انتخاب اجباری

با وجود ناکامی تیم ملی امید در راهیابی به مرحله نهایی مسابقات المپیک توکیو، از فدراسیون فوتبال خبر می‌رسد حمید استیلی به‌عنوان سرمربی این تیم در سمتش ابقا شده است. بعد از ماه‌ها بلاتکلیفی، این خبر را میرشاد ماجدی، رئیس کمیته جوانان فدراسیون فوتبال روی آنتن تلویزیون اعلام کرد. شاید کمتر کسی انتظار داشت حمید استیلی که بی‌تعارف کارنامه‌اش در این سال‌ها قابل دفاع نبوده در تیم امید ابقا شود، اما به‌نظر می‌رسد این انتخاب فدراسیون نه از سر میل و رغبت، بلکه به‌خاطر اجبار و ناچاری بوده است. در حقیقت مربیان شاغل در سطح بالای فوتبال ایران تمایلی به حضور در تیم‌های ملی پایه ندارند. آنها می‌توانند در متوسط‌ترین تیم‌های لیگ برتر قرارداد میلیاردی ببندند و از این تیم به آن تیم بروند، اما فدراسیون حاضر نیست برای کادرفنی تیم‌های پایه هزینه کند. شنیده می‌شود دستمزد پیشنهادی به نامزدهای مربیگری در تیم‌های امید، جوانان یا نوجوانان بعضا یک‌سوم پولی است که آنها می‌توانند از لیگ برتر در بیاورند. غیراز این، در تیم‌های پایه و مخصوصا امید، همیشه درگیری برسر در اختیار گرفتن بازیکنان وجود دارد و فدراسیون هم غالبا پشتیبانی لازم را از این تیم‌ها ندارد. مجموعه این دردسرها باعث می‌شود مربیان به چنین پیشنهادی «نه» بگویند. فدراسیون در این مدت با مربیان زیادی مذاکره کرد، اما هیچ‌کدام حاضر به همکاری نشدند. حتی آنهایی که می‌پذیرند هم وقتی یک فرصت شغلی بهتر پیدا می‌کنند، از این تیم‌ها می‌روند. 2 سرمربی قبلی تیم ملی جوانان سیروس پورموسوی و پرویز مظلومی بودند؛ اولی این تیم را به‌خاطر حضور در پارس‌جنوبی جم ترک کرد و دومی رفت تا مدیرفنی استقلال شود. بنابراین به‌نظر می‌رسد فدراسیون برای تیم امید چاره‌ای جز انتخاب حمیدخان استیلی نداشته؛ انسان خوش‌قلبی که کارنامه سال‌های اخیرش در مربیگری چنگی به دل نزده، اما حالا امیدواریم جبران کند. وقتی چاره‌ای نیست، بگذارید ما هم خوش‌بین باشیم!