هفته تهران
یک‌تهران و هزاران آرزوی ما
به مناسبت هفته تهران، ساکنان این کلانشهر ایران، فارغ از هر پست و مقام در مورد آرمان‌هایشان از اینکه دوست دارند تهران چگونه باشد، گفته‌اند
زینب زینال‌زاده- خبر‌نگار
تهران با کوه دماوند و برج آزادی‌اش شناخته می‌شود و ساختمان‌های بلندمرتبه‌ای که نمادشان برج میلاد است؛ شهری با کلی امکانات رفاهی، درمانی، آموزشی، ورزشی، فرهنگی و اجتماعی. تهران 2277پارک دارد و 126سینما، 200موزه بزرگ و کوچک و کافه‌های بسیار. حتی در این شهر می‌توان جنگل را در سرخه‌حصار دید و برای تماشای حیوانات به باغ‌وحش رفت. با همه این امکانات و ظرفیت‌ها، تهران بدون مردم هیچ معنا و مفهومی ندارد. اگرچه پایتخت ایران هنوز از نظر فضاهای آموزشی فقیر به‌حساب می‌آید و سرانه فضای سبزش در برخی از محله‌ها ناچیز است، اما با همه اینها تهران قد و قواره‌ای در ابعاد کلانشهرهای مهم دنیا پیدا کرده و مشکلاتش نیز در حد آنهاست.
با همه اینها تهران هویتی دارد که بسیاری از شهرهای بزرگ دنیا ندارند؛ هویتی که از رفت‌وآمدها، حادثه‌ها و بناهای شکل‌گرفته و البته توسط مردم ناشی می‌شود. واقعیت آن است که اساس شهر شهروندان هستند که زمینه را برای توسعه و پیشرفت شهرها فراهم می‌کنند. شهر بستری برای زیست است و برای تبدیل آن به زیستگاه مطلوب باید آرزوهای شهروندان برای داشتن شهری آرمانی شنیده شود. مثل آرزوهایی که در زیر می‌خوانید.
تهران محیط‌زیستی دوست دارم
حامد مظاهریان- معاون برنامه‌ریزی، توسعه شهری و امور شورای شهرداری تهران: دوست دارم تهران شهری مبتنی بر ارزش‌های محیط‌زیستی باشد. تهران از گذشته تا‌کنون طبیعت و کوه‌های زیبا داشته که این روزها کمتر دیده می‌شوند. آلودگی، شهر تهران را بلعیده و زیبایی‌ها را پنهان کرده است. دوست دارم چون گذشته تهران با قنات‌ها، کوه‌ها و طبیعت زیبایش معرفی شود. برای این کار کافی است ارزش‌های زیست‌محیطی را بدانیم و از نابودی طبیعت جلوگیری کنیم تا یک‌بار دیگر امید به تهران بازگردد.
شهری پراز عشق و محبت و دوستی
لوریس چکناواریان- آهنگساز و رهبر ارکستر: تهران این روزها عشق، محبت و دوستی کم دارد. مردم این شهر در مشکلات زندگی غرق شده‌اند و مسائل مختلف شرایط روحی و روانی شهروندان را تحت تاثیر قرار داده است. این مشکل در بین اعضای خانواده هم دیده می‌شود و باعث تأسف است. کاش از این بحران‌ها گذر کنیم و شاهد تهرانی مملو از محبت و عشق باشیم. درست مانند سال‌های خیلی دور که همسایه‌ها با هم مهربان بودند و به هم عشق می‌ورزیدند. یاد تهران کودکی‌هایم به‌خیر!
شهر بدون زباله
احمد شریفی- پاکبان: مردم اصلاً مراعات نمی‌کنند و زباله‌ها را کف خیابان‌ها می‌ریزند. شهرداری در هر نقطه که لازم بوده سطل قرار داده است، اما مثل اینکه برخی از شهروندان هنوز یاد نگرفته‌اند جای زباله داخل سطل است. برای کسانی که در تهران متولد شده، رشد کرده‌اند و زندگی می‌کنند دل کندن از این شهر شلوغ و آلوده سخت است. من دوست دارم شهری که اینقدر دلبسته‌اش هستم، بدون زباله باشد. این روزها به هرجایی که نگاه می‌کنیم، زباله می‌بینیم و این اصلاً برازنده پایتخت‌نشینان نیست.
