یک دنیا فشار روی نادری

به‌خودی خود هم هر بازیکنی به‌طور مستقیم بین پرسپولیس و استقلال جابه‌جا می‌شود، در زمین شرایط سختی پیدا می‌کند. افزایش فشار روی چنین بازیکنانی طبیعی است و آنها در میدان باید نشان بدهند لیاقت «تیتر یک» بودن را داشته‌اند. همین موضوع هم باعث شده خیلی مواقع بازیکنان موسوم به یاغی در تیم جدید موفق عمل نکنند. در دهه 90 شاید فقط این علیرضا نیکبخت واحدی بود که بعد از جدایی از استقلال و حضور در پرسپولیس توانست گلیمش را از آب بیرون بکشد، وگرنه نفراتی همچون علی انصاریان، گادوین منشا و کنعانی‌زادگان چندان موفق نبودند. همه اینها یعنی محمد نادری همینطوری هم در نقطه شروع کار سختی داشت، اما حواشی جانبی ایجاد شده برای او در مورد رضایتنامه کورتریک شرایط را بدتر کرد. مهدی عبدیان، عضو هیأت‌مدیره باشگاه استقلال گفته نادری خودش پول رضایتنامه 200هزار دلاری‌اش را داده که طبیعتا کمتر کسی می‌تواند این موضوع را باور کند. خلیل‎زاده، دیگر عضو هیأت‌مدیره هم همین ادعا را تأیید کرده، اما گفته باشگاه آنقدر به نادری پول داده که یک چیزی هم برای خودش بماند! همه اینها یعنی جذب نادری برای استقلال خیلی گران درآمده و همه بازیکنان و هواداران هم این موضوع را می‌دانند؛ پس او باید به اندازه هزینه‌ای که داشته، بدرخشد و موفق عمل کند. این داستان، فشارها را روی نادری افزایش می‌دهد؛ بازیکنی که در درجه اول برای فیکس شدن باید بر هروویه میلیچ غلبه کند که کار راحتی هم نیست. در لیگ بیستم کمتر کسی به اندازه نادری زیر ذره‌بین خواهد بود. آیا او قادر است از پس این شرایط بر بیاید و خودی نشان بدهد؟