«بزن دف، بزن کف!»

  حسین عصاران   

چند سال پس از آغاز به‌کار برنامه‌ «گل‌ها» و به‌رغم ساخت آثار ارزشمند هنری‌ در آن، مشخص شد که این مجموعه فقط امکان پوشش طیفی خاص از سلیقه‌های عمومی را خواهد داشت (چرایی این مسئله را شاید بتوان در انحصارطلبی اعضای قدرتمند 2شورای پرنفوذِ «شعر» و «موسیقی» آنجا دانست). حال آنکه بیرون از رادیو، بخش جوانانه سلیقه عمومی، در حال تجربه و درک جهانی متفاوت از سلیقه موسیقایی اعضای شوراهای رادیو بود.
به جبران این کمبود، سازمان رادیو در سال 1338 ارکستری را به نام «ارکستر جوانان»، با مدیریت رضا ناروند و به قصد ساخت و پرداخت ترانه‌های جوان‌پسندانه احیا کرد. ملودی‌سازان این ارکستر رضا ناروند، پرویز اتابکی و اسفندیار منفردزاده، نوازندگانش، جوان (ترجیحا دانشجو) و تنظیم‌کنندگی و رهبری آن هم با اسفندیار منفردزاده بود. اخبار منتشرشده از کمیسیون‌های رادیو در آن سال‌ها نشان‌دهنده جلب‌نظر کارهای این ارکستر و جایگاه‌یابی آنها از سال 1340 به بعد است. روی آوردن مقطعی رادیو به این ارکستر را در روزهای اختلاف میان خوانندگان و آهنگسازان نامدار رادیو، می‌توان یک جلوه مهم از کارکرد ارکستر جوانان در آن سال‌ها دانست.