حافظ موسوی:
این سطرها را برای تو می‌نویسم
با هیچ‌کس
حتی کلامی از آن را فاش مکن
من هم کلید زبانم را
بعد از نوشتن این شعر
به اقیانوسی خواهم انداخت
فرصت کم است
و این کوره راه‌ها
هیچ کدام
ما را به جایی نمی‌برد
من راه ناشناخته‌ای را می‌دانم
اما مجال برای نوشتن نیست
و چشم‌هایی که چشم ندارند دیدن ما را
در پی ما هستند
فرصت کم است
دیدار ما
کنار همین اقیانوس
موسیقی کلمات
فرصت کم است
در همینه زمینه :
