رکابزنی منعطف

ریحانه وحیدیان_شهروند دوچرخه‌سوار


برای دوچرخه‌سواری ایمن و لذتبخش در شهر لازم است تا برنامه‌ریزی مناسبی برای مسیر انتخابی‌مان داشته باشیم. چه بخواهیم مسیر منزل تا محل کار را رکاب بزنیم یا به‌صورت تفریحی؛ در هر صورت بهتر است شناخت مناسبی از مسیرمان داشته باشیم. شیب و طول مسیر، شرایط آب و هوا، شلوغی و خلوتی مسیر و حتی تقاطع‌های مسیر مهم هستند. شرایطی که یک دوچرخه‌سوار برای انتخاب مسیرش باید درنظر بگیرد، شباهت بیشتری به مسیر عابران پیاده دارد نه مسیر تردد خودروها! به این معنا که برای پیاده‌روی شما حاشیه یک بزرگراه را که خودروها به سرعت در آن حرکت می‌کنند، انتخاب نمی‌کنید. همانند یک عابرپیاده ترجیح می‌دهید از کوچه‌ها و خیابان‌هایی عبور کنید که سایه درختان پوششی برای آفتاب تابستانی ایجاد کرده است. حتی در روزهای بارانی پاییز، عبور پرسرعت خودروها در خیابان‌های اصلی همراه با پاشیدن آب و کاهش دید رانندگان به‌علت بخار شیشه‌ها به‌احتمال زیاد شما را به تردد از کوچه‌ها و خیابان‌های فرعی هدایت می‌کند.
بنا به تجربه ‌خودم پیشنهاد می‌کنم مدت زمانی که برای رسیدن به مقصد درنظر می‌گیرید، متناسب با توان جسمی‌تان به نسبت طول و شیب مسیر باشد و بسته به شرایط آب و هوایی هر روز، منعطف‌تر عمل کنید. به‌طور نمونه من در برنامه‌ریزی برای رفتن به محل کارم به‌دلیل اینکه مثل یک راننده فکر می‌کردم، مسیری از خیابان‌های اصلی با تقاطع‌های شلوغ و پرخطر را برای روزهای اول انتخاب می‌کردم. چون دوچرخه‌سوار حرفه‌ای نیستم، چندبار برای عبور از تقاطع‌های شلوغ در سربالایی، هم‌سرعت با خودروها نمی‌توانستم رکاب بزنم؛ برای همین به دردسر افتادم و گاهی خطر از بیخ گوشم گذشت. همین موضوع باعث شد تا مسیرهای تردد را به دقت بازبینی کنم تا بهترین معابر را برای دوچرخه‌سواری شناسایی و انتخاب کنم.
دوچرخه‌سواری ریتم متعادلی دارد و انتظار سرعت بالا مانند خودرو و موتورسیکلت از آن داشتن، ممکن است به حس سرخوردگی یا حادثه منجر شود. نیروی محرکه رکاب زدن، توان بدنی دوچرخه‌سوار است و به طور مثال اگر برای رفتن به محل کار، این وسیله را انتخاب می‌کنیم لازم است توجه داشته باشیم که همه انرژی‌مان را همان ابتدای روز مصرف نکنیم. بهتر است ذهنیت‌مان را نسبت به دوچرخه‌سواری اصلاح کنیم تا لذت بیشتری از این فعالیت ببریم و احتمال آسیب‌دیدگی و حادثه را کاهش دهیم.