لعنت به تمام جملات اضافی دنیا!

رسول بهروش

هر چه جمله حشو و اضافی و نابجاست، لابه‌لای حرف‌های گزارشگران ایرانی پیدا می‌شود. اصلا انگار برای اینها 90دقیقه گزارش بازی فوتبال جایی است که باید اصل را ول کنند و هر چه به زبان‌شان می‌آید، بامعنا و بی‌معنا به زبان بیاورند. عملکرد بسیاری از گزارشگران ایرانی نه‌تنها هیچ ارزش افزوده‌ای برای یک مسابقه فوتبال ندارد، بلکه مایه رنج و عذاب و کاهنده جذابیت بازی است. تازه‌ترین مصداق این داستان هم گزارش جناب محمد سیانکی در بازی دوستانه ایران و بوسنی بود. بدون اغراق با حذف 70 درصد از جملات او نه‌تنها هیچ آسیب محتوایی به گزارش وارد نمی‌آمد، بلکه تحمل این سخنرانی شلخته و باری به هر جهت برای مخاطبان راحت‌تر می‌شد.
اولین ایرادی که در گزارش سیانکی به چشم می‌خورد، طعنه‌زنی‌های ریز و درشت او به کارلوس کی‌روش بود. اینکه دیگر قرار نیست مثل گذشته فقط دفاع همه‌جانبه داشته باشیم و مسائلی از این دست. انگار استاد تازه از خواب بیدار شده و یادش نیست که همه این قضاوت‌های شتابزده در جریان چند پیروزی پر گل مارک ویلموتس در بازی‌های آغازین تکرار شد، اما خیلی زود نوبت باخت به عراق و بحرین رسید و قاضیان عجول شرمسار شدند. صد البته عملکرد کی‌روش هم قابل نقد بود و خیلی‌ها، ازجمله راقم همین سطور در آن سال‌ها به دفعات در این مورد مطلب نوشتند، اما کارلوس هر که بود و هر کاری کرد، 2 سال است از این فوتبال رفته و واقعا هیچ دلیلی برای نبش قبر و تکرار دوقطبی‌ها وجود ندارد؛ مخصوصا حالا که تیم ملی برای خروج از برزخ نیازمند حداکثر حمایت و همدلی است. جالب اینکه عالیجناب سیانکی دعوت از بازیکنان ناآماده و بدون تیم را از عیوب کی‌روش بر می‌شمرد که حالا رفع شده؛ درحالی‌که بخش زیادی از انتقادهای این مدت علیه اسکوچیچ مربوط به دعوت از رشید مظاهری بعد از ماه‌ها بازی نکردن و چشم‌پوشی از حامد لک آماده می‌شد. انگار گزارشگر بازی با بوسنی را از مریخ آورده بودند و او در جو کره زمین زندگی نمی‌کند.«موقع انتخاب اسکوچیچ انتقادات زیادی از این مربی شد، اما حالا شایستگی‌هایش را نشان می‌دهد.» کی؟ کجا؟ چطوری؟ اثبات شایستگی اسکوچیچ که از صمیم قلب امیدواریم رخ بدهد، قطعا یک فرایند بلندمدت خواهد بود و شاید 2 سال بعد بهتر بتوانیم در این مورد سخن بگوییم. جالب است که سیانکی این حرف را زمانی زد که همین بازی با بوسنی هم بدون گل مساوی بود؛ یعنی برای آقای گزارشگر، همان برتری در بازی دوستانه قبلی برابر ازبکستان کافی بود تا پی به لیاقت اسکو ببرد. خب اگر اینطور است که ویلموتس هم خیلی شایسته بود. از همه اینها بالاتر علیرضا منصوریان خودمان است که یک بازی سرمربی موقت تیم ملی بزرگسالان بود و روسیه را با همه بازیکنان اصلی‌اش برد! دست بچه‌ها درد نکند که بوسنی را بردند، اما خداوکیلی پیروزی در یک بازی دوستانه تناسبی با این همه تعریف و تمجید اغراق‌آمیز از تک‌تک نفرات دارد؟
حالا که مزدک میرزایی نیست و عده‌ای هر کاری می‌کنند که عادل فردوسی‌پور هم برود پیش او، کاش گزارشگران باقی مانده بر سر مردم منت بگذارند و سطح کارشان را به گزارش ساده‌ترین وقایع بازی تنزل بدهند. اینکه شماره 4 توپ را به 8 داد، 8 به 6 و 6 گل زد. به خدا ما راضی نیستیم تحلیل‌های درخشان شما روی آنتن مفت تلویزیون حرام شود. اینها را در سینه خودتان نگه دارید.