یار همیشگی من؛ دوچرخه قدیمی‌ام

 محمود بصیری_بازیگر و دوچرخه‌سوار

دوچرخه در شرایط کنونی چه به‌عنوان وسیله تفریح چه وسیله نقلیه برای انجام کارهای روزمره، بهترین گزینه است. من از کودکی به دوچرخه سواری علاقه داشتم و امروز هم که 73سال دارم سعی می‌کنم کارهای روزمره را با دوچرخه انجام دهم و اوقات بیکاری و فراغت هم همراه با دوچرخه‌ام به بوستان‌ها می‌روم و پا به رکاب می‌شوم. دوچرخه‌ام قدیمی است اما مانند همدم و همراه خوب همیشه با من بوده و هست؛ به‌خاطر همین من و دوچرخه‌ام دو یار جدانشدنی از یکدیگر هستیم. 
از ارتباط من و دوچرخه‌ام که بگذریم، وقتی وضعیت امروز خیابان‌ها را با سال‌های گذشته مقایسه می‌کنیم، انصافاً کارهای خوبی درخصوص دوچرخه و دوچرخه‌سواری انجام شده است که باید از مسئولان شهرداری تشکر کرد. ایجاد مسیر ویژه دوچرخه و حتی را‌ ه‌اندازی خانه‌های دوچرخه در محله‌ها و ورود بیدودها همه و همه زمینه را برای استفاده از این وسیله حمل‌ونقل پاک فراهم کرده‌اند. امروز اگر کسی دوچرخه نداشته باشد می‌تواند از دوچرخه‌های عمومی استفاده کند. 
با این حال تهران به یک شهر شلوغ و پرترافیک تبدیل شده است و همیشه اتوبوس و مترو شلوغ‌ هستند. این روزها هم که ویروس کرونا شیوع پیدا کرده مردم باید بیش از گذشته مراقب باشند و فاصله اجتماعی را رعایت کنند. به‌نظرم در چنین شرایطی استفاده از دوچرخه بهترین گزینه است؛ چرا که با کسی ارتباط نداریم و به تنهایی در مسیر پیش می‌رویم. وقتی همه‌‌چیز برای ترغیب شهروندان به استفاده از دوچرخه فراهم شده است، بد نیست مسئولان شهری در کنار کارهای خوبی که انجام داده‌اند، توجه ویژه‌ای به کمبودها داشته باشند.
 نکته مهم که شخصاً با آن مواجه هستم و می‌دانم دغدغه اکثر دوچرخه‌سواران است، مناسب‌سازی‌ نشدن پل‌های هوایی برای حمل دوچرخه است. 
بارها شاهد بودم دوچرخه‌سواران برای عبور از عرض خیابان‌های شلوغ و پرتردد و حتی بزرگراه‌ها مجبورند از پل‌های هوایی گذر کنند. آنها با سختی دوچرخه را به دوش می‌گیرند و از پله‌ها بالا می‌روند. اگر پل‌های هوایی به وسیله یا رمپ حمل‌ونقل دوچرخه تجهیز شوند، زمینه برای استفاده بیشتر از این وسیله نقلیه پاک فراهم‌تر می‌شود. باور دارم شنیده شدن خواسته مردم توسط مسئولان به‌ویژه مدیران شهری سبب آبادتر شدن محله‌ها در کلانشهر تهران می‌شود.