مخالف‌نویس

  حسین عصاران 
 در خرداد سال۱۳۳۱ شمار ه اول ماهنامه‌«موزیک ایران» به صاحب‌امتیازی و مدیرمسئولی بهمن هیربد به بازار آمد. جدا از مطالب معمول شده‌ای چون سرگذشت موسیقی‌دانان داخلی و خارجی، نت و کلام ترانه‌های روز، مرور مباحث علم موسیقی، مکتب‌شناسی و سازشناسی و... مؤلفه ‌متمایز و شاخص این ماهنامه را می‌تواند رویکرد انتقادی هیأت تحریریه نسبت به وضعیت کلی موسیقی ایران و پیگیری، تحلیل و نقد مباحث ملموس روز موسیقی‌ دانست. حضور نویسندگانی چون ساسان سپنتا، روح‌الله خالقی، محمود خوشنام، علی‌محمد رشیدی و بازتاب نظرات انتقادی آنها درباره‌ پسندها و دیدگاه‌های رسمی نسبت به موسیقی، وضعیت آموزش هنرستان و آموزشگاه‌های خصوصی، کیفیت برنامه‌های رادیو و تلویزیون و اداره هنرهای زیبا و...، در کنار پاسخ‌دهی‌های پیوسته‌ موسیقی‌دانان مختلف، از نحله‌های فکری متفاوت، به یکدیگر، فضای این ماهنامه را نسبت به دیگر نشریات تخصصی موسیقی پس و پیش خود (که بیشتر رویکردی محافظه‌کارانه نسبت به مسائل روز موسیقی داشته و دارند) متمایز کرده است. موزیک ایران از خرداد ۱۳۳۱ تا مرداد ۱۳۳۶ با سردبیری عبدالحمید اشراق و پس از آن هم با علی‌محمد رشیدی و مدتی هم با ساسان سپنتا و مسعود پورفرخ تا انتهای سال۱۳۴۴ ادامه کار داد تا باکیفیت درخور توجهی بازتاب‌دهنده‌ فضای حاکم بر موسیقی ایران و گفتمان‌ها و نگرش‌های رایج در آن باشد.