آمریکای محافظهکار؛ آمریکای لیبرال
حمیدرضا خطیبی
در نیم قرن اخیر، آرایش 2حزب اصلی آمریکا - حزب دمکرات و حزب جمهوریخواه - بهگونهای تغییر یافته که دمکراتها پذیرای گرایشهای لیبرال شدهاند و جمهوریخواهان کانون تفکرات محافظهکارانه. بر این اساس میتوان به پایگاه رایدهندگان 2حزب پی برد.
گرایشهای محافظهکارانه حاکم بر آمریکا مبتنی بر فرهنگ مسیحی-یهودی مستعمرهنشینان بریتانیایی است که در اواخر قرن هجدهم و در پی جنگهای استقلال این کشور را بنیان گذاشتند. زبان انگلیسی و تعهد به ارزشهای عصر روشنگری و لیبرالیسم نیز بخش دیگری از این گرایشهاست. با توجه به این گرایشها، بدنه رایدهندگان حزب جمهوریخواه را هماکنون این گروهها تشکیل میدهند: مسیحیان بهخصوص تبشیری (مومنان به بازگشت عیسی مسیح در آخرالزمان)، ملیگرایان که دارای گروههای شبهنظامی قدرتمند و مسلح هستند، طرفداران برتری سفیدهای پروتستان، ساکنان مناطق کشاورزی، نسل خاموش (متولدین پیش از جنگ سرد)، مخالفان سقط جنین، مخالفان محدودیت سلاح، سفیدهای جنوبی، و ساکنان ایالات غرب میانه. در بین اقلیتها، برخی یهودیان نیز بهرغم تعصبات مذهبی بسیاری از جمهوریخواهان، طرفدار این حزباند. طرفداران حزب از بازگشت خطوط تولید صنعتی به آمریکا (از آسیا و بهویژه چین) حمایت میکنند و بخشهایی از آنان دغدغههای زیستمحیطی را بیاساس میدانند (بهخصوص کسانی که زندگیشان با اقتصاد مبتنی بر سوخت فسیلی ارتباط دارد). بین اقلیتها، جامعه قدرتمند و ثروتمند کوباییهای مقیم فلوریدا، بهخصوص با توجه با پیشینه تاریخ پرتنش 2کشور در نیم قرن اخیر، از جمهوریخواهان حمایت میکنند.
تمایلات لیبرال حاکم بر حزب دمکرات، باور جدی و در مواردی حتی افراطی به «نزاکت سیاسی»، اقتصاد جهانی و روند جهانی شدن، عبور از تمایلات بومیگرا و ملیگرا و ترجیح جهانگرایی و جهانوطنی، گرایش مفرط به تکنولوژیهای ارتباطی مدرن موسوم به موج سوم و نیز دوری از محافظهکاری مذهبی و اجتماعی است. نزاکت سیاسی از جنبشهایی بود که در دهه1960 بهخصوص در محافل آکادمیک آمریکا شکل گرفت. براساس باور مبنایی این تفکر، انسانها را نباید بهخاطر خصوصیاتی که خود در داشتنشان نقشی نداشتهاند، مورد سرزنش قرار داد، از ظاهر و ویژگیهای فیزیکی غیراکتسابی افراد گرفته تا زمان، مکان، فرهنگ و شرایطی که ناخواسته در آن قرار گرفتهاند، ازجمله ملیت، قومیت، مذهب اجدادی، میراث فرهنگی و... . بهرغم اقبال عمومی گسترده نسبت به این رویکرد، نزاکت سیاسی در مواردی نیز به وادی افراط کشیده شده است.
با توجه به این گرایشها، بدنه طرفداران دمکراتها را این گروهها تشکیل میدهند: تقریبا بیشتر اقلیتها و بهطور خاص آمریکاییهای آفریقایی تبار (سیاهان)، سایر رنگینپوستان، مهاجران آمریکای لاتین، گروههای مهاجر آسیایی، خاورمیانهای، آفریقایی، سفیدهای عمدتا ساکن ایالتهای ثروتمند ساحل شرقی (بهخصوص نیویورک، ماساچوست، جورجیا و فلوریدا) و ساحل غربی (بهویژه کالیفرنیا و واشنگتن، یعنی جایی که اقتصاد موج سوم و مبتنی بر تکنولوژیهای مدرن ارتباطی، بسیار قدرتمند است)، لیبرالها، تحصیلکردگان دانشگاهی، طرفداران محیطزیست (آنها حزب خود را موسوم به حزب سبز دارند، اما بین 2حزب عمده، دمکراتها را ترجیح میدهند)، علمگرایان و خداناباوران. بین اقلیتهای مذهبی، یهودیان بهطور سنتی گرایش بیشتری به حزب دمکرات نشان میدهند، هرچند بهنظر میرسد آرای این گروه نیز کمابیش بین 2حزب پخش شده است. زنان لیبرال و طرفدار حقوق مدنی خاص خود (مانند سقط جنین) دمکراتها را ترجیح میدهند.
در مجموع، اگر بنا به تفکیک جنسیتی باشد، حزب جمهوریخواه فضای مردانهتری دارد و حزب دمکرات، محیطی مورد توجه زنان. در بین نسلها نیز نسلY (متولدین 1980به بعد، همچنین موسوم به نسل هزاره) با توجه به گرایش دمکراتها به تکنولوژی بیشتر طرفدار این حزباند. از دیگر گروههای رایدهنده به این حزب میتوان از دگرباشان جنسی و چپها از گرایشهای مختلف (بهخصوص طرفداران نظام سلامت همگانی و دیگر سیاستهای سوسیالیستی) نام برد.
نباید فراموش کرد که تا اواسط قرن بیستم، گرایشها و جهتگیریهای سیاسی 2حزب دقیقا بر عکس بود، دمکراتها حزب محبوب محافظهکاران بودند و حزب جمهوریخواه، حزبی لیبرال با گرایشهای ترقیخواهانه.
در مجموع، اگر بنا به تفکیک جنسیتی باشد، حزب جمهوریخواه فضای مردانهتری دارد و حزب دمکرات، محیطی مورد توجه زنان. در بین نسلها نیز نسلY (متولدین 1980به بعد، همچنین موسوم به نسل هزاره) با توجه به گرایش دمکراتها به تکنولوژی بیشتر طرفدار این حزباند
33میلیون
در انتخابات سال 2016آمریکا حدود 33میلیون رأی بهصورت پستی داده شد، حدود یکچهارم کل آرا. آنچه رایگیری پستی را در انتخابات پیشرو به موضوعی جنجالی تبدیل کرده، ابراز تردید دونالد ترامپ نسبت به صحت آرای پستی است.