دولت متوسط‌ها

کابینه علی منصور در یک کلام خالی از رجال استخواندار دهه اول حکومت رضاشاه بود؛ جایی که از تقی‌زاده تا فروغی، تیمورتاش، داور و حکمت در آن عضویت داشتند و این نشان می‌دهد که چگونه روشنفکران و دولتمردان حامی دیکتاتور حذف شده‌اند. گروهی در حصر خانگی و گروهی هم در زندان کشته شده بودند. در راس فهرست وزرا، مظفر، ملقب به سالارمظفر و سردار انتصار وزیر امورخارجه است. مهم‌ترین بخش زندگی علی منصور که یک ناکامی محض برای یک سیاستمدار است زمانی رخ داد که وی در روز 25مرداد 1332 سفیر ایران در بغداد بود و هواپیمای شاه که بعد از ناکام ماندن کودتا از رامسر به سمت عراق رفته بود در فرودگاه با بی‌محلی مظفر اعلم روبه‌رو شد. اما 3روز بعد شاه پیروز کودتا شد و برای همیشه زندگی اعلم تحت‌الشعاع قرار گرفت و او به تبعید اروپا رفت و به‌رغم تلاش بسیار تا سال‌ها نتوانست به ایران بازگردد تا اینکه در سال1350 به شرط حضور نیافتن در اجتماعات عمومی به ایران آمد و 2سال بعد مرد. اما در کابینه منصور شوکت‌الملک علم، پدر اسدالله علم که سال‌ها بود وزیر پست و تلگراف بود در همین سمت باقی ماند و علی سهیلی، نخست‌وزیر دهه 20 وزیر کشور شد. سرلشکر نخجوان که در ماجرای شهریور 20 دستور مرخص‌شدن ارتش را داد وزیر جنگ و مرات وزیر فرهنگ بود. خود علی منصور ضمن اینکه نخست‌وزیر بود وزارت پیشه و هنر را برعهده گرفت. نکته جالب اینکه با توجه به اینکه امور کشاورزی امری مهم در حکمرانی دولت بود مصطفی‌قلی رام به‌عنوان رئیس اداره کل کشاورزی به مجلس شورای ملی معرفی شد. در آن زمان هنوز وزارت کشاورزی تشکیل نشده بود و رام به‌عنوان مدیرکل کشاورزی عضوکابینه و منشی هیأت وزیران بود.