• دو شنبه 8 بهمن 1403
  • الإثْنَيْن 27 رجب 1446
  • 2025 Jan 27
دو شنبه 28 مهر 1399
کد مطلب : 113559
لینک کوتاه : newspaper.hamshahrionline.ir/ADKGB
+
-

همشهری آثار دخالت در اقتصاد، فشار تحریم‌ها و دست‌اندازهای کسب و کار را تحلیل می‌کند

ریزش رتبه آزادی اقتصادی در ایران

رتبه و نمره آزادی اقتصادی ایران به‌شدت سقوط کرده؛ کارشناسان می‌گویند ادامه این روند موانع جدی بر سر فعالان و بنگاه‌های اقتصادی ایجاد می‌کند. به گزارش همشهری، تازه‌ترین ارزیابی مؤسسه بین‌المللی فریزر از شاخص اقتصادی کشورهای دنیا از افول رتبه و نمره آزادی اقتصادی ایران حکایت می‌کند؛ رتبه ایران از 149در سال 2017به 158در سال 2018رسیده که بدترین رتبه آزادی اقتصادی از سال 2000میلادی تاکنون است. شاخص آزادی اقتصادی معیاری است که میزان حمایت سیاست‌ها و نهادهای هر کشور از آزادی اقتصادی را مورد سنجش قرار می‌دهد که محور این آزادی شامل مولفه‌هایی چون انتخاب‌های شخصی، مبادلات آزاد رقابت و ورود به بازارها و امنیت فردی و البته امنیت دارایی‌های شخصی است.

معیار درجه‌بندی کشورها
مؤسسه فریزر اقتصاد کشورها را در 5محور اندازه دولت، سیستم حقوقی و حقوق مالکیت، پول قوی، آزادی تجارت بین‌المللی و آزادی مبادله و همچنین مقررات حاکم بر حق مبادله و تجارت را درجه بندی می‌کند که براساس آن با افزایش هزینه‌های دولت، مالیات و اندازه شرکت‌های دولتی، تصمیم‌گیری دولت جایگزین انتخاب فردی می‌شود و آزادی اقتصادی را کاهش می‌دهد. همچنین براساس سنجه نظام حقوقی و حقوق مالکیت، حمایت از اشخاص و اموال آنها (اموالی که به‌حق به‌دست آورده‌اند) یکی از عناصر اصلی آزادی اقتصادی و جامعه مدنی است که به‌عنوان مهم‌ترین کارکرد یک دولت در کشورهای دارای آزادی اقتصادی به شمار می‌رود. مؤسسه فریزر توضیح می‌دهد به هر میزان که تورم در کشوری افزایش یابد، ارزش دستمزد و پس‌انداز به‌دست آمده از بین می‌رود و به همین دلیل پول سالم برای حمایت از حقوق مالکیت ضروری است اما وقتی تورم نه‌تنها زیاد، بلکه ناپایدار باشد برنامه‌ریزی برای آینده و در نتیجه استفاده مؤثر از آزادی اقتصادی برای افراد دشوار می‌شود. افزون بر اینکه آزادی تجارت بین‌المللی و آزادی مبادله به مفهوم وسیع آن شامل خرید، فروش، عقد قرارداد و... برای آزادی اقتصادی ضروری است و این آزادی زمانی کاهش می‌یابد که آزادی مبادله شامل کسب و کارها و افراد دیگر کشورها نباشد.

ترین‌های آزادی اقتصادی
مؤسسه بین‌المللی فریزر کشورها را براساس شاخص‌های تعیین شده بین نمره صفر تا 10امتیازبندی می‌کند و هرچه میزان نمره اقتصادی کشورها به سمت عدد 10حرکت کند نشانه بهبود شاخص آزادی کشورهاست البته این مؤسسه گزارش‌های خود را براساس اطلاعات 2سال قبل تهیه و منتشر می‌کند و گزارشی که در سال 2020میلادی منتشر شده، منعکس‌کننده درجه آزادی اقتصادی در سال2018 است که در آن 162کشور مورد ارزیابی قرار گرفته‌اند که رتبه ایران را 158اعلام کرده است. به گزارش همشهری، در حالی رتبه اقتصادی کشور بدتر و نمره آن کاهش یافته که شاخص آزادی اقتصادی در جهان همچنان در حال رشد است و گزارش این مؤسسه بین‌المللی منعکس‌کننده شرایط آزادی اقتصادی ایران پیش از خروج آمریکا از برجام است که تا قبل از آن اقتصاد ایران در وضعیت باثبات‌تری نسبت به حال حاضر قرار داشت. گزارش فریزر می‌گوید: میزان آزادی اقتصادی در جهان از نمره 6.63در سال 2003به نمره 6.98در سال 2018بهبود پیدا کرده و همچنان هنگ‌کنگ در جایگاه نخست دنیا از حیث آزادی اقتصادی قرار دارد. پس از هنگ‌کنگ، سنگاپور، نیوزیلند، سوئیس، ایالات متحده، استرالیا، موریس، گرجستان، کانادا و ایرلند قرار دارند. ارزیابی مؤسسه فریزر رتبه کشورهای بزرگ و مهم ازجمله ژاپن را ۲۱، آلمان ۲۱، ایتالیا ۵۲، فرانسه ۵۸، مکزیک ۶۸، روسیه ۸۹، هند ۱۰۵، برزیل ۱۰۵ و چین ۱۲۴ برآورد کرده است. ونزوئلا، سودان، لیبی، آنگولا، ایران، الجزایر، جمهوری کنگو، زیمبابوه، جمهوری دمکراتیک کنگو و جمهوری آفریقای مرکزی 10کشوری هستند که کمترین امتیاز را از حیث آزادی اقتصادی در سال 2018تجربه کرده‌اند.

آزادی اقتصادی در ایران
برآوردهای فریزر نشان می‌دهد رتبه آزادی اقتصادی ایران افت داشته و از رتبه ۱۴۹ در ۲۰۱۷ به رتبه 158در ۲۰۱۸ سقوط کرده و نمره آزادی اقتصادی ایران پایین‌ترین رتبه در 2دهه گذشته بوده و به عدد 8. 4 کاهش یافته است.  

چشم‌انداز آینده آزادی اقتصادی ایران
محدودشدن تجارت خارجی در ایران، نوسان شدید نرخ ارز و افت ارزش ریال، وضع مقررات بر سر صادرات و واردات، فشار تحریم‌ها و تنگنای دسترسی ایران به منابع ارزی و البته شیوع کرونا باعث خواهد شد تا رتبه اقتصادی ایران از حیث شاخص آزادی اقتصادی بازهم تضعیف شود زیرا دولت برای ایجاد یک سپر حفاظتی از معیشت و اقتصاد به سیاست مداخله حداکثری در سطح قیمت‌ها و کنترل بازارها روی آورده است. به‌نظر می‌رسد درصورت تشدید فشارهای خارجی به‌ویژه تحریم‌ها، میزان مداخله دولت در اقتصاد بیشتر و میزان آزادی عمل اقتصادی کمتر شود که نتیجه آن افت شاخص سرمایه‌گذاری بخش خصوصی، برهم خوردن عرضه و تقاضا در اقتصاد، بالارفتن نرخ تورم و پیش‌بینی‌ناپذیری آینده خواهد بود.

این خبر را به اشتراک بگذارید