کمیسیون مطبوعات جشن‌های شاهنشاهی ایران

 محمدناصر احدی    
در نیمه دوم سال 1339که «شورای مرکزی جشن شاهنشاهی ایران»، به دستور محمدرضاشاه برای برگزاری جشن بیست و پنجمین سده بنیادگذاری شاهنشاهی ایران، تشکیل شد، مطبوعات نیز باید در کنار وزارتخانه‌ها، استانداری‌ها، فرمانداری‌ها، بخشداری‌ها، اداره‎های آموزش‌وپرورش و همه سازمان‌هایی که به‌نحوی در برگزاری این جشن سهمی داشتند نقش‌آفرینی می‌کردند. به همین دلیل، انجمن مطبوعات ایران، در نامه‌ای به تاریخ 27اسفند 1339، اعضای «کمیسیون مطبوعات جشن‌های شاهنشاهی ایران» را به سناتور مهدی بوشهری، نایب‌رئیس این شورا، معرفی کرد. این نامه که به امضای عباس مسعودی، مدیر روزنامه «اطلاعات»رسیده،  چنین است:«بازگشت به نامه شماره
 2097ـ 23/11/39، ضمن اظهار تشکر از حسن توجه اعضای محترم شورای مرکزی جشن‌های شاهنشاهی ایران نسبت به مطبوعات ایران، اشعار می‌دارد برای آنکه نظر آن شورای محترم در باب تعداد اعضای کمیسیون مطبوعات جشن‌های شاهنشاهی ایران تأمین شود عین نامه مذکور در جلسه مورخ 26/11/39هیأت مدیره انجمن مطبوعات ایران قرائت شد و پس از مذاکراتی که پیرامون آن به عمل آمد، تقاضا شد به سبب علاقه فوق‌العاده زیادی که آقایان روزنامه‌نگاران پایتخت به عضویت در کمیسیون مطبوعات جشن‌های شاهنشاهی ایران و همکاری با شورای مرکزی جشن‌ها دارند، در درجه اول و درصورت امکان همان عده که قبلاً معین شده بودند به عضویت در کمیسیون مذکور انتخاب شوند و در غیراین صورت چند نفر از آقایان مدیران جراید پایتخت به شرح زیر:
از روزنامه‌های عصر: آقای عباس مسعودی، مدیر روزنامه اطلاعات؛ آقای دکتر مصباح‌زاده، مدیر روزنامه کیهان
از روزنامه‌های صبح: آقای اسماعیل پوروالی، مدیر روزنامه بامشاد؛ آقای عباس شاهنده، مدیر روزنامه فرمان؛ آقای صادق بهداد، مدیر روزنامه جهان؛ آقای احمد یزدان‌بخش، مدیر روزنامه پیک ایران
از مجلات: آقای مهندس والا، مدیر مجله تهران مصور؛ آقای دکتر بهزادی، مدیر مجله سپید و سیاه
از روزنامه‌های هفتگی: آقای انوشیروانی، مدیر روزنامه سحر؛ آقای جهانبانوئی، مدیر روزنامه فردوسی؛ آقای سپهر، مدیر روزنامه دیپلمات به عضویت کمیسیون مذکور انتخاب شوند. البته از نظر مصلحت و تشویق روزنامه‌نگاران بهتر آن است که تمام آقایان مدیران جرایدی که نامشان در نامه شماره 20ـ 20/11/39انجمن ذکر شده است به عضویت کمیسیون مطبوعات انتخاب شوند». مطبوعات و مسئولان‌شان حتی اگر منتقد این جشن‌ها بودند، امکان بروز این مخالفت وجود نداشت و تنها حق داشتند«علاقه فوق‌العاده زیاد»شان را به عضویت در کمیسیون مطبوعات جشن‌ها ابراز کنند.