مسی را نگه می‌دارد شجاع و ترابی را نه!

بازیکن‌سالاری در فوتبال ایران نه از زمین مسابقه، بلکه از فصل نقل‌وانتقالات شروع می‌شود. در حقیقت مدل مذاکره بازیکنان با باشگاه‌ها، قراردادهایی که اغلب به‌صورت یکساله و به‌عنوان بازیکن آزاد می‌بندند و آپشن‌های پرشماری که می‌گیرند، کاملا آنها را در موقعیت برتر نسبت به باشگاه قرار می‌دهد. ماجرای بند فسخ قرارداد هم همین است. البته این بند همه جای دنیا وجود دارد، اما شکل توافق بر سر آن در ایران معمولا جوری است که کاملا به نفع بازیکن تمام می‌شود. بعضی‌ها هستند که رک و روراست در قراردادشان نوشته شده باید فلان قدر بدهند و بروند؛ اتفاقی که مثلا برای علیرضا بیرانوند افتاد. برخی دیگر اما هر طوری که دلشان می‌خواهد با باشگاه تامی‌کنند. در موارد پرشماری، باشگاه به بازیکن اختیار عمل می‌دهد که درصورت دریافت هر پیشنهاد خارجی آزادانه جدا شود و برود؛ اتفاقی که گویا الان برای احسان حاج‌صفی رخ داده و او در آستانه جدایی از تراکتور است.بند فسخ قرارداد باید ارزش داشته و به نفع باشگاه باشد. همین بند، مصمم‌ترین لیونل مسی تاریخ برای جدایی از بارسلونا را در اسپانیا نگه داشت و همین بند باعث شد پاری‌سن‌ژرمن برای آزاد کردن نیمار، واقعا 222میلیون یورو به بارسا پول بدهد. چنین بندی اما در ایران قادر به حفظ امثال شجاع خلیل‌زاده و مهدی ترابی نیست. عضو هیأت‌مدیره باشگاه پرسپولیس اعلام کرده شجاع بند فسخ دارد، اما «محبت» کند و به باشگاه زمان بدهد! ترابی هم همین وضعیت را داشت و باید تا یک تاریخ خاص 90درصد از قراردادش را می‌گرفت، اما بی‌اطلاعی باشگاه از این بند باعث شد او به‌خاطر 9درصد دریافتی کمتر، مثل آب خوردن قراردادش با پرسپولیس را فسخ کند و برود.