دغدغه‌های انساندوستانه مربی کشتی نمونه کشوری
بچه‌های جنوب شهر روی پل زندگی!
نگار حسینخانی
منطقه 18
مربیگری را 7 سال پیش و در باشگاه شقایق، جایی در منطقه 18 شروع کرد و در باشگاه سجاد، ناطق‌نوری و غیره کارش را ادامه داد. «هادی داداشی» سن و سالی ندارد، متولد 1365 است. اما آنچه او را برای ما متفاوت از دیگر هم‌سن‌وسالانش کرده، توجه به روحیه پهلوانی در عین ورزش کردن و نیز توجه به شاگردانی است که وضع مالی چندان مناسبی ندارند. او مربی کشتی‌گیرانی در رده‌های نونهالان، نوجوانان و جوانان است. هرچند این روزها شاگردانش که خود پرورش داده و به رده بزرگسالان رفته‌اند، مراقبت می‌کند.
داداشی 2 سال پیاپی است که در رده سنی نوجوانان، رشته کشتی آزاد در رنکینگ فدراسیون، مربی برتر می‌شود. او اکنون 150 کشتی‌گیر را مربیگری می‌کند و اخلاق‌مداری، کمک به جوانان محلی و خدمت به کشتی، حرف اول و آخرش است. داداشی دغدغه‌اش ایجاد خانه کشتی دیگری در منطقه است و می‌گوید: «ما در منطقه، در محله شادآباد خانه کشتی داریم. اما منطقه ما بزرگ است و نیاز به خانه کشتی دیگری دارد. از شهردار و معاون اجتماعی درخواست می‌کنم که خانه کشتی در این سوی منطقه راه‌اندازی کنند چون ظرفیت‌های قهرمانی بسیاری در منطقه ما وجود دارد.
با وضعیت اسفناک باشگاه ناطق نوری، تمرین سخت است. اگر بشود باشگاه شقایق را تبدیل به خانه کشتی دیگری کرد، بی‌شک اتفاق‌های بهتری برای ورزشکاران این منطقه رخ می‌دهد. ما در اینجا ورزشکارانی مانند «مبین درویشی»، نخستین قهرمان جهان در کشتی ساحلی یا «محسن پورمرتضوی» قهرمان آسیا یا «علیرضا عبداللهی» مدال‌آور مسابقه‌های باکو و نفر اول مسابقه‌های پهلوانی کشور و غیره را داریم. برای این بچه‌ها زحمت کشیده شده و تازه به بار نشسته‌اند. حتی از برخی استان‌ها سهمیه ملی کشتی‌مان بیشتر است؛ 5 سهمیه در رده سنی نوجوانان، جوانان و بزرگسالان.»
حمایت به سبک آقای مربی
داداشی که با هزینه شخصی خود تشکی به مبلغ 20 میلیون تومان برای تمرین کشتی‌گیران منطقه خریداری کرده، وقتی دلیل این کارش را از او می‌پرسیم می‌گوید: «هزینه کلاس‌ها در این منطقه بین 30 تا 40 هزار تومان در ماه است. اما خیلی خانواده‌ها در این منطقه پول خرید نان را هم ندارند و از سهمیه نان کوپنی استفاده می‌کنند. واقعیت این است که کمک هزینه شرکت در کلاس‌های کشتی و تهیه لباس دوبنده و این قبیل هزینه‌ها، چندان مهم نیست، خودمان رفع می‌کنیم.
گاهی با مشکل‌هایی در زندگی این ورزشکاران روبه‌رو می‌شویم که‌کاری از ما ساخته نیست و این موارد در این مناطق کم نیستند. واقعیت این است که کار ما رفع مقطعی مشکلات است و چندان ریشه‌ای نیست. همین موجب می‌شود که زمان رشد و به بار نشستن این ورزشکاران از دست برود؛ نه در باشگاه ما که در خیلی باشگاه‌های دیگر هم وضع همین است. متأسفانه هرروز با خیلی از مشکلات غیر‌ورزشی این بچه‌ها دست و پنجه نرم می‌کنیم. مصائبی که قادر نیستم خیلی‌هایشان را بازگو کنم، همین مشکلات زندگی سد راه ورزش بچه‌هاست.»
او براین باور است که استعدادها در باشگاه‌ها فراوان است، اما نگهداری و پرورش آن مهم است که زمان به ثمر نشستن، از دست می‌رود. به نظر داداشی روی آوردن او به رونق کشتی در مناطق محروم از نوعی دلبستگی نشئت گرفته و مربیان خوبی در این مناطق برای بچه‌ها وجود دارد: «وظیفه هر مربی است که راه و رسم اخلاقی در یک ورزش خاص را به شاگردانش بیاموزد. خوشبختانه ما در کنار خود از نعمت داشتن 2 معلم بزرگ برخورداریم. «تقی‌اکبرنژاد» مرد اخلاق در کشتی دنیاست و زبانزد خاص و عام و «صادق گودرزی» از ستارگان و قهرمانان آسیا و جهان است. این افراد به شکل طبیعی به بچه‌ها درس اخلاق هم می‌آموزند.»
در همینه زمینه :
