فوتبال جنگی

 جواد نصرتی 

در دوران رضاشاه، فوتبال چیزی فراتر از ورزش بود. مردم با شور و علاقه فراوان به این ورزش نسبتاً جدید روی می‌آوردند اما تنها دلیل رواج سریع آن، جذابیت‌های ذاتی این ورزش همه‌گیر نبود؛ حکومت که سودای تجدد در سر داشت، فوتبال را ابزاری کارآمد برای متحول‌کردن جامعه می‌دانست و از هیچ تلاشی برای رواج آن فروگذار نبود. تازه بعد از تبعید رضاشاه بود که صداهای مخالف از گوشه و کنار شنیده می‌شد. چند هفته بعد از خروج رضاشاه از ایران، آیت‌الله کاشانی در نامه‌ای به نخست‌وزیر وقت از اینکه دولت، زمین مسجد را به‌صورت بی‌شرمانه‌ای به زمین فوتبال اختصاص داده و کلاس‌های ورزشی در آن برگزار می‌کند به‌شدت انتقاد کرد. فوتبال، با رفتن رضاشاه از امری متجددانه به یک ورزش پرطرفدار تبدیل شد و همین تحول پایه‌های آن را در جامعه مستحکم‌تر کرد. بعد از ورود متفقین به ایران، تعداد زیادی از فوتبالیست‌های انگلیسی و اروپایی هم به ایران آمدند و در سال۱۳۲۱ تیم ملی ایران با تیم ارتش انگلیس که چند بازیکن بسیار سرشناس داشت در امجدیه بازی کرد و برای نخستین بار در تاریخ ایران برای یک مسابقه فوتبال بلیت‌فروشی شد. حضور ورزشکاران غربی در ایران، محکی برای ورزش کشور بود و استانداردهای آن را بالا برد. بعد از این مواجهه بود که مقامات کشور به فکر سازماندهی تخصصی ورزش‌های مختلف افتادند و فکر تأسیس فدراسیون‌های ورزشی از همین دوره جان گرفت.