تهران نیاز به نظم دارد
سید رضا مهدوی- متخصص اعصاب و روان: هر شهری برای اینکه دوست‌داشتنی شود، نیاز به نظم دارد. هر جایی که از قانون نظم پیروی شود، اتفاقات خوبی رخ می‌دهد. به‌عنوان یک شهروند دوست دارم در شهری زندگی کنم که نظم و ترتیب داشته باشد و مردمانش از قوانین وضع‌شده در تمام زمینه‌ها پیروی کنند. در چنین شهری حتماً آرامش ایجاد می‌شود و ساکنان هم حس امنیت خواهند داشت.
شهر بدون کودکان کار
سهیل سمنانی‌نژاد- شهروند: تورق تاریخ تهران، پایتخت ایران‌زمین، نشان می‌دهد در هیچ دوره‌ای به این اندازه کودکان کار در خیابان‌ها پرسه نمی‌زدند. کودکانی که هنوز به سن کار و ورود به بازار اقتصادی نرسیده‌اند، اما به اجبار مخارج خانواده را تأمین می‌کنند. دوست دارم تهران به شهر بدون کودک کار و زباله‌گرد تبدیل شود. شهری که همه امکاناتش عادلانه در میان جمعیتش تقسیم شود و شاهد تبعیضات نباشیم. تصور چنین تهرانی، حتی برای دقایقی در ذهن هم، می‌تواند حال ساکنان این شهر بزرگ کشور را خوب کند.
رعایت نظم و قانون در تهران
حمیدرضا کیهان- شهروند: این روزها مسائل و مشکلات زیادی در تهران وجود دارد. من به‌عنوان کسی که سال‌هاست در این شهر زندگی می‌کند، دوست دارم تهران به شهر نظم و قانونمداری تبدیل شود. این روزها بخشی از شهروندان به قانون احترام نمی‌گذارند و بی‌تفاوت از کنار حقوق یکدیگر می‌گذریم و اصلاً اهمیت نمی‌دهیم. اگر اقدامات لازم برای اجرای قانون در تهران انجام شود، حتماً این شهر زیبا به مکان بهتری برای زندگی تبدیل می‌شود.
شهر آرمانی آرزوست
سیدمحمود محمدی- حقوقدان: تهران، پایتخت زیبای کشورمان است؛ شهری پر از هیاهو، اما دوست‌داشتنی. هر چند در سال‌های اخیر به‌دلیل برخی از مشکلات و معضلات از محبوبیت این شهر کاسته شده است، اما تهران همچنان تهران و پایتخت است. من دوست دارم تهران شهری که سال‌های زیادی از عمر خود را در آن زندگی کرده‌ام، چون گذشته‌های دور در زیبایی بناها، معماری چشم‌نواز، نظم حاکم بر ترافیک و رعایت قوانین توسط عابران پیاده و رانندگان وسایط نقلیه سرآمد باشد و حاکمیت با برنامه مدون و اصولی حاشیه‌نشینی، تکدی‌گری و معتادان متجاهر را به‌گونه‌ای ساماندهی کند تا چهره تهران بیش از پیش زیبا و زیباتر شود.
آسمان تهران آبی شود
مریم یوسفیان- شهروند: این روزها حال آسمان شهر خوب نیست. همه‌‌چیز خاکستری شده است و دیگر خبری از خنده و شادی در کوچه و پس‌کوچه‌های تهران نیست. حتی پرنده‌ها هم از پایتخت کوچ کرده‌اند و تعداد کمی از آنها در آسمان پرواز می‌کنند. هر چند پس از همه‌گیری بیماری کرونا رفت‌وآمدها با خودروهای تک‌سرنشین محدودتر شده، اما همچنان آسمان دود گرفته است و خبری از ابرهای سفید نیست. کاش می‌شد یک‌بار دیگر آسمان آبی‌رنگ تهران را دید. آبی زیبایی که نوید پاکی می‌داد و با تماشای آسمان برای لحظاتی غصه‌ها و مشکلات روزمره زندگی را فراموش می‌کردیم.
