جهت باد

سال‌ها سفیر بود و در خدمات کشوری و لشکری یکی از رجالی به شمار می‌رفت که هیچ‌وقت بیکار نمی‌ماند و از کاری به‌ کار دیگر گمارده می‌شد. مظفر اعلم، سفیر ایران در عراق، روز 25مرداد 1332 کاری کرد که نه تنها تا پایان عمر منصبی به او داده نشود که سال‌های سال در تبعید بماند.
 زمانی که شاه و ثریا متوجه شدند برنامه عزل مصدق با مشکلاتی روبه‌رو شده و سرهنگ نصیری - همان تیمسار نصیری، رئیس ساواک بعدی - نتوانسته دکتر محمدمصدق را پس از عزل دستگیر کند، از کلاردشت با هواپیما به سوی بغداد پرواز کردند. 
حسین فاطمی وزیر امورخارجه در تلگرافی به همه سفارتخانه‌های ایران اعلام کرد که شاه معزول شده و کسی از اتباع وزارت امورخارجه حق ندارد از وی استقبال کند.
اعلم با توجه به دستورالعمل وزارت امور خارجه، برخلاف تأکید و اصرار نوری‌سعید، نخست‌وزیر عراق، زمانی که هواپیمای شاه در فرودگاه بغداد در حال سوخت‌گیری بود برای استقبال از شاه، به فرودگاه نرفت. شاه بدون استقبال سفیرش درحالی‌که اعلم حتی به خاطر دیدار نکردن با شاه، با نوری‌سعید مشاجره‌ای تند هم داشت به رم پرواز کرد.
بعد از بازگشت شاه از رم با پیروزی کودتای 28مرداد، اعلم بلافاصله معزول و از عراق هم خارج شد. اعلم مدتی در سوریه حضور داشت تا با واسطه به ایران بازگردد، اما شاه نپذیرفت و او درنهایت به اروپا رفت. برادرش دکترامیرخان امیراعلم از نزدیکان و محارم شاه، هر چه کرد نتوانست دل دربار و شاه را به‌رحم آورد و درنهایت او درحالی‌که 88سال سن داشت در سال 1350 به شرط اینکه نام و نشانی از او نباشد و در هیچ مراسم و حتی در خیابان حضور پیدا نکند و با کسی هم دیدار نداشته باشد اجازه یافت که به ایران بازگردد.
مظفر اعلم درنهایت 2سال بعد در تهران درگذشت. او را می‌توان سیاستمداری دانست که براساس جهت باد تغییر مسیر داد، غافل از اینکه بعضی وقت‌ها خود باد هم نمی‌داند درنهایت به کدام طرف می‌ایستد؛ درست مثل همه جریاناتی که در 3روز 25تا 28مرداد رخ داد.