مدرسه مدرن ایرانی بوده، تخریب جدی و تنها بخش‌هایی از آن بازسازی شد؛ مرمتی که درباره آن اما و اگرهای زیادی وجود دارد مثل سالن آمفی‌تئاتر مدرسه که صندلی‌های سینمایی در آن گذاشته‌اند و دیوارهایش را با‌ ام‌دی‌اف پوشانده‌اند. اینکه اداره دارالفنون پس از مرمت و بازسازی چگونه باشد برایش بهتر است، موضوعی است که کارشناسان میراث‌فرهنگی باید درباره آن صحبت کنند و نظر دهند، اما ‌ای کاش نهادی بالاتر از وزارت آموزش و پرورش درباره نحوه بازسازی و مدیریت این مدرسه و بقیه مدارس ماندگار مانند البرز، مروی و... که در حال تخریب هستند، قانونی دقیق بنویسد و نظارتی درست داشته باشد تا این بناها دستخوش مدیریت سلیقه‌ای نشوند.