دیدگاه
سینما سرزمین بدون‌مرز
محمد جواد حق‌شناس- عضو شورای شهر تهران
بیش از یک قرن از نخستین روزی که برادران لومیر با دستگاه سینماتوگراف خود به تصویر بر پرده‌ای جادویی و سفید جان‌بخشیدند، می‌گذرد. جادویی که از شهر پاریس شروع شد و حالا تمام کره خاکی و جامعه بشری را تحت‌تأثیر خود قرار داده، هر فرد، گروه و حکومتی با جهان‌بینی خاص خود توانسته از این ابزار قدرتمند به‌عنوان یک ابر رسانه استفاده نماید. رسانه‌ای که بدون تردید در ذهنیت بخشی و تغییر دیدگاه جامعه هدف خود بسیار مؤثرتر از جنگ‌های بزرگ تاریخ برای تسخیر مرزها عمل کرده و اذهان مردم را درحالی‌که به‌راحتی بر صندلی سینما تکیه زده‌اند تسخیر می‌کند. اگر مهم‌ترین دستاورد تمدن بشری IT باشد قطعا زیباترین و دلنشین‌ترین آن هنر سینما خواهد بود که امروز با استفاده همه جنبه‌های دیگر هنر به سطح بالایی از تأثیر‌گذاری رسیده است.
در سرزمین عزیزمان ایران همواره انسان‌های متعهدی وجود داشته و دارند که دغدغه استفاده صحیح و انسانی از هنر هفتم را داشته‌اند. هنرمندانی چون علی حاتمی، عباس کیارستمی، بهرام بیضایی و... که سعی و امیدشان تعالی اندیشه جامعه بوده و یا بزرگانی چون ملاقلی‌پور در ژانر سینمای دفاع‌مقدس که برای آگاهی نسل جوان و آینده‌سازان میهن اسلامی تلاش کرده‌اند، جوانانی که جنگ را تجربه نکرده و از آن بی‌خبر بودند و می‌دانیم بی‌خبری از گذشته دور و نزدیک و فراموش کردن تجربه‌های پیشینیانمان، جامعه را دچار بیماری فراموشی می‌سازد که همواره از چیزهایی عادی و قابل پیش‌بینی تعجب می‌کند و این یعنی تکرار تاریخ و بازماندن از رشد و ترقی.
امروز یکی از مهم‌ترین مشکلات سینمای ایران، کمبود زیرساخت‌های فیلمسازی و تعداد سینما‌ها نسبت به سرانه جمعیت و فقدان استودیو‌های بزرگ فیلمسازی است که قسمتی از آن ناشی از عدم توجیه سرمایه‌گذاری بخش غیردولتی و قسمت دیگر کمبود بودجه مورد نیاز این بخش در دستگاه‌های متولی دولتی است که به‌جای رشد در 2سال اخیر با کاهش نیز مواجه شده است. از دیگر مسائل سینمای ایران طیف وسیعی از هنرمندان این عرصه هستند که با مشکلات مالی فراوانی دست‌وپنجه نرم می‌کنند درحالی‌که جامعه فقط سطح رویی و سلبریتی‌های آن را می‌بیند. اکنون وجود ویروس کرونا نیز بخش‌های قابل توجهی از صنعت فیلمسازی و تولید و نمایش را با مشکلات بسیار جدی و تعطیلی مواجه کرده و توجه ناکافی به این موضوع، لطمات غیرقابل جبرانی را به هنرمندان وارد نموده است.
گذشته از مشکلات اقتصادی، ضعف در مدیریت و قوانین مرتبط با سینما نیز به‌گونه‌ای بوده که قوانین برای حوزه سینما تسهیل‌گر نبوده و مشکلات جدیدی را پیش روی فیلمسازان قرار می‌دهند. برخورد سلیقه‌ای مدیران با مقررات باعث ایجاد چالش بزرگ تغییر سرپرستی سینمای خانگی از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به سازمان صدا و سیما شده، از سوی دیگر برگزاری جشنواره‌های متعدد با حضور فیلم‌های تکراری فاقد تفکر سیاستگذاری کلان فرهنگی در کشور است ضمن اینکه نگاه جشنواره‌ای به سینما یکی از مهم‌ترین آسیب‌های این بخش است که موجب دیده نشدن بسیاری از فیلم‌ها می‌گردد.
در خاتمه ضمن ابراز امیدواری برای حل مشکلات اقتصادی و مدیریتی سینمای کشور، بیست‌ویکم شهریور‌ماه، روز ملی سینما را به اهالی هنر هفتم، علاقه‌مندان سینما و تمام عزیزانی که با بصیرت و تلاش، سعی در افتخارآفرینی در عرصه‌های ملی و بین‌المللی فیلمسازی برای سرزمین عزیزمان ایران دارند را تبریک عرض می‌نمایم.
