نگاه
یافتن دشوار نشانی‌ها
ایمان مهدی‌زاده- پژوهشگر توسعه پایدار
سر وقت رسیدن یکی از نشانه‌های نظم و قانونمندی افراد به‌حساب می‌آید. در شهرهای بزرگی مانند تهران یا کرج و غیره، علاوه بر مسئله پارکینگ، یافتن نشانی، یک دردسر و دشواری رسیدن به مقصد محسوب می‌شود. یکی از مسائل چالش‌برانگیز برای شهروندان به‌ویژه در شهری غیراز شهر خودشان یافتن نشانی است. معمولا ورودی شهرهای ایران ایستگاهی ندارد که بشود در آن توقف کرد و اطلاعات ابتدایی درباره جغرافیا و فضای متعدد شهری یافت. البته ستاد سفرهای نوروزی سال‌های پیش یک‌سری بروشور و تصویرهای زیبا همراه با نقشه به مسافران ارائه می‌کرد اما این صرفا در همان بازه زمانی انجام می‌شد. وقتی مسافری بین شهری یا درون شهری راهی مقصدی می‌شود به راهنماهای درست نیاز دارد اما در خیابان‌ها و بلوارها و بزرگراه‌های ما نشان‌گذاری بسیار ضعیف و دردسرسازاست. شاید یکی از دلایل استقبال مردم از اپلیکیشن‌های راهنما همین است اما همه مردم که این برنامه‌ها را روی تلفن‌های همراهشان نصب‌شده ندارند. از سوی دیگر هنگام رانندگی نباید از تلفن همراه استفاده کرد اما مرسوم شده شهروندان جای تابلوهای راهنما از انواع اپ‌ها استفاده کنند. تابلوها یک‌بار نصب می‌شود و دیگر به آنها رسیدگی نمی‌شود که آیا درخت‌های بزرگراه آن را پوشانده یا نمای ساختمانی متخلف آن را از دید بیننده پنهان کرده است. درنظر گرفتن نکاتی کوچک در تابلوگذاری‌ها می‌تواند به مسافران و شهروندان کمک بزرگی باشد. برای نمونه وقتی قصد یافتن یک خیابان فرعی در بزرگراهی را دارید وقتی تابلو را مشاهده می‌کنید که امکان تغییر جهت در رانندگی را طبق قانون از دست داده‌اید. در واقع روش تابلوگذاری‌ها عاملی در بد راندن و تغییر ناگهانی مسیر رانندگان می‌شود که یکی از شایع‌ترین تصادف‌ها به‌شمار می‌رود. جوامع توسعه‌یافته برای نشان‌گذاری اماکن مختلف راه‌های زیادی را درنظر می‌گیرند تا مسافران و شهروندان به‌راحتی بتوانند مقصدشان را بیابند. در ایران اما مسافران بسیاری در شهرهای مختلف دیده می‌شوند که برای یافتن مقصد از مردم محلی کمک می‌طلبند. متأسفانه اغلب شهرداری‌ها و راهداری‌ها در نصب تابلوهای راهنمایی مسیر، کم‌دقتی کرده‌اند و گویا صرفا برای انجام مراسم اسم‌گذاری، تابلو نصب می‌کنند. درحالی‌که آدرس و نشانی باید قابل رویت و برای مسافران و شهروندان کاربرد داشته باشد.
