یک غریبه در راه کاخ سفید
کارن باس، نماینده 66ساله لسآنجلس در مجلس نمایندگان، تا همین چندماه پیش حتی در خود ایالات کالیفرنیا هم چندان شناخته شده نبود چه برسد در سطح ملی. اما حالا، او در کنار کامالا هریس و سوزان رایس یکی از 3گزینه اصلی معاونت بایدن نامزد دمکراتها در انتخابات ریاستجمهوری آمریکاست.
کارن باس 66ساله که رهبر گروه پارلمانی سیاهپوستان است، حتی در میان رهبران حزب دمکرات هم یک غریبه به شمار میرود و مطرح شدن نام او، بسیاری را سردرگم کرده است. در میان تمامی نامزدهای پست معاونت بایدن، هیچ کدام به اندازه کارن بارس، در زندگی شخصی و حرفهای، در تضاد با بایدن نیست.
او در یک محله متعلق به طبقه متوسط سیاهپوستان در مرکز لسآنجلس به دنیا آمد درحالیکه بایدن بزرگشده یک طبقه کاملا سفیدپوست است. بایدن در 27سالگی نخستین سمت انتخابی خود را به دست آورد درحالیکه باس تازه وقتی که 51ساله بود وارد مجمع ایالاتی شد. باس چهرهای کاملا لیبرال پیشرو است درحالیکه بایدن یک دمکرات میانهرو به شمار میرود. باس در نخستین اقدامهای سیاسی خود، علیه قانون کیفریای فعالیت میکرد که با تلاشهای بایدن بهتصویب رسیده بود.
نهایت فعالیت سیاسی باس، مجلس نمایندگان بوده درحالیکه باید نزدیک به نیم قرن در بالاترین سطح سیاسی بوده و دو دوره معاون رئیسجمهور بوده باشد.
انتخاب باس، از بسیاری جهات به بایدن کمک میکند تا ترامپ را شکست بدهد. او به نخستین زن سیاهپوست تاریخ تبدیل خواهد شد که معاون رئیسجمهور آمریکا میشود. او بیشتر از اینکه از تقابل صحبت کند، از آشتی و همدلی صحبت میکند و به اندازه دیگر نامزدهای پست معاونت بایدن، دشمن ندارد.
ایدههای پیشروانه باس در موضوعاتی مانند قانون کیفری، فقر، مسکن و خدمات اجتماعی قطعا طیف وسیعی از دمکراتهای پیشرو را به حامیان تیم باس-بایدن تبدیل خواهد کرد. او بعد از والتر موندیل در دولت کارتر در سال1976، لیبرالترین سیاستمداری خواهد بود که معاون رئیسجمهور آمریکا خواهد شد.
با همه اینها، حمایتهای شدید از اعمال ایدههای پیشرو و کمبود تجربه در سطح ملی میتواند او را به هدفی شیرین برای ترامپ و تیمش تبدیل کند.
باس در جوانی چپگرا بوده و در دهه 70 میلادی، عضو گروه چپگرایی شد که در کوبای فیدل کاسترو فعالیت سازندگی میکرد. او زمانی که کاسترو درگذشت، مرگ او را فقدانی بزرگ برای مردم کوبا خواند. چنین موضعگیریها و فعالیتهایی است که میتواند به ترامپ بهانهها و دلایل بیشتری بدهد تا به دمکراتها بیشتر از گذشته حمله کند و آنها را چپگرا بخواند. او از موضعگیری جنجالیاش در پی مرگ کاسترو عقبنشینی کرده و گفته است که دیگر چنین کاری نخواهد کرد.
باس در زندگیاش، چند مورد دیگر از این سوابق و موضعگیریها داشته است که مورد توجه تیم ترامپ قرار بگیرد اما او به خوبی میداند که بخشی از اینها، به جنسیتش بازمیگردد. او درباره وقتی که رئیس مجمع ایالتی کالیفرنیا شده گفته است: «وقتی که یک زن در نقش جدیدی قرار میگیرد، مردم او را دستکم میگیرند. وقتی که کارم را شروع کردم، همه سؤال میکردند که آیا میتوانم به کارم ادامه دهم؟ آیا واقعا قدرتی دارم؟»
باس در نوجوانی به جانافکندی علاقهمند بود. او در دانشگاه کالیفرنیای جنوبی در رشته دستیاری پزشکی تحصیل کرد و وقتی در بیمارستان شاهد اثرات مخرب گسترش مصرف کراک در لسآنجلس شد، گروهی مدنی برای مقابله با این پدیده تشکیل داد. او از همان زمان به مسئله اعتیاد حساس شد و وقتی اعتیاد را یک بحران عمومی میخواند که سیاستمداران اصلا به آن فکر نمیکردند.
او در سال2008، در اوج بحران مالی کالیفرنیا بهعنوان رئیس مجمع ایالاتی انتخاب شد و 2 سال بعد را به سر و کله زدن با تیم آرنولد شوارتزنگر فرماندار کالیفرنیا و تیمش پرداخت.
او در این سالها، سوگوار مرگ تنها دخترش بود که همراه با دامادش در سانحه رانندگی درگذشته بود. بایدن هم در ابتدای دهه70 دختر و همسرش را از دست داده بود و از این منظر، هر دو سیاستمدار تجربه مشابهی دارند. مهارتهای سیاسی و قانونگذاری او در مجمع بود که توجه بایدن را به خود جلب کرد. او در نهایت با همکاری با تیم شوارتزنگر، بسته نجات اقتصادی کالیفرنیا را طراحی و تصویب کرد. برای باس، این کار معامله با جمهوریخواهانی بود که سالها با آنها مخالفت کرده بود. در این بسته، بودجه بخشهایی مانند درمان قطع شده بود تا ایالت نجات پیدا کند. او درباره این کار گفته است: «از نظر شخصی این کار برای من ویرانکننده بود. تنها هدفی که من بهخاطر آن به مجمع رفته بودم این بود که شبکه حمایت اجتماعی را گسترش دهم.»
حالا که او برای بلندپایهترین پست تمام زندگیاش نامزد شده، این سؤال مطرح است که آیا رویکرد مسالمتجویانه او، در فضای بیرحم امروز آمریکا کارایی خواهد داشت؟ ترامپ و تیم او، مشخصا روزهایی جهنمی برای باس تدارک خواهند دید. اما باس پیشتر ثابت کرده که با همین روحیه توانسته از بحرانهای سخت عبور کند.