بازگشت آرامش به شهر
حمید جوکار- شهروند: تهران از گذشته تا‌کنون دستخوش تغییرات زیادی شده است. شهر خلوت و تمیز و به دور از آلودگی و قیل و قال، اکنون به شهر شلوغ و پرازدحام تبدیل شده است. وقتی از تهران سخن گفته می‌شد، همه دلشان برای تماشای چنارهایش لک می‌زد. امروز چنارها خشک شده‌اند و دیگر کسی دلش برای تهران تنگ نمی‌شود. دوست دارم شهر من چون گذشته تمیز و به دور از دود و آلودگی باشد. دوست دارم باز هم در هوای پر از اکسیژن نفس بکشم. دوست دارم چشم‌هایم را ببندم و در سکوت و آرامش صدای پرواز و نغمه پرندگان را بشنوم. دلم می‌خواهد بی‌دغدغه ساعت‌ها زیر نور مهتاب در خیابان‌ها قدم بزنم.
تهران بهشت برین شود
اعظم مهدیزاده- رئیس انجمن سازمان ورزش بانوان معلول: دوست دارم تهران حقیقتاً بهشت برین باشد. بهشتی متعلق به همه مردمی که در آن ساکن هستند. دوست دارم وقتی از خانه بیرون می‌آیم همه‌‌چیز در دسترس باشد و همه برابر باشند. این روزها امکانات متعلق به عده‌ای خاص است و اقشار معلول، هرچند اقلیت باشند، از حداقل امکانات بی‌بهره‌اند. این روزها حال تهران خوب نیست و همین حال بد به مردم و به‌ویژه معلولان هم منتقل می‌شود. خانه‌نشینی و انزوا و افسردگی توان‌یابان نتیجه خوش نبودن حال تهران است. وقتی نمی‌توان به امکانات شهری و رفاهی دسترسی داشت، نفس کشیدن در شهر سخت می‌شود و دشوار.
حکمروایی عادلانه در شهر
شهاب‌الدین کرمانشاهی- استاد دانشگاه: تهران شهری متعلق به همه مردم است. همه کسانی که در آن زاده شده، بزرگ می‌شوند و زندگی می‌کنند. حال‌و‌هوای گذشته تهران بسیار دلنشین بود و وقتی پای صحبت بزرگ‌ترها می‌نشینیم و از روزگاران گذشته می‌گویند، تصور چنین شهری با این همه زیبایی و همدلی و مهربانی برایمان سخت است. دوست دارم تهران مانند سال‌هایی که این روزها به خاطره تبدیل شده‌اند، شهری آرام باشد. دوست دارم در شهرم انصاف موج بزند. 2خصیصه که زمینه اتحاد و همبستگی را فراهم می‌کند و اگر اینگونه شود، تهران مدینه فاضله می‌شود. عادل و منصف بودن کار سختی نیست. کافی است حاکمان به عدالت و انصاف حکمروایی کنند؛ زمینه برای عادل و منصف بودن مردم فراهم می‌شود.
تهران همیشه خلوت باشد
مرضیه برومند- بازیگر، نویسنده و کارگردان: دوست دارم تهران همیشه مانند صبح روزهای جمعه خلوت و به دور از شلوغی و ازدحام باشد. این روزها خیابان‌ها پر از جمعیت و ماشین است و چهره زیبای این شهر دیده نمی‌شود. آرزو دارم تهران به شهری تبدیل شود که بتوان در آن قدم زد و از هوای تمیز لذت برد. فصول مختلف زیبای‌هایی دارد که در آلودگی، شلوغی و ترافیک گم شده‌اند و مانند گذشته از طبیعت زیبای بهار، تابستان، پاییز و زمستان نمی‌توان لذت و بهره برد. به امید تهرانی خلوت با آسمانی پاک و پیاده‌روهای مناسب.
