می‌خواست شفاگر باشد

حمیدرضا محمدی 

تاریخ‌ساز بود؛ نه آنکه کاری کرده باشد که تاریخ را تکان دهد، بلکه از آن‌رو که تاریخ ساخت، یعنی جعل تاریخ کرد.
«شجاع‌الدین شفا» بود که از بادی که به کله شاه افتاد و دیگر خدا را هم بنده نبود، استفاده کرد و تغییر مبدأ تاریخ از هجری خورشیدی به شاهنشاهی را سبب شد و سال1354که رواجش الزامی شد، شد 2534. اگرچه نارضایتی عمومی چنان بود، وقتی 3‌سال بعد، شریف‌امامی، نخست‌وزیر شد، اولین‌کارش الغای آن بود.
شفا را در جایگاه معاون فرهنگی دربار اگر نظریه‌پرداز فرهنگی حکومت پهلوی بدانیم، شاید سخن گزافه‌ای نگفته باشیم. او بود که ایده برپایی جشن‌های 2500ساله را مطرح کرد و حتی نطق معروف شاه را نوشت؛ «کورش  شاه بزرگ، شاه شاهان... آسوده بخواب، زیرا که ما بیداریم و همواره بیدار خواهیم بود».
کتاب‌های «انقلاب سفید» و «به‌سوی تمدن بزرگ» هم، که به اسم شاه منتشر شد، به قلم او بود.
او چنان شاه را ستایش می‌کرد که وقتی در سمت مدیرعامل کتابخانه پهلوی، مأمور شد تا «تاریخ کامل ایران» را بنویسد، گفت: «برای کتابخانه پهلوی مایه کمال افتخار است که از جانب شاهنشاه آریامهر مأموریت خطیر تهیه یکی از مهم‌ترین کتاب‌های عصر حاضر ایران یعنی تدوین و تألیف تاریخ کامل ایران را از قدیمی‌ترین ادوار تا دوران کنونی به‌عهده گرفته است.»
این در حالی است که او مراتب قدرت را به نوشته ساواک، در حالی پیمود که جز از راه رابطه هیچ‌گاه برایش میسور نبود؛« شغلش سال‌ها مترجمی فرانسه در اداره تبلیغات و رادیو بوده، خیلی بی‌حال است و یکباره بر اثر پشتیبانی دایی خود، باقر کاظمی از مترجمی به سرپرستی اداره کل انتشارات و تبلیغات منصوب شد و بعدا بر اثر دوستی که با حسین علاء داشت وارد خدمت در دربار شاهنشاهی شد.»
شجاع‌الدین شفا، می‌خواست شفاگر شجاع ابعاد فرهنگی حکومت باشد، اما ماجرا جور دیگری پیش رفت و بیماری را بیشتر کرد.