کرونا به پارک‌ها نمی‌رود؟

مهدیه تقوی‌راد- خبرنگار

 افزایش آمار مبتلایان به کرونا نیز نتوانسته خانواده‌ها را از شب‌نشینی در پارک‌ها منصرف کند. ازدحام شبانه در پارک‌ها در شب‌های خنک پاییزی این پرسش را پیش می‌کشد که شاید کرونا از بین رفته و ما خبر نداریم؟  با شیوع کرونا در سال گذشته ستاد ملی کرونا اعلام کرد که تمام پارک‌ها و بوستان‌های شهر باید به‌طور موقت بسته شوند، اما سی‌و‌یکم فروردین و پس از فروکش نسبی بیماری ستاد اعلام کرد تمام پارک‌ها و بوستان‌ها با رعایت دستورالعمل‌های بهداشتی می‌توانند بازگشایی شوند؛ مشروط به اینکه استفاده از پارک‌ها مبتنی بر دستورالعمل‌های بهداشتی و رعایت فاصله‌گذاری اجتماعی و منع برگزاری تجمعات باشد. این روزها با شروع موج سوم کرونا و افزایش آمار ابتلا و مرگ‌ومیر کرونا، نه‌تنها پارک‌ها و بوستان‌ها تعطیل و فعالیت آنها محدود نشده، بلکه شاهد حضور گسترده خانواده‌ها در این مکان‌ها هستیم. این در حالی است که به گفته کارشناسان بیش از 30تا 40درصد افراد مبتلا، فاقد علامت هستند و حضور آنها در میان مردم می‌تواند باعث ابتلای آنها به این بیماری شود.

یک بررسی موردی: پارک لاله
 از غروب به بعد کم‌کم سروکله خانواده‌ها پیدا می‌شود؛ یکی سبد مسافرتی در دست دارد و دیگری زیرانداز و آن یکی فلاسکی از آب‌جوش و شاید هم چای دم‌کرده. وضع و حال بچه‌ها هم که معلوم است؛ یکی سوار اسکوتر است و دیگری با دوچرخه‌اش از لابه‌لای میله‌های ورودی پارک عبور می‌کند. یکی عروسک به بغل دارد و دیگری کوله‌ای از اسباب‌بازی را به دوش می‌کشد.
کنار یکی از ورودی‌های پارک، مردی که چهره و لهجه‌اش نشان می‌دهد از اهالی غرب کشور است، مشغول باد زدن زغال است. زغال‌ها سرخ‌سرخ شده‌اند و صدای ترق‌ترق دانه‌های بلال روی زغال‌های گداخته، رهگذران را به خرید ترغیب می‌کند. مرد بلال‌فروش، داخل سطلی که روزگاری شاید سفید بوده، آب نمک ریخته. بلال‌های آماده را داخل آب نمک می‌گذارد و بعد به‌دست مشتری می‌دهد. از زن و مردی که بلال خریده‌اند، می‌پرسم، از ابتلا به کرونا نمی‌ترسند؟ می‌گویند: «همین آب‌نمک کرونا را از بین می‌برد. نمک ضد‌عفونی‌کننده است و اگر ویروسی هم باشد با همین نمک‌ها از بین می‌رود.» به دستورالعمل‌های ستاد ملی کرونا اشاره می‌کنم. آقا می‌گوید: «ما اگر قرار بود کرونا بگیریم تا الان گرفته بودیم. همکار من خیلی رعایت مسائل بهداشتی را می‌کرد، اما درنهایت هم خودش و هم خانمش که ماه‌ها از خانه بیرون نیامده بود، کرونا گرفتند. پس رعایت کردن یا نکردن مسائل بهداشتی ربطی به ابتلای به کرونا ندارد.»
هرچه هوا تاریک‌تر می‌شود، جمعیت داخل پارک بیشتر می‌شود. این سو و آن‌سو جوان‌ها در حال ورزش و مشغول بدمینتون بازی کردن هستند و در کنار آنها خانواده‌ها بساط شب‌نشینی را پهن کرده و گفت‌وگو می‌کنند. در قسمتی از پارک چندین خانواده کنار هم و با فاصله کمی بساط پهن کرده و نشسته‌اند. آقای مسعودی سرش را روی بالش کوچکی گذاشته و مشغول تماشای آسمان نیمه‌ابری است. شاید دارد فکر می‌کند اگر ابرها بیشتر از این به هم نزدیک شوند و باران ببارد، باید بساط تفریح‌شان را جمع کنند و بروند. همسرش مشغول چیدن میوه داخل دیس ملامین صورتی‌رنگ است و در یک کاسه هم کمی تخمه آفتابگردان ریخته و میوه و تخمه را سر می‌دهد سمتی که آقا دراز کشیده. هیچ‌کدام از اعضای خانواده‌هایی که تقریبا کنار هم نشسته‌اند، ماسک ندارند. خانم مسعودی می‌گوید: «از ماندن در خانه خسته شده‌ایم. شنیده‌ام کرونا در هوای باز خیلی وجود ندارد و منتقل نمی‌شود؛ برای همین آمدیم پارک.» به خانواده‌هایی که اطرافشان بدون ماسک نشسته‌اند، اشاره می‌کنم. می‌گوید: «ان‌شاءالله که اینها هم ناقل نیستند. اصلا شاید ما هم در ماه‌های قبل کرونا گرفته‌ایم و خودمان متوجه نشده‌ایم. باید از زندگی‌مان لذت ببریم؛ مگر چند سال دیگر زنده‌ایم.» آقای مسعودی هم سرش را از روی بالش بلند می‌کند و می‌گوید: «عمر دست خداست. اگر قرار باشد کرونا بگیریم در خانه هم بمانیم و در و پنجره‌ها را ببندیم، باز هم می‌گیریم و اگر مشیت خدا هم نباشد، اگر کنار هزار بیمار کرونایی هم باشیم و ماسک نزنیم، کرونا نمی‌گیریم.» کمی آن طرف‌تر چند خانواده در کنار هم نشسته‌اند و مشخص است که با یکدیگر نسبت فامیلی دارند. در جمع آنها هم از ماسک خبری نیست و تنها ظرف کوچکی از الکل کنار سبد پیک‌نیک قرار دارد که قرار است جور همه بی‌مبالاتی‌ها را بکشد. این خانواده‌ها هم معتقدند در فضای باز امکان انتقال ویروس بسیار کمتر از فضاهای بسته است و به جای اینکه مهمانی را در خانه بگیرند، تصمیم گرفته‌اند در پارک دور هم جمع شوند. رضا مکرمی می‌گوید: «آنطور که شنیده‌ام در فضای باز کمتر احتمال انتقال بیماری هست؛ برای همین تصمیم گرفتیم بعد از مدت‌ها دوری از هم یک شب‌نشینی با خواهرها و برادرها داشته باشیم. چند نفرمان که سر کار می‌رویم هم چند روز قبل آزمایش داده‌ایم و نتیجه آزمایش‌مان منفی بوده؛ به همین‌خاطر با خیال راحت آمده‌ایم پارک تا هم دیداری تازه کنیم و هم بچه‌ها بتوانند بعد از چندماه خانه‌نشینی هوایی تازه کنند.»
می‌پرسم از کجا مطمئنید که هیچ کدام از افراد، ناقل بی‌علامت نیستند؟ می‌گوید: خانم‌ها و بچه‌ها که در خانه بوده‌اند و جایی نرفته‌اند. می‌مانیم ما مردها که سر کار می‌رویم و جواب آزمایش‌هایمان منفی بوده؛ پس ناقل نیستیم و خیالمان راحت است.

