دالان پارسی

مهم‌ترین دلیل اشغال ایران نه بهانه حضور آلمانی‌ها در ایران که بسته بودن راه‌های کمک‌رسانی به جبهه شرق بود. قوای هیتلر برای حمله به روسیه راه زیادی را پیموده بودند و از سوی دیگر شوروی نیز زیر ضربات سهمگین ارتش نازی بسیار شکننده شده بود. این مسئله باعث شده بود که ضرورت حفظ شوروی برای متفقین یک اصل مهم شود تا آلمانی‌ها را در جبهه روسیه زمینگیر کند. در همین زمان طرح اشغال ایران مورد‌توجه قرار‌گرفت و ایران به‌عنوان یک خط کمک یا پل پیروزی مورد‌ توجه شد  و به اشغال قوای متفقین درآمد. بر اساس این موضوع ایران، راهی بود  که کمک‌های تأمین‌شده از جانب کشورهای آمریکا و بریتانیا در طول جنگ جهانی‌دوم به شوروی حمل می‌شد. پس از اشغال، راه‌آهن سراسری ایران برای انتقال کمک‌های نظامی از جنوب ایران به پشت جبهه شوروی، بر اساس قانون وام و اجاره مورد‌استفاده قرار‌گرفت.
ایران که در آغاز جنگ، بی‌طرفی خود را اعلام کرده‌بود اما نهایتاً در ۱۷ شهریور ۱۳۲۲ به آلمان اعلان جنگ داد. به پشتوانه همین اعلان جنگ، ایران می‌توانست پس از پایان جنگ به اعلامیه ملل متحد بپیوندد و همچنین در کنفرانس‌های صلح پس از جنگ شرکت کند.