سیدکریم محمدی- فعال فرهنگی و اجتماعی
یک‌بار یونیسف بیانیه‌ای صادر و طی آن اعلام کرد برای بهبود کیفیت زندگی کودکان جهان سوم، کافی است کشورهای مختلف فقط بودجه شش هفته‌ای تسلیحاتی‌شان را هزینه این امر کنند. البته که باقی ماجرا را می‌دانید و انتظار ندارید چنین اتفاقی افتاده باشد. قرار نیست کودکانی که با پیوستگی ذرات و با پیوند جان‌ها به جهان می‌آیند، از این جهان چنین انتظاری داشته باشند؛ جهان، بمب و موشک را همواره بیشتر از آنها دوست داشته است. قدرت‌های بزرگ جهانی که بیشترین ادعا را در صیانت از حقوق کودکان دارند، همواره در لوای ایجاد تنش و درگیری آنها را به کام مرگ فرستاده‌اند. کودکان امانت خداوند هستند و حق دارند در آسایش زندگی کنند و اتفاقا کسانی این حقیقت ساده را باور ندارند که همواره به فکر فروش تسلیحات و افزایش بودجه نظامی خود هستند و خواسته و ناخواسته مهم‌ترین مسببین آوارگی و مرگ کودکان محسوب می‌شوند. یک‌بار دیگر به بیانیه یونیسف به‌عنوان انجمن جهانی کمک به کودکان فکر کنید: قدرت‌های جهانی کافی است تنها 6 هفته از بودجه تسلیحاتی‌شان را خرج ادعاهای گزاف حمایت از کودکان کنند تا در کشورهای در حال توسعه، کودکی از فقر نمیرد، از سوءتغذیه تلف نشود، در خلأ بهداشت دست و پا نزند و بتواند همانطور که در کتاب‌ها نوشته‌اند با تیسم گل‌ها، لحظه‌های روییدن را نوید دهند. در همین ایران خودمان با اینکه وضع حقوق کودکان از بسیاری از کشورها بهتر است، مناسبات آموزش آنلاین که مبتنی است بر تجهیز بچه‌ها به ابزار نوین آموزشی، نشان داد که هنوز در گوشه و کنار، هستند بچه‌هایی که داشتن یک گوشی تلفن همراه هوشمند، هنوز برایشان در حد رؤیایی دست‌نیافتنی است؛ فردا روز آنهاست... بیستم نوامبر، روز جهانی کودک و بیش از همه، روز جهانی کودکان محروم.
نگاه/ نوید لحظه‌های روییدن
در همینه زمینه :