شنیدن آواز چکاوک‌ها
سحر غفوری- نویسنده: تهران ساختمان‌های بلند و غول‌پیکر نمی‌خواهد. آواز چکاوک می‌خواهد. عطر یاس می‌خواهد و نسیمی که سرزده از راه برسد. تهران خیابان‌های پرسروصدا از قهقهه مردمی می‌خواهد که دست‌هایشان شبیه به زنجیرند. گل‌های داوودی و لاله‌های سرخ می‌خواهد که شعر می‌خوانند، که رنگ می‌شوند و جان تازه می‌دهند به کوچه‌های نم‌گرفته شهر. تهران آدمک‌های آزاد و خندان می‌خواهد؛ کودکانی که نه از اجبار، که از سر عشق کار می‌کنند، قصه می‌شوند و غصه‌هایشان از نقطه هم کوچک‌تر است. این شهر آباد می‌شود. دیر یا زود همان می‌شود که باید باشد. همان که سال‌هاست آرزویش را نوشته‌ام، نقشش را کشیده‌ام و برایش شعر سروده‌ام.
محبت در میان مردم موج بزند
مهدی امینی- شهروند: تهران در گذشته شهر نبود. مانند یک کانون خانواده یا دایره فامیلی بود که همه همسایه‌ها یکدیگر را می‌شناختند و در غم و شادی با هم شریک می‌شدند. دلم برای آن روزها تنگ شده است. روزهایی که همسایه‌ها نزدیک‌تر از فامیل بودند و همسایه از حال همسایه خبر داشت. دوست دارم محبت چون گذشته در میان مردمان شهر تهران موج بزند و دستگیری از همنوعان را فراموش نکنند. دوست دارم لبان مردم بخندد و دیگر کسی غم و اندوهی در دل نداشته باشد. دوست دارم تهران به شهر دوستی، همدلی، مهربانی و مهرورزی تبدیل شود و یک‌بار دیگر شاهد احترام به یکدیگر باشیم.
شهری شاداب و سرسبز
مهدی قلی‌نسب- موزیسین: تهران شهری است که با تاریخ ایران‌زمین گره خورده است و شهرت آن جهانی است. به زندگی کردن در تهران افتخار می‌کنم و دوست دارم این شهر چون گذشته سرسبز و شاداب باشد. این روزها سرسبزی تهران به‌دلیل خشک شدن درختان در معابر عمومی و قد کشیدن برج‌های چندین‌طبقه کم شده است و هر روز هم کمتر می‌شود. در تابستان سایه کمی می‌توان برای استراحت یافت و در پاییز هم از برگ‌های هزاررنگ خبری نیست. دوست دارم شادابی گذشته به کلانشهر تهران برگردد و زندگی در محیط شاداب و امن و البته رو به توسعه و پیشرفت را تجربه کنیم.
تهران بدون کمبود
مرتضی آقایی- شهروند: تهران دوست‌داشتنی است. شهری که در کنار همه شلوغی‌ها و آلودگی‌ها، نمی‌توان از آن دل کند. این شهر کمبودهایی دارد که اگر رفع شوند قطعاً شهری محبوب برای همگان می‌شود. دوست دارم حمل‌ونقل تهران سریع، پیشرفته و اصولی باشد. وقتی از اتوبوس استفاده می‌کنیم دغدغه و نگران تلف شدن وقتمان نباشیم. زمانی که وارد ایستگاه مترو می‌شویم دلهره خراب شدن قطار و ماندن در تونل تمام وجودمان را نگیرد. وقتی به پارک می‌رویم نگران رویدادهای تلخ و ناگوار نباشیم. خلاصه دوست دارم تهران بدون کمبود و مملو از زیبایی‌ها باشد.
دسترسی برابر به امکانات
حمید گلی- بازیگر: تهران مانند همه شهرهای دنیا نیازمند استانداردهایی است. پایتخت ایران شهر کوچکی نیست و شاهد تنوع ملیت براساس مهاجرت در آن هستیم. بنابراین، خواسته یا ناخواسته شاهد بروز برخی مشکلات در آن خواهیم بود. برای رفع معضلات ایجادشده، ازجمله حجم ترافیک، افزایش تولید زباله و زیاد شدن ذرات آلاینده هوا، باید همگی همت کنیم. در کنار این مسائل، ظرفیت‌هایی در تهران وجود دارد که قطعاً در شهرهای دیگر نیست و به همین دلیل در کنار همدلی و همراهی مردم، دوست دارم همه امکانات این کلانشهر در دسترس همه مردم به‌طور برابر قرار بگیرد.