سرسره بازی با کرونا
زمین‌ بازی بچه‌ها در پارک‌ها یکی از محل‌هایی است که می‌تواند به مکانی برای انتشار ویروس در بین خانواده‌ها تبدیل شود. ضدعفونی کردن وسایل بازی اگر چه ایده خوبی است اما نباید احتمال زمین خوردن بچه‌ها و تماس دست‌هایشان با زمین یا قسمت‌هایی از وسایل بازی که ضد‌عفونی نشده‌اند را نادیده گرفت. با وجود این، هنوز هم هستند خانواده‌هایی که فرزندانشان را به پارک می‌آورند و امیدوارند ناقل بیماری نشوند. در محوطه‌ای که وسایل بازی بچه‌ها تعبیه شده، چند دختر و پسر مشغول تاب و سرسره‌بازی هستند. صدای خنده و شادی بچه‌ها محوطه بازی را پر کرده. هیچ‌کدام از بچه‌ها ماسک ندارند و مدام حین بازی دست‌هایشان را به میله‌های تاب و سرسره می‌گیرند. از مادر یکی از بچه‌ها که مراقب فرزندش است، از ضدعفونی شدن وسایل بازی سؤال می‌کنم. شیشه الکلی که در دست دارد را نشانم می‌دهد و می‌گوید: «همان اول که آمدم با همین الکل میله‌های تاب و سرسره را ضد‌عفونی کردم. به پسرم هم توصیه کردم که دستش را به‌صورتش نزند و بعد از بازی هم دست و صورتش را حسابی می‌شویم. راستش از خانه ماندن خسته شدیم و یک امشب را تصمیم گرفتیم به پارک بیاییم. تا اینجا هم که آمدیم گفتیم بچه‌ها کمی بازی کنند، بلکه دلشان باز شود.»