حیثیت فردی، مقابل حیثیت جمعی

ابوالفضل جلیلی_کارگردان سینما
به‌نظرم کرونا می‌تواند تأثیر منفی بر سینما نداشته باشد و لطمه‌‌ای هم به سینمای ما نزند. پیش از شیوع کرونا، موقع فیلمسازی همه در کنار هم بودیم و رفت‌وآمد زیاد بود، اما این روزها با کمی فاصله این اتفاق می‌افتد و البته اتفاق خاصی هم نیست. مهم این است که در این اوضاع، فیلم خوب و درخشانی داشته باشیم که مسئله امروز مردم باشد. اگر چنین فیلمی اکران شود، خواهید دید که فروش خوبی دارد و مردم به سینما می‌روند و استقبال شایسته‌ای خواهند کرد و البته نکات بهداشتی را هم رعایت می‌کنند.
 اگر دولت و مردم همراه هم باشند، بسیاری از مشکلات حل خواهد شد. این در حالی است که در اکثر موارد برای ما حیثیت فردی مهم‌تر از حیثیت ملی است. ولی در جهان به حیثیت ملی فکر می‌کنند؛ یعنی می‌گویند ما مردم یا ملت باید چه کار کنیم که کمتر لطمه ببینیم.
 در همین اوضاع همه‌گیری کرونا، مردم ما به بازارهای بورس یا دلار می‌روند و مسائل بهداشتی مربوط به کرونا را رعایت نمی‌کنند و دنبال سرمایه‌گذاری‌‌اند؛ چون مردم مشکل نان دارند. این مشکل هم مربوط به کرونا نیست. از سال‌ها پیش این اتفاق در کشور ما رخ داده است. البته معتقدم اگر هنرمند، سیاستمدار و دیگر اقشار بنشینند و بگویند مشکلاتی داریم و حالا باید در پی راه‌حل باشیم، قطعا به نتیجه مطلوب خواهیم رسید. همانطور که تک‌تک افراد در خانواده خود به رفع مشکلاتشان می‌رسند، گرفتاری‌ها را می‌توان با اندیشه و کمک جمعی حل کرد؛ اگر حیثیت فردی به حیثیت اجتماعی ارجح نباشد.
 چند وقت پیش برای حضور در جلسه‌ای به بنیاد فارابی رفتم. موضوع جلسه این بود که چه‌کاری انجام دهیم تا مردم با سینما آشتی کنند و با رعایت موارد بهداشتی به سینما بروند و فیلم ببینند؟ اگر سینماگران بنیاد فارابی را قبول داشته باشند و فارابی، خانه سینما را و همه همدیگر را بپذیرند و هم‌اندیشی کنند و حاصل این جلسات به داوری مردم برسد، بخش مهمی از مشکلات این‌چنینی حل خواهد شد.