ما وارث حسرت‌های فراوانیم

یاسمن رضائیان: 
دنیا و هرچه در آن است به شکلی آفریده شده که همیشه رو به جلو حرکت می‌کنند. عقربه‌های هیچ‌ساعتی در هیچ‌کجای جهان برعکس نمی‌چرخد و زمان را به عقب بازنمی‌گرداند اما گاهی وقایع تکرار می‌شوند. زمان هم‌چنان رو به جلو می‌رود که وقایع تکرار می‌شوند.
در زندگی غم‌های بسیاری وجود دارد. غم‌هایی که معمولاً با گذر زمان از بین می‌روند و تا مرز فراموش‌شدن می‌رسند. اما غم‌هایی همیشگی نیز هستند که هربار با هربهانه و هرنشانه‌ای نو می‌شوند. غم‌هایی هستند که انگار هیچ‌وقت تمام نمی‌شوند. اگرچه در سکوت، اما همیشه هستند و گاه‌گاه چنان به چشم می‌آیند که احساس می‌کنیم مثل روز اول تازه‌اند. انگار همین امروز آن غم در دلمان جوانه زده.
داستان محرم داستان همان غمی است که همیشه ادامه دارد. اگرچه زمان رو به جلو حرکت می‌کند اما انگار در جایی از دنیا، در گوشه‌ای از کربلا، ساعتی وجود دارد که عقربه‌هایش در محرم برعکس می‌چرخند. کربلا را به روز واقعه برمی‌گرداند و غمی را که از نو تازه می‌شود در جهان پراکنده می‌کند. برای این غم عظیم و دنباله‌دار جغرافیا معنا ندارد. انگار که طوفانی برپا شده باشد، هوای کربلا را به این‌سو و آن‌سو می‌پراکند. غم با این هوا عجین شده است. غم با این هوا به هزار سوی جهان می‌رسد.
و حالا ما در یک سو از آن هزارسوی جهان ایستاده‌ایم. ما تنها تماشاگرانی ساده نیستیم. غم را درک می‌کنیم، واقعه را می‌فهمیم و حسرت‌های فراوانی در دل داریم. ما از نسل حسرت آب هستیم. ما نیز مانند آب شرمنده ماندیم و حسرت خوردیم چرا روز واقعه نبودیم تا قطره‌ای آب به گلوهای عطشان برسانیم.
بیرون از ذهن ما همه‌جا آفتاب است. روز شبیه به روزهای دیگر است اما در ذهنمان طوفان از کربلا برخواسته و تا قلب‌هایمان رسیده است. آسمان گرفته و ابری است و ما چشم‌چشم می‌کنیم بلکه بارانی بر این خاک عطشناک ببارد، بلکه این خاک آرام بگیرد، بلکه حسرت فرو نشیند.
می‌شود ما را نگاه کنی؟ می‌شود ببینی چه‌قدر دل‌نگران و بی‌تاب هستیم؟ واقعه در سال‌های بسیار دورتر رخ داده و غم آن است که هرسال تکرار می‌شود اما در قلب ما این غم طوری دیگر روایت می‌شود.
ما هرسال بی‌تاب و دل‌نگران و دل‌تنگ می‌شویم، انگار که قرار است به خود واقعه برسیم. ما هرسال واقعه را با همه‌ی قلبمان حس می‌کنیم. در جایی از خاک دنیا، در جایی از خاک کربلا، باید ساعتی باشد که عقربه‌هایش برعکس می‌چرخند. ساعتی که ما را بی‌آنکه بدانیم در محرم به عقب برمی‌گرداند. به عقب می‌رویم و واقعه تکرار می‌شود. واقعه هرسال و صدها و هزاران‌بار تکرار خواهد شد. طوفانی که هوای غمناک سرزمین تو را به هزارسوی جهان می‌پراکند آرام نخواهد گرفت. ما نیز وارث حسرت‌های فراوانیم و تا وقتی از نسلی چنین هستیم از غم تو آرام نخواهیم گرفت.