روزنامه‌نگاری در شرایط خاص
بهروز بهزادی_روزنامه‌نگار پیشکسوت
رسانه‌های کاغذی تمام‌شدنی نیستند. به‌رغم اینکه بسیاری می‌گویند روزگار رو به پایان آنها نزدیک است، معتقدم هیچ وقت مشکلی برایشان ایجاد نمی‌شود. زمانی همه روزنامهها و مجلات، کاغذی چاپ می‌شدند و امروز همان روزنامهها با همان صفحات در فضای مجازی منتشر می‌شوند و مخاطب می‌تواند در آن فضا مطالب و گزارش‌های هر روزنامه‌ای را مطالعه کند. در واقع شکل ارائه تغییر کرده است، بنابراین رسانه برایش مسئله‌ای ایجاد نمی‌شود. گرچه تیراژ رسانه‌های کاغذی کاهش داشته اما از طرفی اتفاق دیگری افتاده و آن اینکه مباحث روزنامهها و تحلیل‌ها و تحقیق‌ها به سرعت وارد جریان اخبار اینترنتی می‌شود و آنجا چرخش وسیع دارد. در واقع ممکن است روزنامه‌ای تیراژ کاغذی کمی داشته باشد ولی مطالبش به سرعت و با تیراژ بالا در رسانه‌های اینترنتی چرخش دارد. اگر در گذشته معیار رسانه‌های کاغذی یعنی روزنامه، تیراژ بود، امروز معیار رسانه‌ها چرخش اخبار، گزارش‌ها و یادداشت‌های آنها در اینترنت است. یعنی هر روزنامه‌ای که اخبار و گفت‌وگوها و در کل خبر و نظرش چرخش بیشتری در شبکه‌های اینترنتی داشته باشد در نتیجه می‌شود گفت تیراژ بیشتری هم دارد.
نباید فکر کنیم رسانه از بین رفته است. خبر و نظر مثل غذایی است که می‌خوریم. تصور کنید یک انسان در جزیره‌ای تنها باشد. شاید بتواند از نظر احتیاج غذایی خودش را تامین کند ولی از نظر خبر و اطلاع داشتن از محیط اطرافش بعد از مدتی به مرز جنون می‌رسد. بنابراین ارزش و اعتبار خبر و نظر و اطلاعات، حتی در مواردی بیشتر از قوتی است که در اصطلاح به آن لایموت می‌گویند.
درباره همه‌گیری این روزهای کرونا، بیشترین وظیفه را باید رادیو و تلویزیون، با این همه کانالی که دارد برعهده بگیرد؛ همانطور که از وظایف مصوب آن است. در این مواقع باید رادیو و تلویزیون وارد ذهنیت جامعه شود و در سطح گسترده به مردم اطلاع‌رسانی کند. حتی اگر ستاد کرونا تصمیم مهمی می‌گیرد، اعلام این تصمیم در اقصی نقاط کشور باید از طریق رادیو و تلویزیون انجام شود. روزنامهها و دیگر رسانه‌ها هم می‌توانند مطالب تحلیلی خودشان را منتشر کنند. البته بسیاری از رسانه‌های کاغذی با قشر روشنفکر و سلبریتی‌ها ارتباط دارند که حرف آنها می‌تواند مردم را مجاب کند که این بیماری خطرناک است و باید ازخودشان و دیگران مواظبت کنند.
